Όταν ο Ανδρέας μπινελίκωνε τον Πάγκαλο και παρέδιδε μαθήματα διαπραγμάτευσης…

Δουβίνο, 1985.

Σύνοδος κορυφής των ηγετών της ΕΟΚ.

Ο Ανδρέας στα ντουζένια του. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υφ. ΥΠΕΞ.

Η συνάντηση ήταν πραγματικά εξαιρετικής σημασίας αφού το θέμα ήταν τα περιβόητα πακέτα Ντελορ και η διασπορά τους. Η μάχη ξεκινούσε στις 10 το βράδυ. Έξω από την αίθουσα, στεκόταν ο πλέον αμφιλεγόμενος ηγέτης της μεταπολίτευσης. Και λέμε “αμφιλεγόμενος” διότι οι διάδοχοι του θα κοντράρονται εις το διηνεκές της ιστορίας για το ποιός θα κατακτήσει τον πάτο της πολιτικής αχρειότητας.

Εμφανίζεται λοιπόν ο Πάγκαλος. Με την χαρακτηριστική κοιλιά του να προεξέχει. Τα κουμπιά του πουκαμίσου του έδιναν την επική μάχη για να κρατηθούν στις αγαπημένες τους κουμπότρυπες, όπως η μικρασιάτισα μάνα κρατούσε την κόρη της για να μην πέσει στα χέρια του Τσέτη.

Ακριβώς στο μέρος της κοιλιάς, υπήρχαν δύο κηλίδες μεγάλου μεγέθους, που θύμιζαν σχηματική απεικόνιση μαύρης τρύπας στο σκηνικό του αξέχαστου σήριαλ “Γκαλάκτικα”…

Ήταν κηλίδες απο λάδι. Όσοι έχουν μεγάλη κοιλιά, θα μπορούσαν να καταλάβουν το δράμα του Θόδωρου. Όταν τρως, αναγκαστικά αυτή η άτιμη απόσταση που σε χωρίζει από το τραπέζι, κάνει την κοιλιά συλλέκτη όλων των υγρών που θα δραπετεύσουν από το κουτάλι κατά την δύσκολη αυτή διαδρομή τραπέζι – στόμα.

-Πάλι έτρωγες ρε; Αναφώνησε ο Ανδρέας μόλις τον είδε…

-Μα αφού πείνασα πρόεδρε, τι να κάνω; Απάντησε ο Θόδωρος, ενώ τα μεγάλα του μάτια θύμιζαν την θλίψη του κουταβιού που σε κοιτά από την βιτρίνα του pet shop εκλιπαρώντας για στοργή και ανθρωπιά…

-Και έτσι θα έρθεις ρε μέσα;; Εξερράγει ο Ανδρέας. Με λαδωμένο πουκάμισο, να μας κάνεις ρεζίλι διεθνώς; Τσακίσου να πας να αλλάξεις τώρα!

Η συνάντηση ξεκίνησε, οι πόρτες έκλεισαν, και οι δημοσιογράφοι περίμεναν τα αποτελέσματα.

Συνήθως οι σύνοδοι δεν κρατούσαν πάνω από δύο ώρες, αφού τα θέματα είχαν λυθεί ήδη από τις “γνωστές επιτροπές” και τους “λομπίστες” που εκμεταλλεύονται άβγαλτα παιδιά που από την Ελληνική περιφέρεια βρίσκονταν στα Ευρωπαϊκά σαλόνια. Όπως τον Αλέκο, την Μαριέτα, την Έλσα κ.α.

Οι ώρες όμως περνούσαν. Και όσο περνούσαν, άρχισαν τα σούσουρα. “Κάτι πολύ σοβαρό πρέπει να συμβαίνει”, έλεγαν οι δημοσιογράφοι και η ανησυχία μεγάλωνε όταν οι δείκτες πάτησαν τις μικρές ώρες.

Γύρω στις 5 το πρωΐ (!!), οι πόρτες επιτέλους άνοιξαν. Άρχισαν να βγαίνουν από μέσα οι ηγέτες και οι υποτακτικοί σαν να έπαιζαν στην ταινία του Ρομέρο “η νύχτα των ζωντανών – νεκρών”.

Ξεπροβάλλει και ο Ανδρέας, με ύφος πρασινοφρουρού της Αχαΐας, που μόλις διορίστηκε. Ανάβει την πίπα του και όλοι πέφτουν πάνω του γεμάτοι αγωνία.

-Δύο τζούρες είναι ότι καλύτερο μετά την “πράξη”, τους είπε χαμογελώντας.

-Μα τι έγινε εκεί μέσα πρόεδρε; Ρώτησαν οι δημοσιογράφοι.

Τι είχε συμβεί; Οι ηγέτες είχαν αποφασίσει να εξαιρεθεί η Ελλάδα από τα πακέτα Ντελόρ, ενώ αντίθετα να συμπεριληφθούν η Ισπανία και η Πορτογαλία!!

Ο Παπανδρέου λοιπόν που ήξερε τι είχε αποφασισθεί στα σαλόνια, Είχε συντάξει ήδη βέτο, χωρίς να το πει σε κανέναν…

Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η απόφαση, ο σαρδανάπαλος ηγέτης ανέμισε το χαρτί πάνω στο τραπέζι, ρωτώντας τους υπολοίπους εάν ξέρουν τι γράφει. Μόλις τους είπε την μαγική λέξη, πάνιασαν!

Επί 5 ώρες, προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν. Αυτός, με την εκφραστικότητα κέρινου ομοιώματος, είπε μόνο “Ή και στην Ελλάδα ή κανένας”.

Πέντε ολόκληρες ώρες, είχαν γίνει σβούρες. Φανταστείτε, τι βαλίτσες είχαν προηγηθεί από τους “λομπίστες”, που ξεστομούσαν ότι πιό πρόστυχο είχαν ακούσει στις βιντεοκασέτες με τις Γερμανικές (αντι)ερωτικές ταινίες, όπου ο πιό γλυκομίητος γαύγιζε σαν τον οικονομικό μετανάστη που επετέθει στον Πεταλωτή.

Στο τέλος, υπέκυψαν και η Ελλάδα πήρε τα Ντελόρ. Που βέβαια, κατέληξαν σε χέρια πρασινοφρουρών και νταβατζήδων που σαν τις κατσαρίδες, επιβίωσαν και επιβιώνουν δεκαετίες μετά το Ωνάσειο.

Δίδαγμα;

1. Οι μάχες κερδίζονται από τους αποφασισμένους ηγέτες και όχι τους φοβικούς λογιστές.

2. Δεν χρειαζόμαστε όμως ηγέτες που να κερδίζουν μάχες προς όφελος της κάστας και όχι του συνόλου.

3. Ο Πάγκαλος πρέπει άμεσα να αρχίσει διαφημιστική εκστρατεία για την ενίσχυση του Τουρκικού τουρισμού, μήπως και ο Ελληνικός δει άσπρη μέρα.

olympiada