Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
....
....
..
....
..
Ερώτηση: πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι ο δάσκαλος των παιδιών σας διαμορφώνει το μάθημά του κατά τέτοιον τρόπο ώστε κάποιοι μαθητές να... μην καταλαβαίνουν μία; Πώς θα αντιδρούσατε αν με τα ίδια σας τ’ αυτιά τον ακούγατε να ομολογεί ότι οι μέθοδοι διδασκαλίας που χρησιμοποιεί, έχουν απώτερο σκοπό την… εξάλειψη και της τελευταίας πιθανότητας οι... κουμπούρες να γίνουν μέτριοι, οι μέτριοι καλοί και οι καλοί άριστοι; Φαντάζομαι, στους περισσότερους από σας και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει ένας τόσο διεστραμμένος δάσκαλος, θα σηκώθηκε η τρίχα! Ε κι όμως, αγαπητοί μου φίλοι, ένας τέτοιος δάσκαλος -σύμφωνα πάντα με την ίδια την Αγία Γραφή- ήταν ο Διδάσκαλος των Διδασκάλων…
Ιησούς!!
..
Συγκεκριμένα όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε ρώτησαν τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής... θεϊκή απάντηση: «Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙ σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται, μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».
..
Επαναλαμβάνω τα επίμαχα σημεία μην τυχόν και δε διάβασα καλά: «ώστε […] ΝΑ ΜΗΝ αναγνωρίζουν […] και ΝΑ ΜΗΝ αντιλαμβάνονται, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙμετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους». Λοιπόν; Πραγματικά απίθανες ατάκες, δε συμφωνείτε; Μιλάμε δηλαδή για σεμινάριο διδασκαλίας!Τύφλα να ’χουν οι καθηγητάδες στα πανεπιστήμια με τα μάστερ και τα διδακτορικά τους. Κουραφέξαλα! Την Αγία Γραφή έπρεπε να μελετάνε κι όχι τον κάθε άσχετο που το παίζει… ειδήμων στη διδακτική και στην ψυχολογία τής μάθησης!
..
Μήπως όμως… μήπως όμως τελικά κάνω λάθος; Μήπως με τα ασεβή σχόλιά μου εν τέλει επιβεβαιώνεται ο Ιησούς των Ευαγγελίων που μίλησε για βλέποντες που δεν αναγνωρίζουν και ακούοντες που δεν αντιλαμβάνονται; Χμμ, λοιπόν… Να το εξετάσουμε κι αυτό! Αν ήμουν λοιπόν απολογητής, η πιθανότερη μου αντίδραση σ’ αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα ήταν να έλεγα: «Αγαπητέ φίλε, έτσι όπως παραθέτεις την επίμαχη ρήση αποκομμένη από τασυμφραζόμενά της, αλλοιώνεται το νόημα! Σε όλο το κεφάλαιο, βλέπεις, ο Ιησούς μιλάει για την ποικίλλουσα δεκτικότητα των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν η επίμαχη ρήση απλώς αναφέρεται σ’ εκείνους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπορούν να δεχθούν τον λόγο του Θεού μέσα τους. Όσο για τη φράση “μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους”, η ερμηνεία είναι πολύ απλή. Όπως λέει κι ο Κολιτσάρας, “εάν δεν υπήρχεν εις αυτούς η σκλήρυνσιςτής ψυχής, η αδιαφορία να γνωρίσουν την αλήθειαν και το μίσος των εναντίον τού Κυρίου, θα ήσαν εις θέσιν να εννοούν όσα ήκουαν”». (1)
..
Ιησούς!!
..
Συγκεκριμένα όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε ρώτησαν τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής... θεϊκή απάντηση: «Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙ σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται, μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».
..
Επαναλαμβάνω τα επίμαχα σημεία μην τυχόν και δε διάβασα καλά: «ώστε […] ΝΑ ΜΗΝ αναγνωρίζουν […] και ΝΑ ΜΗΝ αντιλαμβάνονται, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙμετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους». Λοιπόν; Πραγματικά απίθανες ατάκες, δε συμφωνείτε; Μιλάμε δηλαδή για σεμινάριο διδασκαλίας!Τύφλα να ’χουν οι καθηγητάδες στα πανεπιστήμια με τα μάστερ και τα διδακτορικά τους. Κουραφέξαλα! Την Αγία Γραφή έπρεπε να μελετάνε κι όχι τον κάθε άσχετο που το παίζει… ειδήμων στη διδακτική και στην ψυχολογία τής μάθησης!
