Στις 6.25 περνάμε γύρω από την άκρη της ρίζας του βουνού, και στις 7.20, αφού έχουμε ακολουθήσει την ακτή για ένα μικρό χρονικό διάστημα, σταματήσαμε σε ένα ευχάριστο αναψυκτήριο (κιόσκι), που σκιάζεται από μεγάλα πλατάνια, και βρίσκεται κοντά στην παραλία, ακριβώς κάτω από το λόφο του Πλαταμώνα στα νότια, όπου ένα ρυάκι ρέει διαμέσου του κτιρίου, μέσα στη θάλασσα.
Πλαταμώνας, του οποίου το όνομα προέρχεται, σύμφωνα με τον Μελέτιο, από το "πλατεία μονή", ή το επίπεδο μοναστήρι, νύξη για την τοποθεσία του στον κάμπο, φαίνεται μάλλον από την... αναφορά που γίνεται σε αυτό, στη βυζαντινή ιστορία, ότι υπήρξε στην εποχή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, αυτό που βρίσκουμε τώρα, ένα φρούριο.
Περιέχει μερικά τούρκικα σπίτια, και στο εξωτερικό υπάρχει ένα ερειπωμένο Χάνι από την πλευρά του δρόμου. Επειδή στέκεται στο κάτω μέρος μιας κάμψης της ακτής, είναι ένα εμφανές αντικείμενο, διότι είναι το μοναδικό ύψωμα πάνω από μια μεγάλη έκταση χαμηλών ακτών.
Καθώς ο τόπος έχει το πλεονέκτημα, επίσης, μιας μόνιμης παροχής καλού νερού, δεν χωρεί αμφιβολία ότι ήταν η τοποθεσία μιας εκ των δύο αρχαίων πόλεων, τις οποίες η ιστορία τοποθετεί σε αυτή την ακτή μεταξύ Δίου και των συνόρων της Μαγνησίας, δηλαδή, Ηράκλεια και Φίλα: για λόγους που θα αναφέρθουν στη συνέχεια, προτίθεμαι να πιστέψω ότι ήταν η πρώτη.
Αφού δειπνήσαμε στο περίπτερο, προχωρούμε στις 8μιση για να διασχίσουμε τον αυχένα του λόφου του Πλαταμώνα, κατεβαίνουμε και πάλι μέσα στην πεδιάδα, η οποία είναι ακαλλιέργητη μέχρι την περιοχή της Κατερίνης, και στις 8.50 διασχίζουμε το ποτάμι του Πλαταμώνα ακριβώς πάνω από τη συμβολή του με τη θάλασσα: αυτός είναι ένας μεγάλος χείμαρος που κατεβαίνει από ένα τεράστιο χάσμα το οποίο χωρίζει το υψηλότερο μέρος του Ολύμπου από τις κατώτερες κορυφές που καταλήγουν στους γκρεμούς των Τεμπών.
Αν ο Πλαταμώνας ήταν η περιοχή της Ηράκλειας, στο κάτω μέρος αυτής της ρεματιάς θα αντιστοιχεί με την στενωπό ή το δάσος της Καλλιπεύκης, μέσω της οποίας οι Ρωμαίοι εισήλθαν στην θαλάσσια πεδιάδα στα βόρεια της Ηράκλειας, μετά την επισφαλή κατάβαση τους κοντά στην Ραψάνη (φρούριο Λάπαθον), υπό την καθοδήγηση του πρόξενου március, ο οποίος μεταξύ των άλλων δυσκολιών της επιχείρησης, είχε να αντιμετωπίσει την ηλικία του και την παχυσαρκία του.
Η εμφάνιση του βουνού από το δρόμο μας, αρκεί για να δείξει πόσο σκληρή πρέπει να ήταν η δουλειά του περάσματος των ελεφάντων από την απόκρημνη αυτή διαδρομή. Ο ιστορικός αναφέρει οτι στα πιο απότομα κατασκευασμένα περάσματα, ότι μόλις ένας ελέφαντας είχε αποκτήσει ένα πάτημα σε ένα από αυτά, και κόβονταν τα υποστηρίγματα, αναγκάζονταν να γλυστρούν με τα πόδια ή με την ουρά τους, ως την επόμενη γέφυρα.
Το ποτάμι του Πλαταμώνα δεν αναφέρεται από κανένα αρχαίο συγγραφέα, εκτός από τον Πλίνιο, που τοποθετεί τον ποταμό Απίλα (Apilas) κοντά στην Ηράκλεια. Το ποτάμι είναι μερικές φορές επικίνδυνο, αλλά τώρα είναι ξηρό.
Ο Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ,(1777 - 1860) ελληνική απόδοση: Γουλιέλμος Μαρτίνος Ληκ (William Martin Leake) υπήρξε Βρετανός στρατιωτικός, τοπογράφος, αρχαιολόγος, και περιηγητής στην Ελλάδα και Μικρά Ασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.