Ο Σεπτέμβρης μας βάζει στην πρίζα. . .

Ο Αύγουστος σέρνει τον Σεπτέμβριο, και άντε πάλι από την αρχή.

 Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που τα κεφάλια μπαίνουν μέσα μισοστεγνωμένα από τις βουτιές, που αρχίζουν οι πρώτες μελαγχολίες, και η ζωή μοιάζει να αποχαιρετά την παιγνιώδη της όψη προκειμένου να επιστρέψει στην αμείλικτη καθημερινότητα.



 Όλοι και όλα επιστρέφουν, για να μπουν στη σειρά που επιβάλλει η τάξη, που σε σπρώχνουν οι υποχρεώσεις, που σε θέλει ξανά ένα γρανάζι στην άψυχη μηχανή του συστήματος, με την ψευδαίσθηση των...
δικαιωμάτων σου και των ελευθεριών μιας ζωής υποταγμένης στις απαιτήσεις του ισοζυγίου πληρωμών, των εσόδων και των εξόδων, των δανειακών συμβάσεων, των καταναλωτικών αναγκών, όλων εκείνων δηλαδή των κατακτήσεων που μας καθιστούν επιτυχημένους πολίτες ενός συστήματος που μας κρατά μακριά από τις ανόθευτες χαρές της ζωής προς χάριν της ανάπτυξης και των ελεύθερων αγορών – μακριά από τον έρωτα, τον ουρανό μας, τις θάλασσες και τις δαιδαλώδεις ακτογραμμές της πατρίδας μας.

 Ο Σεπτέμβρης μάς βάζει στην πρίζα γαμώ το!

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