..
Μήπως όμως… μήπως όμως τελικά κάνω λάθος; Μήπως με τα ασεβή σχόλιά μου εν τέλει επιβεβαιώνεται ο Ιησούς των Ευαγγελίων που μίλησε για βλέποντες που δεν αναγνωρίζουν και ακούοντες που δεν αντιλαμβάνονται; Χμμ, λοιπόν… Να το εξετάσουμε κι αυτό! Αν ήμουν λοιπόν απολογητής, η πιθανότερη μου αντίδραση σ’ αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα ήταν να έλεγα: «Αγαπητέ φίλε, έτσι όπως παραθέτεις την επίμαχη ρήση αποκομμένη από τασυμφραζόμενά της, αλλοιώνεται το νόημα! Σε όλο το κεφάλαιο, βλέπεις, ο Ιησούς μιλάει για την ποικίλλουσα δεκτικότητα των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν η επίμαχη ρήση απλώς αναφέρεται σ’ εκείνους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπορούν να δεχθούν τον λόγο του Θεού μέσα τους. Όσο για τη φράση “μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους”, η ερμηνεία είναι πολύ απλή. Όπως λέει κι ο Κολιτσάρας, “εάν δεν υπήρχεν εις αυτούς η σκλήρυνσιςτής ψυχής, η αδιαφορία να γνωρίσουν την αλήθειαν και το μίσος των εναντίον τού Κυρίου, θα ήσαν εις θέσιν να εννοούν όσα ήκουαν”». (1)
..
Αυτά θα μου απαντούσα λοιπόν, κι αν ήμουν και λιγάκι... «πειραγμένος», ε τότε μπορεί να διάνθιζα τον αντίλογό μου και με καμιά χριστιανική φιλοφρόνηση τούτύπου «απατεώνα κωστάκη, συκοφάντη, ρόμπα, καραγκιόζη» (2)! Κι αφού λοιπόν θα μου έλεγα αυτά, ας δούμε τι θα... μου ανταπαντούσα κι εγώ με τη σειρά μου:
..
..
Κατ’ αρχάς ούτε μία λέξη από τα συμφραζόμενα των επίμαχων χωρίων, δεν είναι ικανή να αντιστρέψει την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν τα λόγια τού(εδώ κρινόμενου ως δασκάλου) Ιησού. Ο προσεχτικός αναγνώστης τού μπλογκ θα έχει διαπιστώσει ότι σε αντίθεση με τις αλεπουδίστικες πρακτικές κάποιων... έξυπνων, όταν παραθέτω αποσπασματικές πληροφορίες, τα βράδια κοιμάμαι τον ύπνο τού δικαίου, αφού τα συμφραζόμενα που δεν αναφέρω, γνωρίζω πολύ καλά ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αναιρέσουν αυτά που… αναφέρω!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν τα «αποσιωπούμενα συμφραζόμενα» που πάνω στη φούρια του να αντιτάξει κάτι, θα μπορούσε κανείς σοφιστικά ναμου καταλογίσει, αφορούν αποκλειστικά και μόνο την τεκμηρίωση τής ποικίλλουσας δεκτικότητας των ανθρώπων στον λόγο τού Θεού και όχι τη ρητά εκπεφρασμένη πρόθεση τού Ιησού να στερήσει από κάποιους ανθρώπους έστω και την απειροελάχιστη πιθανότητα να καταλάβουν τα αμαρτήματά τους, ναμετανοήσουν και τελικά να συγχωρεθούν! Άλλο πράγμα όμως το ένα, κι άλλο το άλλο! Το ίδιο άσχετη με το ζητούμενο είναι φυσικά και η ερμηνεία τούΚολιτσάρα, αλλά τώρα τι να πεις; Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια…
..
