Ζητείται «νέα, πλούσια, ψηλή, ξανθή, γαλανομάτα»...

Του Δημήτρη Μυ

Οι επιθυμίες (και οι φαντασιώσεις) είναι κατά κανόνα δωρεάν.

  Κοστίζουν όσο και μια σκέψη. Ετσι, κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι τους ταιριάζει μια νέα, πλούσια, ψηλή, ξανθή, γαλανομάτα.

 Κάποιοι άλλοι έχουν περισσότερο απαιτητικές και πολύπλοκες επιθυμίες, σαν αυτές που διέρρευσαν ως στόχοι της κυβέρνησης μετά το χτεσινό υπουργικό συμβούλιο: «μια χώρα με βιώσιμο χρέος, σε βάθος χρόνου, μικρότερο κόστος αποπληρωμής του και εξασφαλισμένη τη μακροχρόνια σταθερότητα του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας».

Στην περίπτωση αυτών που ψάχνουν  την πλούσια και όμορφη γαλανομάτα τίποτε δεν αποκλείεται. Μπορεί και να την πετύχουν στο ξύπνιο τους, καθώς ο έρως...

(σε αντίθεση με τη δικαιοσύνη) είναι αποδεδειγμένα τυφλός... Στην άλλη περίπτωση φαίνεται πως από βαριά πολιτική τύφλωση πάσχει η ελληνική κυβέρνηση καθώς ξεχνά πως οι τύχες και επιδιώξεις της χώρας δεν εκπληρώνονται με ευχές και φαντασιώσεις...

Στην περίπτωση που το αντικείμενο της φαντασίωσης είναι η γαλανομάτα, το πρόβλημα είναι μικρό και αφορά κυρίως αυτόν που δεν του κάθεται (η φαντασίωση). Στην περίπτωση του υπουργικού συμβουλίου που φαντασιώνεται (βιώσιμο χρέος, σε βάθος χρόνου, μικρότερο κόστος αποπληρωμής του και εξασφαλισμένη τη μακροχρόνια σταθερότητα του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας) το πρόβλημα είναι τεράστιο καθώς αυτοί οι «φαντασιόπληκτοι» κύριοι που μας κυβερνούν είτε μας δουλεύουν, φόρα παρτίδα, είτε αποκτούν χαρακτηριστικά αποτυχημένων καταθλιπτικών, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό κόσμο και ζουν στον φανταστικό τους κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, ανίκανοι ή αποτυχημένοι, αποτελούν κίνδυνο καθώς --τυπικά τουλάχιστον-- κυβερνούν τη χώρα.