Η ξεφτίλα του ανθρώπινου γένους!

Η οικονομία δεν είναι επιστήμη. Είναι ένα δημιούργημα του ανθρώπου, μια τέχνη… που όμως εξελίχτηκε σε δυνάστη του ίδιου του δημιουργού του και τώρα τον οδηγεί στην καταστροφή του, επιβεβαιώνοντας το ρητό των αρχαίων Ελλήνων ότι “η κτήση γίνεται κτήτορας”.

Αυτό και μόνο κάνει όσους πιστεύουν ότι έχουν κάποια σχέση με τους αρχαίους Έλληνες…. πιο ξεφτιλισμένους, αφού είναι ανάξιοι της προγονικής παρακαταθήκης!

Όλα πια καθορίζονται από τους δείκτες της οικονομίας, που σημαίνει ότι:

εάν οι δείκτες της οικονομίας δεν πάνε καλά, τότε γίνονται διορθωτικές κινήσεις για να επανέλθουν σε ανοδική πορεία και καθορίζουν έτσι την πορεία του ανθρώπινου βίου.

Η αναζήτηση των θετικών πρόσημων των δεικτών είναι το ζητούμενο και όχι οι ανάγκες του ανθρώπου (πρώην πολίτη) για να διάγει ένα ευδαιμονικό βίο.

Ένα μόνο παράδειγμα της οικονομικής καταδυνάστευσης...

Underpopulation (υποπληθυσμός) =Μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι για να αναπτύξουν πλήρως το οικονομικό δυναμικό μιας περιοχής ή ενός έθνους. Ένας μεγαλύτερος πληθυσμός θα μπορούσε να στηριχθεί στην ίδια βάση άντλησης πόρων.

“Underpopulation” συνήθως ορίζεται ως μια κατάσταση στην οποία ο πληθυσμός μιας χώρας έχει μειωθεί πάρα πολύ για να μπορεί να στηρίξει τις τρέχουσες ανάγκες του οικονομικού της συστήματος. Έτσι, ο όρος δεν έχει καμία σχέση με τη βιολογική πλευρά της φέρουσας ικανότητας, αλλά είναι ένας οικονομικός όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ότι τα συστήματα μεταφοράς πληρωμών ορισμένων ανεπτυγμένων χωρών ενδέχεται να αποτύχουν όταν ο πληθυσμός μειωθεί ως ένα σημείο. Ένα παράδειγμα θα ήταν η περίπτωση κατά την οποία, οι συνταξιούχοι που υποστηρίζονται μέσω ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης να μην επενδύουν τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια προκύψει ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα. Στην περίπτωση αυτή, η νέα γενιά μπορεί να μην είναι σε θέση να υποστηρίξει την παλαιότερη γενιά.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, κάτω από τα όρια της γονιμότητας για πληθυσμιακή αντικατάσταση αναμένεται να είναι το 75% του ανεπτυγμένου κόσμου μέχρι το έτος 2050. Το αμερικανικό Census Bureau σημειώνει ότι τα 74 εκατομμύρια άνθρωποι που προστέθηκαν στο παγκόσμιο πληθυσμό το 2002 ήταν λιγότεροι από τα 87 εκατομμυρίων ατόμων που προστέθηκαν στην περίοδο 1989-1990. Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 1,2 τοις εκατό, πιο κάτω δηλαδή από τα 2,2 τοις εκατό το 1963-64.

Το Census Bureau δείχνει αυτή η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού συνεχίζεται και στο προσεχές μέλλον. Το επίπεδο της γονιμότητας σε πολλές χώρες θα μειωθεί κάτω από το επίπεδο αντικατάστασης πριν από το 2050 … Το 1990 οι γυναίκες κατά μέσο όρο, γεννούσαν 3,3 παιδιά. Μέχρι το 2002 ο μέσος όρος ήταν 2,6, και μέχρι το 2009, 2.5. Αυτό είναι οριακά πάνω από το παγκόσμιο όριο γονιμότητας αντικατάστασης, των 2.33.

…πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες έχουν χρησιμοποιήσει τη μετανάστευση και άλλες πολιτικές ως μέσο για την αναστολή ή επιβράδυνση της μείωσης του πληθυσμού. Συνεπώς, αν και πολύ μακροπρόθεσμες τάσεις μπορούν να ευνοήσουν την επιταχυνόμενη μείωση του πληθυσμού, οι τάσεις μικρής διάρκειας μπορεί να επιβραδύνουν την πτώση ή ακόμη και να αντιστρέψουν την πτώση στην ανάπτυξη, δημιουργώντας φαινομενικά αντικρουόμενα στατιστικά στοιχεία.