Τα λόγια όμως τού Ιησού, αγαπητοί μου φίλοι, όπως και να τα γυρίσει κανείς, είναι καθαρά και ξάστερα. Και στο φινάλε το ζητούμενο εδώ δεν είναι να μάθουμε τι ΘΑ συνέβαινε ΑΝ οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν ήταν σε θέση να δεχθούν τον Θεό μέσα τους, δεν ήταν έτσι όπως ήταν, αλλά… αλλιώς! Αυτό που μας απασχολεί και για το οποίο συζητάμε, είναι το ότι ο Ιησούς -σύμφωνα πάντα με τη δική του ρητή ομολογία- ΔΕΝ ήθελε οι άνθρωποι αυτοί ν’ αλλάξουν! Κι όχι μόνο δεν ήθελε, αλλά έκανε κι ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μείνουν εκεί που ήταν: δηλαδή στο πνευματικό σκοτάδι! Και για μην κάνει κανείς τώρα το λάθος να αντιτάξει ότι ο Χριστός γνώριζε εκ των προτέρων πως ό,τι, μα ό,τι κι αν έλεγε στους ανθρώπους αυτούς, εκείνοι δεν επρόκειτο τελικά ν’ αλλάξουν, υπενθυμίζω…διακριτικά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η θεϊκή παντογνωσία τού Ιησού βρισκόταν στη θέση… OFF αφού η διατύπωση«μην τυχόν και»… δύσκολα θα ταίριαζε σε κάποιον που από πριν ξέρει τι πρόκειται να γίνει! (3)
..
Έτσι λοιπόν αφού κανένα από τα τρία παραπάνω επιχειρήματα δε θα άντεχε σε σοβαρή κριτική, το κρίσιμο ερώτημα θα παρέμενε ανοιχτό: γιατί ένας δάσκαλος (Ιησούς) να διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο (παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι παρακολουθούν το μάθημα, να μην καταλαβαίνουν τίποτα στερούμενοι έτσι τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»); Γρίφος για δυνατούς λύτες…
..
Τα λόγια όμως τού Ιησού, αγαπητοί μου φίλοι, όπως και να τα γυρίσει κανείς, είναι καθαρά και ξάστερα. Και στο φινάλε το ζητούμενο εδώ δεν είναι να μάθουμε τι ΘΑ συνέβαινε ΑΝ οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν ήταν σε θέση να δεχθούν τον Θεό μέσα τους, δεν ήταν έτσι όπως ήταν, αλλά… αλλιώς! Αυτό που μας απασχολεί και για το οποίο συζητάμε, είναι το ότι ο Ιησούς -σύμφωνα πάντα με τη δική του ρητή ομολογία- ΔΕΝ ήθελε οι άνθρωποι αυτοί ν’ αλλάξουν! Κι όχι μόνο δεν ήθελε, αλλά έκανε κι ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μείνουν εκεί που ήταν: δηλαδή στο πνευματικό σκοτάδι! Και για μην κάνει κανείς τώρα το λάθος να αντιτάξει ότι ο Χριστός γνώριζε εκ των προτέρων πως ό,τι, μα ό,τι κι αν έλεγε στους ανθρώπους αυτούς, εκείνοι δεν επρόκειτο τελικά ν’ αλλάξουν, υπενθυμίζω…διακριτικά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η θεϊκή παντογνωσία τού Ιησού βρισκόταν στη θέση… OFF αφού η διατύπωση«μην τυχόν και»… δύσκολα θα ταίριαζε σε κάποιον που από πριν ξέρει τι πρόκειται να γίνει! (3)
..
Έτσι λοιπόν αφού κανένα από τα τρία παραπάνω επιχειρήματα δε θα άντεχε σε σοβαρή κριτική, το κρίσιμο ερώτημα θα παρέμενε ανοιχτό: γιατί ένας δάσκαλος (Ιησούς) να διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο (παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι παρακολουθούν το μάθημα, να μην καταλαβαίνουν τίποτα στερούμενοι έτσι τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»); Γρίφος για δυνατούς λύτες…
ΕΙΣΤΕ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ. ΣΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ , ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ : ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙΡΕΙ ΤΟΝ ΓΑΪΔΑΡΟ , ΔΕΡΝΕΙ ΤΟ ΣΑΜΑΡΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφή