«Διαμαρτύρομαι ἐν ὁνόματι τῶν Ὁλυμπίων θεῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς γνωστόν, ὂχι μόνο ἐπερπατοῦσαν γυμνοί, ἀρσενικοί καί θηλυκοί, ἀλλά καί θεόγυμνοι ἐλατρεύοντο στούς ναούς των ...»

Σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἀπό συντηρητισμό, στήν Ἀθήνα τοῦ 1929, ἡ φωτογράφος Ἒλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη ἀπό τό Ἀϊδίνι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, προκαλεῖ σκάνδαλο μέ τίς φωτογραφίες της. Ἡ φωτογράφος, γνωστότερη μέ τήν ἀγγλική ὑπογραφή τῶν ἒργων της, Nelly's, άποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα στον καλλιτεχνικό χώρο καί ἰδιαίτερα σέ αὐτόν τῆς φωτογραφίας. Ἡ θεματογραφία της ὑπῆρξε ἰδιαίτερα ἑλληνοκεντρική καί τά ἒργα της ἀποτύπωσαν ἀρχαῖα ἑλληνικά μνημεῖα καί ἀγάλματα, τήν Ἀθήνα τοῦ Μεσοπολέμου καί τήν ἑλληνική οἱκογένεια. 
Τά ἒργα της ὃπως τά γυμνά στήν.. Ἀκρόπολη καί οἱ ἀπεικονίσεις ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀγαλμάτων σέ συνδυασμό μέ σύγχρονους ἀνθρώπους, ἐξυμνεῖ τόν ἑλληνισμό καί παράλληλα ἀποδυκνύει τή διαχρονικότητα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἰδεώδους.

«Διαμαρτύρομαι ἐν ὁνόματι τῶν Ὁλυμπίων θεῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς γνωστόν, ὂχι μόνο ἐπερπατοῦσαν γυμνοί, ἀρσενικοί καί θηλυκοί, ἀλλά καί θεόγυμνοι ἐλατρεύοντο στούς ναούς των ...»
Αὐτά τά λόγια τοῦ Παύλου Νιρβάνα γραμμένα στή στήλη τοῦ Ἐλεύθερου Βήματος τό Μάιο τοῦ 1929, ἦταν ἡ μοναδική ὑπεράσπιση τῆς νέας φωτογράφου Nelly's, πού τόλμησε τό 1927 νά φωτογραφήσῃ γυμνή στον Παρθενώνα τή Mona Paeva, πρώτη μπαλαρίνα τῆς ὃπερας Comique, «βεβηλώνοντας»ἒτσι τόν Ἱερό Βράχο.

Τά γυμνά τῆς Nelly's, πέρα άπό τήν φωτογραφική ἀρτιότητα στήν τεχνική τους, διακρίνονται ἀπό μία ἐσωτερικότητα πού ἀναδεικνύει δίπλα στήν γλυπτικότητα τῶν ἀρχαῖων γραμμῶν καί στήν πλαστικότητα τοῦ φωτός, ὃλη τήν πνευματικότητα τοῦ ἀρχαίου κλασικοῦ ἰδεώδους, ὃπως έκφράζεται μέσα ἀπό τό γυμνό σῶμα.

Οἱ φωτογραφίες τῆς Nikolska, "ντυμένης" αἰσθησιακά μέ άραχνοΰφαντα πέπλα "πρός ἀποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως", ὂχι μόνο συγκαταλέγονται στίς καλύτερες τῆς ἐποχῆς διεθνῶς, ἀλλά συνετέλεσαν καί στή διαμόρφωση ἑνός αἰσθητικοῦ κριτηρίου στήν Ἑλάδα, πού ἀφορᾶ τήν ἀναπαράσταση τοῦ γυναικείου σώματος. 
Τό γυναικεῖο σῶμα, ἒτσι ὃπως τό ἀποτύπωσε ἡ Nelly's, ἀπαλλαγμένο ἀπό κάθε ἒννοια σεξουαλικῆς πρόκλησης, διατηρῇ ἓναν ἐρωτισμό πού ἐμπλέκεται καί συμπληρώνει τό αἰσθητικά ἰδεῶδες, ἐνῶ ταυτόχρονα παραπέμπει στίς ἰδεαλιστικές ἀπεικονίσεις τῆς ποιητικῆς τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας.

Ἒτσι, «Τά Γυμνά τῆς Ἀκρόπολης» ἀλλάζουν τήν ἀντίληψη γιά τήν ἐμφάνιση καί τήν ἀντιμετώπιση τοῦ γυμνοῦ σώματος. Σχεδόν παράλληλα, μεγάλοι Ἓλληνες ζωγράφοι τῆς δεκαετίας του ’30 ἀπεικονίζουν στά ἒργα τους γυμνά, σέ φυσικό χῶρο…


http://anihneftes.forumotion.com/t458-topic