Πολλά έθνη της Δυτικής Ευρώπης (και της ΕΕ στο σύνολό της), σήμερα θα είχαν πληθυσμό που φθίνει εάν δεν υπήρχε η διεθνής μετανάστευση. Ο συνολικός πληθυσμός της ηπείρου της Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και άλλων χωρών εκτός ΕΕ) ήδη κορυφώθηκε γύρω στο έτος 2000 και από το 2004 μειώνεται.

Οι επιπτώσεις από τη μείωση του πληθυσμού μπορεί να είναι δυσμενείς για μια οικονομία η οποία έχει δανειστεί ευρέως για την εξόφληση από τις νεότερες γενιές.

Αλλά για πολλές βιομηχανικές οικονομίες, μείωση του πληθυσμού δεν μπορεί να είναι θετικό καθώς αυτές οι οικονομίες συχνά αναπτύσσονται με την υποθήκευση του μέλλοντος μέσω του χρέους και με αναδιανομή των συνταξιοδοτικών κεφαλαίων, που υποτίθεται ότι είχαν αρχικά αυξημένα φορολογικά έσοδα από μια συνεχώς διευρυνόμενη βάση του πληθυσμού (δηλαδή θα υπήρχαν λιγότεροι φορολογούμενοι σε μια μείωση του πληθυσμού).

Η μείωση του πληθυσμού εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών γονιμότητας θα συνοδεύεται επίσης από τη γήρανση του πληθυσμού, η οποία μπορεί να συμβάλει μόνο με προβλήματα για την κοινωνία. Αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της ζωής των νέων με αυξημένη κοινωνική και οικονομική πίεση, υπό την έννοια ότι θα πρέπει να αυξήσουν την κατά κεφαλή παραγωγικότητα, προκειμένου να υποστηρίξουν μια υποδομή με δαπανηρές, (οίκους γερόντων, συντάξεις, ασφαλιστικό σύστημα, σύστημα πρόνοιας, νοσοκομειακή περίθαλψη) χάνοντας έτσι την εστίαση από το σχεδιασμό για ηλικιωμένους και το μέλλον των οικογενειών και ως εκ τούτου υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο τα ποσοστά της αναπαραγωγικότητας.

Σε μια χώρα με μείωση του πληθυσμού, η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι υψηλότερη από την αύξηση του ΑΕΠ. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία έχει υψηλότερη αύξηση κατά κεφαλήν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και στις ΗΠΑ η αύξηση του ΑΕΠ είναι υψηλότερη από της Ιαπωνίας. Ακόμα και όταν η αύξηση του ΑΕΠ είναι μηδενική ή αρνητική, η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μπορεί ακόμη να είναι θετική (εξ ορισμού ) αν ο πληθυσμός μειώνεται ταχύτερα από το ΑΕΠ.

http://en.wikipedia.org/wiki/Population_decline

“Ο ηθικός πολιτισμός αναβλύζει απευθείας από τα ενδότερα ζωτικά μέρη της ψυχής και ποτέ δεν μπορεί να παραχθεί με τεχνικό σχεδιασμό.
Η καλλιέργεια της αντίληψης του ανθρώπου όπως και κάθε άλλης ικανότητας του, επιτυγχάνεται χάρις την δραστηριότητα, την ευστροφία και την μέθοδο του να χρησιμοποιεί τις ανακαλύψεις των άλλων.
Ο άνθρωπος δεν αξιολογείται από τα υλικά πράγματα που κατέχει αλλά από τη δράση του.
Οτιδήποτε δεν αναβλύζει από την ελεύθερη επιλογή του ή είναι επιβαλλόμενο και καθοδηγούμενο, δεν υπεισέρχεται στο είναι του και παραμένει αποκομμένος από την αληθινή του φύση. Δεν ενεργεί βάση της ανθρώπινης υπόστασης του αλλά με σχεδόν μηχανιστική ακρίβεια. Και αν ένας άνθρωπος δρα με μηχανικό τρόπο απαντώντας στις εξωτερικές απαιτήσεις βάση οδηγιών παρά με τρόπους που καθορίζονται από τα ενδιαφέροντά του, την ενέργειά του και τις ικανότητές του, τότε εμείς μπορεί να θαυμάζουμε τα κατορθώματά του αλλά περιφρονούμε αυτόν τον ίδιο.“

Ξυπνάτε γιατί δολοφονείτε τα παιδιά σας!!
Το συναίσθημα μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις (και όχι πάντα). Εδώ μιλάμε για την ουσία!!

Ο ανθρωπος του μη