Το μεγαλο δραμα.....!!

"Το δράμα" ή " Μια άλλη ματιά"

Νίκη Σιάκα δημ. υπάλληλος  Ένα ακόμη απόγευμα, μετά από μια ακόμη κουραστική μέρα στη δουλειά, με έναν καφέ στο χέρι και με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια σκυμμένη πάνω από τους λογαριασμους που έχω συλλέξει, προσπαθώ να αποφασίσω τι θα πληρώσω και τι όχι, γιατί να τους πληρώσω όλους λίγο σενάριο επιστημονικής φαντασίας μου κάνει.  Έτσι λοιπόν απορροφημένη και αναμαλλιασμένη από τα απανωτά δειλλήμματα πως είμαι, μου πέφτει η κούπα με τον καφέ από το χέρι σχεδόν αυτόματα, σαν να παρενέβη κάποια μαγική δύναμη.  Δεν ήταν όμως καμία μαγική δύναμη, απλά έμεινα άναυδη καθώς αναπήδησε μέσα από την ανοιχτή τηλεόραση του σαλονιού μου και από το στόμα ενός ακόμη σωτήρα-δημοσιογράφου με τρεμάμενη από συγκίνηση φωνή η φράση .. ¨" και η κρατική επιχορήγηση για την ενίσχυση των κομμάτων φέτος θα περικοπεί μερικές χιλιάδες ευρω".  Κι εδώ βέβαια είναι το μεγάλο δράμα . Δεν μου έφταναν τα δικά μου βάσανα έρχεται να προστεθεί και αυτό το δυσβάσταχτο χτύπημα.  Χωρίς να το θέλω, έτσι αυθόρμητα, έγειρα ακουμπισμένη στην άκρη του τραπεζιού (την άδεια, χωρίς λογαριασμούς) και άρχισα να αναπολώ παλιές δοξασμένες στιγμές με χιλιάδες πλαστικά σημαιάκια να ανεμίζουν σε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις από τις μεγαλύτερες πλατείες ως το μικρότερο συνοικιακό καφενείο, με τις χιλάδες τοιχοκολλημένες αφίσες ακόμη και στα πιο απίθανα σημεία με τους υποψήφιους να ποζάρουν σε κάθε πιθανή και απίθανη πόζα, τα υπέροχα μεγάλα πανό, πολύχρωμα μπαλόνια, κασκόλ, μπρελόκ, αναπτήρες, κονκάρδες, στυλό και γενικά όλο αυτό το πανηγύρι . Και τώρα; Πώς το έρμο το κόμμα θα κάνει τον αγώνα του, εεεεε; Μιλάμε για ΔΡΑΜΑ ΌΧΙ ΑΣΤΕΙΑ!!!! Και ακούστηκε βρε κουβέντα, παράπονο από κανέναν κομματάνθρωπο ;  όχι βέβαια,ούτε κιχ...  Εσφιξαν τα δόντια όλοι τους (οι κομματάνθρωποι ) και υπέμειναν αυτές τις τρομερές περικοπές με αυταπάρνηση και αυτοθυσία και αυτων και των κομμάτων τους.  Όχι σαν εμάς, τους μίζερους, τους γκρινιάρηδες, που ούτε είκοσι φορές δεν τόλμησαν να μας κόψουν μισθούς και συντάξεις οι κυβερνάνθρωποι και αμέσως αρχίσαμε την γκρίνια.  Ούτε τριάντα χαράτσια δεν πρόλαβαν να μας φορτώσουν και αρχίσαμε την μουρμουρα .  Που ούτε στο 30% δεν έφτασε η ανεργία και αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε αν θα έχουμε αύριο δουλειά.  Που μια φορά είπε το Υπουργείο παιδείας βρε να μη δώσει βιβλία στα παιδιά μας, έτσι για αλλαγη και ουτε αυτό εκτιμήσαμε. τς τς τς! Καλά, είμαστε λαος εμείς, ε;  Προτείνω λοιπον, όλοι μαζι να συμπαρασταθούμε στο δράμα αυτό των κομμάτων και όλων των εκπροσώπων τους και να αφήσουμε στην άκρη τα δικά μας καθημερινά απλά προβλήματα επιβίωσης, ξεπερνώντας τους εγωισμούς και τις μικροψυχίες ... http://www.otoposmou.gr/