ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΑΣ Ή ΜΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ “ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΞΗ”

Υπάρχει ένα πρόβλημα οικοδόμησης της δημόσιας συζήτησης, υπάρχει ένα πρόβλημα λόγου, πολιτικού λόγου. Είναι ο πολιτικός λόγος που λειτουργεί απελευθερωτικά προς τις κοινωνίες που έχουν ταλαιπωρήσει τις ψυχές τους, έχουν διαπράξει αλλεπάλληλα σφάλματα.

«Δεν υπάρχει άλλο φάρμακο παρά ο λόγος» λέει ο Ισοκράτης στο λόγο του περί της Ειρήνης.*

Δεν περιμένει κανείς από τις ένοχες κάστες μια ορθολογική, αληθινή απελευθερωτική οργάνωση του δημόσιου λόγου. Οι ολιγαρχικές ολοκληρωτικού τύπου κάστες αμύνονται, επιδιώκουν να αποφύγουν την καταδίκη, να συντηρηθούν αν μπορούν.

Ακόμη όμως και στους αντίθετους πόλους, στο βαθμό βέβαια που υπάρχουν ουσιαστικά, ακόμη και στα διαφόρων μορφών Κινήματα και ομάδες δεν διακρίνεις την πολιτική, το Λόγο. 

Την οργάνωση του Λόγου, την ημερήσια διάταξη στην Αγορά, στην Εκκλησία του Δήμου. Είναι παρούσα η φλυαρία, ή μονότονη και μονοδιάστατη επανάληψη όταν «Πολίται Χρη Λέγειν τα καίρια» όπως λέει ο Αισχύλος.

Μία κοινωνία σε σύγχυση δεν μπορεί να βρει το βηματισμό της προς το μέλλον.

Αυτό συμβαίνει τόσο λόγω διανοητικής, πολιτικής, ηθικής αδυναμίας όσο και λόγω της υπόγειας λειτουργίας πολλών αντιδημοκρατικών μηχανισμών, κέντρων αποπροσανατολισμού.

Ας μείνω σε δύο παραδείγματα:

Αντί η χώρα να μιλά για το Τουρκικό πρόβλημα, μιλά για τον Νεοθωμανισμό. Αντί για την Κουρδική Άνοιξη και τον Οτζαλάν, μιλά, προπαγανδίζει τον Νταβούτογλου.

Έγιναν Δραγουμάνοι όχι μόνο οι «Νεοεθνικόφρονες», (Αμερικανόφρονες δηλαδή) αλλά και οι «αντιιμπεριαλιστές», οι «πατριώτες», οι «εναλλακτικοί» λέω στο βιβλίο μου. Ένα φαινόμενο παρακμιακό αλλά και κωμικό.

Αντί η κοινωνία, οι πολίτες, να μιλούν για τη διαφθορά, να οικοδομούν ένα ιστορικής σημασίας κίνημα Αντιδιαφθοράς, αποπροσανατολίζονται από μία πολύ αργοπορημένη εκ των υστέρων μονοδιάστατη φλυαρία για το χρέος. Η οικοδόμηση στη χώρα «μιας οικονομίας εξαγωγής κεφαλαίων διαμέσου του χρέους», όπως την ονόμασα, είναι υπόθεση της δεκαετίας του ’80, του ’90, του 2004. Που ήταν όλοι αυτοί που σήμερα φλυαρούν;

Όταν αποσιωπάς την Κλεπτοκρατική «Πολιτική» γενεσιουργό ουσία του χρέους, τότε αθωώνεις την ένοχη Πολιτική κάστα και επιτρέπεις την αναπαραγωγή των δομών που το δημιούργησαν. Δεν κάνεις πολιτική. Έχεις άλλο ρόλο.

Στο βιβλίο μου για τον εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όλων των μεταπολιτευτικών κομμάτων μη κομμάτων, γιατί περί αυτού πρόκειται, αναλύω τις σχέσεις Πολιτικής – Μιζοπολιτικής, Δημοκρατίας, Διακυβέρνησης, Ανάπτυξης, Χρέους.

Στην ημερήσια πολιτική διάταξη της χώρας, στην πολιτική ατζέντα ΕΝ αρχή ήν ένα κίνημα Αντιδιαφθοράς.

Παρατηρείται το εξής παράδοξο και παράλογο, που δηλώνει την απουσία της Πολιτικής, της Αληθινής Πολιτικής. Τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στην κοινωνία.

Καλούνται, υποχρεώνονται να πληρώσουν οι μη έχοντες, οι μη προνομιούχοι, αντί να πληρώσει η Πολιτική κάστα, η προνομιούχα κάστα του μεταπολιτευτικού καθεστωτισμού. Η πολιτική λέει ότι πρέπει να καθιερωθεί ένας πολιτικός φόρος. Το χρέος να το πληρώσουν οι κάστες. Να πληρώσουν αυτοί που έδωσαν το αντιπαράδειγμα «Το ελάτε να τα φάμε».

Ως γνωστόν, η επιστημονική αναλυτική εκτίμησή μου για το πολιτικό λεγόμενο προσωπικό στη χώρα, είναι αρνητική. Όπως και κάθε σοβαρού και έντιμου επιστήμονα. Δεν έχω ψευδαισθήσεις γι’ αυτό το μεταπολιτευτικό συφερτό. Αυτό το όνομα τους δίνει η ιστορία και η πραγματικότητα. «Αποκάλυψη» μπορεί να είναι ο τίτλος κινηματογραφικής ταινίας γι’ αυτούς. Ή ενός θεατρικού έργου.

Μου κάνει όμως εντύπωση που δεν βρέθηκε ένας ή μία έστω πρώην και νυν βουλευτής που να δηλώσει δημόσια. «Δεν θέλω τη βουλευτική μου σύνταξη, τη βουλευτική αποζημίωση». Ούτε μία πολιτική ομάδα, κόμμα που να θέσει στη βουλή αυτά τα ζητήματα. Είχαμε ένα ευτελές κουτοπόνηροspot για τα βουλευτικά αυτοκίνητα.

Ποια η διανοητική, μορφωτική, παραγωγή και παραγωγικότητα αυτών των ανθρώπων;

Η εσωτερική κάθαρση είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των εξωτερικών επιθέσεων και προκλήσεων. Η εσωτερική κλεπτοκρατία είναι υφιστάμενη της εξωτερικής. Είναι αιχμάλωτοι τους

Σ’ αυτά που είπα βρίσκεται κατά την γνώμη μου η αφετηρία μιας ηθικής , πολιτισμικής, αισθητικής, πολιτικής αναγέννησης της χώρας.

*Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μιλώντας στο Ηράκλειο.

Polis-agora.blogspot.com