Ενας δημόσιος κίνδυνος είναι αυτός ο άνθρωπος και ταυτοχρόνως μια εθνική ντροπή...

Ετσι, ελαφρά τη καρδία! 

είπαμε και μια μπαρούφα για δημοψήφισμα για να περάσει η ώρα

και σεις μας πήρατε στα σοβαρά;

Ουρανομήκης κωλοτούμπα!

Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου!

Ο άνθρωπος που φέρεται σαν να έχει μνήμη χρυσόψαρου,

λέγοντας χθες το αντίθετο από εκείνο που έλεγε προχθές.

Χαμαιλέων (με το «χαμαί» έντονο) της ελεεινής μορφής.

Μονά-ζυγά δικά του!

Αν τον πάρεις στα σοβαρά μπορεί να σε τρελάνει!

Από σόφισμα σε σοφιστεία ένας στρεψίας της πεντάρας που προσπαθεί διαρκώς να τυλίξει τη λογική σε μια κόλλα χαρτί.

Ενας δημόσιος  κίνδυνος είναι αυτός ο άνθρωπος και ταυτοχρόνως μια εθνική ντροπή.

Την έκπληξή του για την έκπληξή τους (των Ευρωπαίων) περί το δημοψήφισμα εξέφρασε ο Παπανδρέου,

ίσα που δεν μας είπε ότι έβαλε χέρι στη Μέρκελ εις μέγεθος γαλλογερμανικού άξονος (το κάθε δάκτυλο).

Ενας αμοραλιστής αριβίστας που αντιμετωπίζει τη δεδηλωμένη σαν «δηλωμένη» (με την έννοια

της επί δανείοις εκδιδομένης εθνικής αξιοπρέπειας)-

-ένας τέτοιος ολίγιστος, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο παρά να ...

έχει κατσικωθεί στην εξουσία.

Αν ήταν ένας απλός ευήθης, απλώς θα δυσκολευόμασταν να παρακολουθήσουμε τη «σκέψη του», αλλά οι συνεχείς ντρίμπλες, οι δολιχοδρομίες και οι τούμπες-τούμπες κωλοτούμπες που κάνει διαρκώς δείχνουν την πονηρία ενός αρχικινδυνολόγου που δεν ορρωδεί πρό ουδενός

και κυρίως προ του παραλόγου!

«Παράλογο με ακούς;», που λέει και ο Λαζόπουλος.

 Και το παράλογο τον ακούει πάντα (τον Παπανδρέου), είναι σε ανοιχτή ακρόαση μαζί του.

Μάλιστα με το κάθε νέο «παράλογό του» ο Παπανδρέου καθιερώνει ως λογικό το προηγούμενο παράλογο. Για παράδειγμα οι παραλογισμοί του με το δημοψήφισμα, έκαναν αυτομάτως αποδεκτή την κατάπτυστη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, από τον κ. Σαμαρά.

Εξαγιάζεται τώρα ως αναγκαία, απαραίτητη και αναπόδραστος μια συμφωνία που προκαλούσε τον σκεπτικισμό όλων, διότι φάνηκε να «κινδυνεύει» και μαζί της να κινδυνεύει η χώρα.

Κι έτσι μέσα από μια ρητορική του χάους και πράξεις απίθανες, στολισμένες με σαλτιμπαγκισμούς του Παπανδρέου περί «κινδύνου ανωμαλίας» (στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική του Ομάδα)

ακόμα και περί «στρατιωτικού πραξικοπήματος» (στις συζητήσεις του με την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζύ), έτσι λοιπόν

φθάσαμε ώς εδώ, με την όψιμη αντίθεση ορισμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στα καμώματα του αρχηγού τους να φαντάζει στα μάτια τους σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ -είναι πια αργά. Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα το έκαναν όταν ψήφιζαν το (πρώτο) Μνημόνιο, υποκαθιστώντας έτσι με αυτό το έκτρωμα το Σύνταγμα της χώρας...

....................................

Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η στήλη δεν γνωρίζει αυτό που θα γνωρίζετε εσείς όταν θα τις διαβάζετε - την έκβαση της ψηφοφορίας στο Κοινοβούλιο.

Ομως, το πράγμα δεν αλλάζει παρά μόνον στον χρόνο του βοηθητικού ρήματος «έχω».

Εχουμε ή είχαμε και πάντως δεν θα έχουμε να κάνουμε με έναν απατεωνίσκο...

Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και δεν πρόκειται για ανέκδοτο, αλλά για αληθινή ιστορία: Γιαγιά περπατάει στο Σύνταγμα, άνδρας των ΜΑΤ της κόβει τον δρόμο λέγοντας:

 «Κυρία μου, δεν μπορείτε να περάσετε από 'δώ!».

 Και η γιαγιά: «Γιατί, έχεις σφουγγαρίσει;».

Αυτός ο λαός δεν θα πεθάνει ποτέ!

[Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ένα πέλαγος χιούμορ που διατρέχει το διαδίκτυο, θαυμαστό στην ευρηματικότητά του, που, απ' την άλλη μεριά, υπενθυμίζει το χιούμορ που διέτρεχε υποδορίως τις σοσιαλιστικές κοινωνίες στην παρακμή τους· δηλώνοντας την αντίσταση και προλέγοντας την πτώση]...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 5.ΧΙ.2011 stathis@enet.gr