Κυριαρχία και υπακοή

Ίσως να είναι τυχαίο, ίσως όχι. Είναι όμως χαρακτηρι­στική σύμπτωση ότι, τις ημέρες που η κυβέρνηση έτρωγε χαστούκια από την τρόικα και ο Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωνε νέα ακόμη σκληρότερα μέτρα, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης υπέγραφε στο Τελ Αβίβ την αναβαθμισμένη στρατιωτική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ.

Μιλώντας περί οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, είναι υποχρεωμένος κανείς να αγγίξει τον πυρήνα ενός κράτους.

 Αυτοί οι δύο τομείς αποτελούν τους πυλώνες επάνω στους οποίους οικοδομείται η κυ­ριαρχία του...

 Μιλώντας για την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της χώ­ρας Γ. Παπανδρέου έχει ομολογήσει ότι είναι υπό καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας.
 Αυτό στο οικονομικό επίπεδο είναι ολοφάνερο, κα­θώς οι πιστωτές και οι μηχανισμοί τους είναι αυ­τοί που επιβάλλουν τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Είναι αυτοί που κάνουν τους λογαρι­ασμούς και αποφασίζουν ποιοι και με πόσα θα ...
επιβιώσουν.
Λιγότερο εμφανής, προς το παρόν, είναι η σημασία της περιορισμένης ελληνικής κυριαρχίας στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Η οικοδόμηση της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ προσφέ­ρει ένα καλό παράδειγμα για να το αντιληφθεί κανείς.
Οι τακτικοί αναγνώστες του «Π» γνωρίζουν ότι η ελληνοϊσραηλινή στρατηγική συνεργασία οικοδο­μήθηκε κατ’ αμερικανική απαίτηση και εντολή. Πρόκειται για μια επιλογή η οποία πάγωσε μέσα σε μια νύκτα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το­ποθέτησε την Ελλάδα στο πλευρό του Ισραήλ, σε μια στιγμή που κορυφώνεται ο τουρκοϊσραηλινός διπλωματικός πόλεμος για τα πετρέλαια της νοτιο­ανατολικής Μεσογείου.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι η αποτίμηση των επι­λογών της κυβέρνησης θα γίνει στο μέλλον και θα κριθεί από τα αποτελέσματά τους. Ωστόσο, είναι από τώρα φανερά κάποια πράγματα. Ότι οι επιλο­γές στην οικονομία οδηγούν τη χώρα στα βράχια και τον λαό στον Καιάδα. Φανερό είναι επίσης ότι η στρατηγική σχέση με το Ισραήλ είναι πολύ μεγά­λο παιχνίδι για να το παίξει ένας... μπατίρης.
Πόσο µάλλον όταν πρόκειται να γίνει ακόμη πιο μπα­τίρης - και ίσως να πτωχεύσει υπό τον έλεγχο των επικυρίαρχων. Μήπως όμως τότε θα είναι ακόμη πιο «βολικός» και υπάκουος;

Π