Είναι απίστευτοι.
Έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και μάλλον έχουν περάσει σε άλλη διάσταση.
Διαθέτουν φαντάζομαι καλούς οικονομολόγους και έχουν την δυνατότητα να ερμηνεύσουν τα σημάδια των καιρών.
Κάπου θα έχει πάρει το μάτι τους και θα το διαπιστώνουν άλλωστε και στην καθημερινότητα.
" Η κοινωνία δεν μπορεί πια να ζήσει κάτω από την κυριαρχία της αστικής τάξης, δηλαδή η ύπαρξη της αστικής τάξης δεν συμβιβάζεται άλλο με την κοινωνία".
Το διεθνές κεφάλαιο είναι σε θέση να γνωρίζει ότι το σύστημά τους δεν τραβάει άλλο.
Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι το σύστημα αυτό έχει ήδη σαπίσει, ότι δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο,ότι αυτή η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν μπορούν να την διαχειριστούν;
Την εξαθλίωση της εργατικής τάξης;
Και ποιο θα είναι το κέρδος για την αστική τάξη, τους πλουτοκράτες;
Ποιοι θα καταναλώνουν το παραγόμενο από τους "είλωτες" προϊόν;
Γιατί επιχειρούν παίρνοντας τόσο σκληρά φοροεισπρακτικά μέτρα να μαζέψουν κεφάλαια;
Να τα κάνουν τι;
Αφού έτσι και αλλιώς,εκτός από την υπερπαραγωγή, υπάρχει υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που δεν μπορούν όχι απλά να το επενδύσουν, αλλά είναι και υποχρεωμένοι, μέρος του να το καταστρέψουν.
Σήμερα το παράδοξο που εμφανίζεται, αυτό που τόσο καιρό λέμε, "βασική αντίθεση του καπιταλισμού",
είναι ότι το διεθνές κεφάλαιο έφτασε στο απίστευτο σημείο, που είναι υποχρεωμένο να καταστρέψει το μηχάνημα που του παράγει τον πλούτο.
Τα εργατικά χέρια.
Αλλά και στα δικά μας πράγματα.
Ένα απλό ερώτημα:
Από ποιους θα επιχειρήσουν να τα τσεπώσουν με τα μέτρα τους;
Από τους πάνω από 1.000.000 άνεργους;
Από τους ημιαπασχολούμενους με μαύρα και με 450 ευρώ ή τους σημερινούς "υψηλόμισθους" των 700 ευρώ;
Ή μήπως από τους μικρομεσαίους και τους αυτοαπασχολούμενους, που μέσα στην διετία έβαλαν λουκέτο σε κοντά 400.000 επιχειρήσεις;
Από τους συνταξιούχους του πτωχοκομείου;
Από ποιους θα τα πάρουν λοιπόν...?
Ο σκοπός τους δεν είναι να μας εξαθλιώσουν, αυτό ήδη το έχουν πετύχει.
Ο σκοπός τους είναι ένας και μοναδικός.
Και την Κυριακή αυτός ο σκοπός έγινε νόμος του κράτους.
Η εξόντωσή μας, έγινε νόμος του κράτους.
Την Κυριακή αυτοί νομοθέτησαν την εγκληματική απόφασή τους, αλλά και ο Ελληνικός λαός έδειξε την δική του απόφαση, έδειξε την δυνατότητά του να αντισταθεί να μην υποκύψει.
Μπορεί να μην ξέρει ακόμη τους τρόπους και την μεθόδευση, μπορεί να μην έχει την εμπειρία μετά από μια μακρά περίοδο ύπνωσης, αλλά η αφύπνισή του είναι ορατή και γίνεται επικίνδυνη για κείνους και δεν διστάζουν να μεταχειρισθούν όλον τον κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό για να την καταστείλουν.
Λογικό είναι από μεριάς τους να υπερασπίζονται με όλα τα μέσα τα συμφέροντά τους μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμη και αν ξέρουν ότι διέξοδος δεν υπάρχει.
Διαθέτουν και πολλές εφεδρείες για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Ομάδες "αντίστασης" ενάντια στα μέτρα, κόμματα που θα απαρτίζονται από τους αντιρρησίες τάχα μου των βάρβαρων μέτρων, παριστάνοντας τους λαϊκούς προστάτες, την στιγμή που οι υπογραφές τους φιγουράρουν κάτω από τις απάνθρωπες συμφωνίες με τους ξένους εκπροσώπους του κεφαλαίου και τους ντόπιους κοινωνικούς εταίρους.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες εργαζόμενοι σε επισφάλεια, χιλιάδες εργαζόμενοι απλήρωτοι για πάνω από 8 και 10 μήνες, χιλιάδες εργαζόμενοι σε απεργιακές κινητοποιήσεις, αρνούμενοι να υπογράψουν την καταδίκη τους με ατομικές συμβάσεις.
Και ας μη μιλήσουμε για τους πάνω από 1.000.000 ανέργους για τα πάνω από 400.000 λουκέτα των μικρομεσαίων και των αυτοαπασχολούμενων.
Ας μην πούμε τίποτα για τις ουρές των ανέργων, τίποτα για τα παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία, για τις ουρές στα "φιλανθρωπικά" συσσίτια,για τους πάνω από 20.000 αστέγους, για τα σχολειά που κλείνουν, για τα νοσοκομεία που κλείνουν, τους ανύπαρκτους γιατρούς, και για το φάρμακο.........
Σε κάποιους, που κάτω από την πίεση της αφόρητης φρικαλεότητας πιστεύουν στην ανάγκη της άμεσης αντίδρασης,που αγανακτούν και απαιτούν εδώ και τώρα εξέγερση , κάποιος πρέπει να μιλήσει, κάποιος πρέπει να τους μάθει ότι η επανάσταση δεν είναι κλεφτοπόλεμος, η ανατροπή δεν γίνεται με αγανάκτηση,με το παράπονο στα μάτια και με τον θυμό που περιορίζεται σε συζητήσεις.
Η επανάσταση, η ανατροπή τούτης της φρικαλέας καθημερινότητας, δεν γίνεται με βιάση και με μόνον την απόφαση στα μάτια,ούτε είναι αρκετό να έχεις το δίκιο με το μέρος σου.
Η εξέγερση για να έχει επιτυχία δεν αρκεί να στηρίζεται σε ένα κόμμα, αλλά στην πρωτοπόρα τάξη.
Πρέπει επίσης να στηρίζεται στην επαναστατική άνοδο του λαού.
Και έχει και πολλές άλλες προϋποθέσεις αν θέλουμε η όποια εξέγερση να είναι νικηφόρα και όχι να αιματοκυλισθεί ο λαός για να βγουν ακόμη δυνατότεροι και να έχουν και το άλλοθι για να πάρουν και άλλα κατασταλτικά μέτρα.
Το χρέος μας είναι να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς.
Να αναπτύξουμε τους ταξικούς αγώνες.
Να συντονιστούν οι απεργιακοί αγώνες.
Να πεισθεί ο λαός για την δύναμή και τις δυνατότητές του.
Να συμβάλλουμε ώστε να πάψουν οι αυταπάτες,να πάψει η μοιρολατρία.
Να δώσουμε θάρρος κουράγιο και δύναμη.
Να ανάψουμε παντού τη φωτιά του ανυποχώρητου αγώνα.
Από την Κυριακή νόμος του Κράτους έγινε η εξόντωση του λαού.
Δικός μας νόμος, είναι το δίκιο μας, η ανατροπή τους και η λαϊκή εργατική εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.