Μπορούν οι προσφυγές να φέρουν την άνοιξη;

Η πρώτη προσφυγή κατά της εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος είναι γεγονός.

 Την κατέθεσε χθες ο δικηγόρος Άγγελος Τσιγκρής, πρώην υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, ενώ σειρά ετοιμάζεται να πάρει και ο δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών.
Σύμφωνα με την προσφυγή του Α. Τσιγκρή:

• το τέλος επιτηδεύματος στην πραγματικότητα είναι φόρος και όχι τέλος, αφού δεν προβλέπεται ειδικό αντάλλαγμα από το κράτος

• η επιβολή "κεφαλικού φόρου", όπως το τέλος (φόρος) επιτηδεύματος, παραβιάζει και την αρχή της φοροδοτικής ικανότητας που κατοχυρώνεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 4 του Συντάγματος, καθώς βασίζεται σε κριτήρια μη αντικειμενικά, όπως είναι ο τόπος εγκατάστασής τους.
• η επιβολή «κεφαλικού φόρου» μόνο στους ελεύθερους επαγγελματίες και στους επιτηδευματίες και όχι στους λοιπούς φορολογούμενους παραβιάζει την αρχή της φορολογικής ισότητας. Πολύ περισσότερο παραβιάζεται η εν λόγω αρχή, καθώς προβλέπονται και εξαιρέσεις από την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος.
• η πρόβλεψη της επίμαχης απόφασης που αναφέρει ότι η κατάθεση προσφυγής στα Διοικητικά Δικαστήρια δεν αναστέλλει την είσπραξη του τέλους επιτηδεύματος, είναι παράνομη.

• παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της μη αναδρομικότητας των φορολογικών νόμων.
• η εισφορά αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος παραβιάζουν την ΕΣΔΑ, καθώς και τα δύο επιβάλλονται για το ίδιο οικονομικό αντικείμενο προσβάλλοντας έτσι το κατοχυρωμένο περιουσιακό δικαίωμα των φορολογουμένων.

Να επισημάνουμε εδώ το εξής: Η νομική οδός ενδεχομένως να είναι μια κάποια πίεση, κυρίως στο βαθμό που αφυπνίζει αναδεικνύοντας τον παράνομο χαρακτήρα των μέτρων που επιβάλλει η κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα το αν μπορεί μέσα από νομικές οδούς να αποκατασταθεί η νομιμότητα η οποία έχει ανατραπεί με την υπογραφή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, με όλους του νόμους που πέρασαν στη συνέχεια και βρίθουν αντισυνταγματικών διατάξεων δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Καθημερινά, η πολιτική ηγεσία (να σου πετύχει) της χώρας επισφραγίζει με δηλώσεις κι ενέργειες ότι αδιαφορεί για τη νομιμότητα όπως κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και για τη δημοκρατία, ομνύει μόνο στους νόμους του μνημονίου κι ενίοτε απειλεί με εκτροπή. Είναι ακόμη φρέσκες οι δηλώσεις του Βενιζέλου, ακόμα και του Λοβέρδου περί της γραμμής Μαζινό.
Απλώς καταρρίπτεται και με νομικά επιχειρήματα κάθε επίκληση της αποκατάστασης της δικαιοσύνης στη χώρα και «διόρθωσης των στρεβλώσεων του παρελθόντος». Τώρα αν κάποιοι επιμένουν να μην βλέπουν την πραγματικότητα και φανατίζονται με τη καταστροφή του δημοσίου και τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων ωσάν να πρόκειται για τη μοναδική και υπέρτατη πράξη απονομής της δικαιοσύνης, ε, τότε κακό του κεφαλιού τους ...

Από το Μαρικάκι