Πώς αισθάνεστε που εξαθλιώνετε τον κόσμο;

Τα συσσίτια στα σχολεία επιστρέφουν, τα παιδιά δεν έχουν να φάνε, άνθρωποι χρεωμένοι αυτοκτονούν, άνεργοι απελπισμένοι ψάχνουν, άλλοι για δουλειά και άλλοι για να ξενιτευτούν, οικογένειες περνάνε το χειμώνα μέσα στο κρύο, το καθημερινό φαγητό άρχισε να λείπει όλο  και σε περισσότερα σπίτια

Μακάρι να ήταν υπερβολές από εκείνες που γράφουμε καμιά φορά για να τονίσουμε παραπάνω κάποια πράγματα.

Μακάρι να ήταν ψέματα από εκείνα που γράφουμε επειδή μας τα είπαν λίγο διαφορετικά απ’ ότι έγιναν.

Όμως, δεν είναι υπερβολές ούτε ψέματα.

Οι μαθητές στα σχολεία δεν έχουν να πάρουν ούτε κουλούρι από το κυλικείο.
Βρίσκουν τον δάσκαλο ή τον καθηγητή που εφημερεύει και δεν διστάζουν να του ζητήσουν χρήματα για να πάρουν κάτι από το κυλικείο.

«Δανεικά κύριε, δύο ευρώ και θα στα φέρουμε ...

αύριο»!

Και έρχονται την άλλη μέρα με τα δεκάλεπτα και τα εικοσάλεπτα στα χέρια-προφανώς κάποιος παιδικός κουμπαράς έσπασε-για να επιστρέψουν τα δανεικά.

«Σας χρωστάω άλλα δεκαπέντε λεπτά κύριε» λέει κάποιος μαθητής  και σου κόβεται η ψυχή, σου λύνονται τα γόνατα.

Τι κι αν ο «κύριος» επιμένει πως δεν χρειάζεται να του επιστρέψουν τα χρήματα που τους έδωσε;

Τι κι αν ο «κύριος» δεν έχει ούτε ο ίδιος να πάρει ένα κουλούρι;

Τα παιδιά έχουν μπέσα. Και ο «κύριος» επίσης.

Ναι, ίσως είναι ο ίδιος «κύριος» που οι «εργασιομανείς» υπεύθυνοι τον είπαν τεμπέλη, τον έδειξαν με το χέρι ως οπισθοδρομικό, τον απαξίωσαν με το χαρτζιλίκι που του δίνουν αντί για μισθό, τον έκριναν υπεράριθμο και αντιπαραγωγικό, τον είπαν καλοφαγά κάποιοι καλοταϊσμένοι και χαραμοφάη κάποιοι που ιδρώνουν μόνο και στο άκουσμα του ρήματος «εργάζομαι».

Ίσως είναι ο ίδιος «κύριος» που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε δημόσιο σχολείο τα τελευταία χρόνια.

Μπέσα! Λέξη άγνωστη για κάποιους άλλους που θα έπρεπε να είναι η πρώτη λέξη που μαθαίνουν, όχι απλώς να τη γράφουν αλλά κυρίως να τη ζουν και να την εφαρμόζουν.

Λίγη μπέσα αν είχαν, το ένα χιλιοστό από αυτή που έχουν τα παιδιά και ο «κύριος» ούτε θα έκαναν όσα έχουν κάνει αλλά και ούτε θα συνέχιζαν να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, κάνοντας τάχα, τώρα όλο το μαύρο τσούρμο παρέα, ότι μας σώζουν από τη χρεοκοπία.

Τι λέτε μωρέ; Αν δεν είναι αυτή χρεοκοπία τότε ποια είναι;

Τα συσσίτια στα σχολεία επιστρέφουν, τα παιδιά δεν έχουν να φάνε, άνθρωποι χρεωμένοι αυτοκτονούν, άνεργοι απελπισμένοι ψάχνουν, άλλοι για δουλειά και άλλοι για να ξενιτευτούν, οικογένειες περνάνε το χειμώνα μέσα στο κρύο, το καθημερινό φαγητό άρχισε να λείπει όλο  και σε περισσότερα σπίτια και κείνοι βυθισμένοι στα πλούτη τους, στη ματαιοδοξία τους, στην πολιτική τους καριέρα, στον κόσμο τους τον ψεύτικο συνεχίζουν να φέρονται λες και προσέφεραν στους πολίτες τις καλύτερες υπηρεσίας που μπορούσαν.

Νομίζετε πως ο κόσμος νοιάζεται για τις αηδίες που του αραδιάζετε;

Ζώνη του ευρώ, ισχυρό νόμισμα, Ευρώπη των λαών, ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, το συμφέρον του τόπου, το καλό των πολιτών και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.

Όταν κάποιος δεν έχει να δώσει φαγητό στο παιδί του, μπορεί να γίνει θηρίο ανήμερο, και να γκρεμίσει όλους όσους τον οδήγησαν στην κατάσταση αυτή.

Πρώτους και καλύτερους όλους εσάς κύριοι «υπεύθυνοι» που οδηγήσατε στη φτώχια ένα λαό ολόκληρο και συνεχίζεται να τον εξαθλιώνετε!

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης