Γιωργάκη μου, Αντωνάκη μου, Ντόρα μου, Γιώργο μου, περάσατε τις εξετάσεις με άριστα

Τέρμα τα προσχήματα, δεν υπάρχει πολυτέλεια πλέον για κοκορομαχίες και μεγαλοστομίες στα βουλευτικά έδρανα.

 

Με τη συναινετική υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποδείχτηκε με τον πιο πειστικό τρόπο ότι η νεοσυντηρητική και άκρως αντιλαϊκή πολιτική έχει, μια χαρά, αρχή και μέση αλλά, κατά πως φαίνεται, δεν θα έχει τέλος.

 

Τα τέσσερα συντηρητικά κόμματα έδωσαν επιτυχείς εξετάσεις στα νεοσυντηρητικά ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα, πως μπορούν να σηκώσουν το βάρος, τουλάχιστον σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, της επίθεσης σε κάθε, κερδισμένο με αίμα και θυσίες, λαϊκό δικαίωμα.

 

Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αποτελούσε, διαχρονικά, διακαή πόθο των αντιδραστικών εγκεφάλων μετά την κατάργησή του, από τη χούντα, με ...τη βοήθεια των τανκς και των όπλων.

 

Η νέα γενιά και οι φοιτητές ειδικότερα, αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αγκάθι στις επιδιώξεις της εκάστοτε συντηρητικής κυβέρνησης, καθώς μια σπίθα αρκεί για να ξεσπάσει πυρκαγιά στο εύφλεκτο μείγμα, ανυπακοής, αναζήτησης και αμφισβήτησης που περισσεύει στις καρδιές και τα μυαλά των φοιτητών και των νέων ανθρώπων γενικότερα.

 

Αυτή την πυρκαγιά προσπαθούν να προλάβουν με την κατάργηση του ασύλου αφού οι δυνάμεις καταστολής θα μπορούν να καταφεύγουν στις γνωστές τακτικές άγριας καταστολής που είδαμε να εφαρμόζονται φέτος σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας προς την πολιτική της σφαγής των δικαιωμάτων στο όνομα του μνημονίου, της τρόικας και του ΔΝΤ ακόμα και μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων, στο όνομα, δήθεν του κοινωνικού συμφέροντος.

 

Για το καλό της κοινωνίας, άλλωστε, μειώνεται η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, οδηγώντας τα έτσι στις αγκάλες και στα νύχια των σωτήρων – ιδιωτών.

 

Για το καλό της κοινωνίας, επίσης, προετοιμάζουν την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων στους φοιτητές και τη θέσπιση διδάκτρων, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 

Δεν χρειάζεται, προς το παρόν, να ιδρυθούν και επισήμως ιδιωτικά πανεπιστήμια, αφού η ιδιωτική πρωτοβουλία θα μπει, όχι από την πίσω αλλά από την μπροστινή πόρτα, με όλες τις επισημότητες στα δημόσια πανεπιστήμια, με την ψήφο και των τεσσάρων δεξιών κομμάτων της Βουλής.

 

Ο νόμος για τα πανεπιστήμια αποτέλεσε το τελευταίο κομμάτι της ενορχηστρωμένης επίθεσης που δέχτηκε ο δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης μετά και τις αντίστοιχες αλλαγές που ψηφίστηκαν από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο.

 

Ολόκληρο ο το οικοδόμημα της παιδείας, χτυπημένο από την ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, παραδίδεται και επίσημα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αρχίζει να υπακούει στους νόμους της αγοράς, στερώντας από όσους δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα, το δικαίωμα στη μάθηση, την πρόσβαση στη γνώση και στην επιστήμη.

 

Όχι, τα παιδιά των απλών εργαζόμενων δεν πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τα παιδιά των πλουσίων γιατί το σύστημα είναι φτιαγμένο να υπηρετεί όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά τα συμφέροντα των πλουσίων.

 

Η αφαίρεση της πρόσβασης όλο και περισσότερων πολιτών σε βασικά δικαιώματα, δεν αποτελεί πρόοδο αλλά σκοταδισμό, δεν αποτελεί «άλμα προς το μέλλον» αλλά «βουτιά προς το παρελθόν.

 

Η ανασφάλεια, η αγωνία και η αβεβαιότητα για το αύριο είναι σύμφυτα με το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε. Ένα σύστημα που ακολουθεί τους νόμους της ζούγκλας, δηλαδή τους νόμους της αγοράς, χωρίς πρόνοια για τους πολλούς αλλά με πάρα πολλά προνόμια για τους λίγους.

 

Ένα σύστημα απάνθρωπο που πρέπει να βάλουμε όλοι το χεράκι μας ώστε να ξεπεραστεί.

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης