Ήμουν μια πόρνη, μια πουτάνα, μια εξώλης και προώλης!!!

 Ήμουν μια πόρνη, μια πουτάνα, μια εξώλης και προώλης!!!

Οι νταβατζήδες με ξυλοκοπούσαν ανελέητα, με έσερναν βίαια στους δρόμους με σκισμένα ρούχα. Γονυπετής εκλιπαρούσα, ζητώντας να δείξουν έλεος, που τόλμησα κάτι ψιλά να κρύψω στο σουτιέν μου!

Με πίεζαν ποικιλοτρόπως να τους φέρνω όλο και  περισσότερα χρήματα. Με  διαπόμπευαν και με διέσυραν σε όλο τον κόσμο!

 Βουτηγμένη στην ακολασία έψαχνα τους πελάτες απεγνωσμένα παντού, στους δρόμους, στις αγορές, στις πλατείες, στα μαγαζιά, στις τράπεζες, στα μπουρδέλα της χώρας και στους πολυτελείς οίκους ανοχής της πολιτισμένης Ευρώπης!!!

 Ανεχόμουν τα βίτσια του κάθε ανώμαλου, ..δύστροπου, πλούσιου πελάτη! Οι Νταβατζήδες, ντόπιοι και ξένοι, διαλαλούσαν το εκλεκτό τους εμπόρευμα, την εκλεκτή τους πραμάτεια, αναδεικνύοντας τα κάλη μου και τα κρυφά μου προσόντα. Οι χάρες μου κι οι πομπές μου έγιναν γνωστές στα πέρατα του κόσμου. Όλοι με έδειχναν με το δάχτυλο, ήμουν παράδειγμα προς αποφυγή για όλο τον κόσμο κι ο διασυρμός μου δεν είχε τέλος!

Είχα χάσει προ πολλού, μαζί με την παρθενιά μου την τιμή και το σεβασμό. Ήμουν μια ελεεινή και τρισάθλια πόρνη πλέον, καθώς είχα απωλέσει το καλό μου όνομα κι η κακή φήμη με ακολουθούσε σα σκιά παντού!

Τώρα πια… είμαι μια γριά πόρνη, μια γριά πουτάνα, που δεν την ποθεί πλέον κανείς, μια γριά εξώλης και προώλης! Φτωχή, ρακένδυτη τριγυρνώ παραμιλώντας στα σοκάκια, έχω χάσει τα λογικά μου. Το βράδυ όταν μένω μόνη κι οι αντιστάσεις μου ατονούν, το ομολογώ, κλαίω κι οδύρομαι για το κακό που με βρήκε! Στο παραλήρημά μου, ουρλιάζω και φωνασκώ, μπας και μ’ ακούσει κάποιος…

Δεν  φταίω εγώ για την κατάντια μου, μπάσταρδοι κι αιμομίκτες ασελγούσαν πάνω μου, με βίαζαν παρά φύση, κι έκτοτε έχασα τα λογικά μου…

Δεν ορίζω πλέον το κορμί μου, δεν ελέγχω πια το σώμα μου!!! Έχω απωλέσει την κυριαρχία στο σώμα μου! Άλλοι εξουσιάζουν πλέον το κορμί μου, ασελγούν κι ασχημονούν, εκσπερματώνοντας όλο το μένος τους πάνω του!!!

Πιστέψτε με, δεν διακατέχομαι από έπαρση, όμως κάποτε.. ήμουν πανέμορφη, πλούσια κι από καλή οικογένεια, με αρχές! Όμως, ναι το ομολογώ, ήμουν φαντασμένη κι ονειροπαρμένη, είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα, λόγω της ένδοξης καταγωγής των προγόνων μου, της πλούσιας κληρονομιάς και του αμύθητου πλούτου μου!!!Αυτή ήταν η κατάρα μου!!! Η ένδοξη καταγωγή κι η πλούσια κληρονομιά μου!!! Γι αυτό όλοι με ποθούσαν απεγνωσμένα!!!

Κάποτε…..κάποτε, ήμουν μια ένδοξη χώρα, ξακουστή στα πέρατα της γης, που την έλεγαν ΕΛΛΑΔΑ! Στα  σπλάχνα μου γεννήθηκαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι, εγώ ανέθρεψα τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τόσους άλλους…. Στην  αγκαλιά μου ανδρώθηκαν οι Μεγάλοι Στρατηλάτες και Πολιτικοί! Εκεί  γεννήθηκαν οι Μεγάλες Ιδέες, που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο! Στο κορμί μου σμίλεψε ο Ικτίνος τον Παρθενώνα, το παγκόσμιο σύμβολο του πολιτισμού!!! Ήμουν η κοιτίδα της Δημοκρατίας!!!

Κάποτε….κάποτε, ήμουν, έστω υποτυπωδώς, ένα κυρίαρχο κράτος, που το έλεγαν ΕΛΛΑΔΑ!!! Γεννήθηκα μέσα από τις στάχτες της αρχαιότητας, μέσα από τις σπίθες της Επανάστασης, χάρη στη γενναιότητα και τον ηρωισμό των παιδιών μου!

Τίποτα από την παλιά αίγλη δεν έμεινε για να με θυμίζει! Είμαι ένα φάντασμα του εαυτού μου, ένα προτεκτοράτο των ΞΕΝΩΝ, άλλοι αποφασίζουν για μένα… χωρίς εμένα!!! Είμαι μια ελεεινή, φτωχή πόρνη, μια ζητιάνα, που εκλιπαρεί να πάρει κανέναν πελάτη στα όρθια, στα δημόσια ουρητήρια, για λίγα μόνο ευρώ! Με κατάντησαν μια αξιοθρήνητη πουτάνα, μια εξώλης και προώλης!!!

Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ, ούτε κλαίω για να σας συγκινήσω! Δεν κλαίω που ξεπούλησαν τα’ ασημικά μου όσο όσο, ούτε που επαιτώ για τα προς το ζειν!!! Δεν κλαίω που με πούλησαν σαν σκλάβα, σαν δοχείο ηδονής στους ξένους προστάτες!!! Ούτε γιατί με αναγκάζουν να εκδίδομαι εφόρου ζωής για να ξεπληρώσω το αντίτιμο που πλήρωσαν για μένα…. οι νέοι αφέντες!!!

Όχι δεν κλαίω για μένα, ούτε για τα χαμένα μεγαλεία!!! Δεν με νοιάζει για μένα, μια φτωχή πόρνη είμαι, μια πουτάνα λιγότερη λοιπόν.

 Μα για τα παιδιά μου και τα παιδιά των παιδιών μου κλαίω, για σας φωνάζω, με όση δύναμη μου απέμεινε, μπας και σας γλυτώσω, μπας και σας σώσω!!!Μπας και ξορκίσω το κακό, αυτή την κατάρα που χτύπησε το ριζικό μου!!! Μα δεν μ’ ακούει κανείς!  Εξ άλλου, ποιος θα ακούσει μια πόρνη??? Ποιος θα πιστέψει μια πουτάνα??? Μια φτωχή, αξιοθρήνητη πουτάνα??? Μια εξώλης και προώλης???  Κανείς!

 ΧΑΡΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