Μια πανελλαδική πολιτική οργάνωση-κόμμα, παιδί των πλατειών των Αγανακτισμένων, μπορεί να φέρει την δημοκρατία και να σαρώσει στις επόμενες εκλογές

Εδώ που φτάσαμε, δύο είναι οι δρόμοι: 

ή 1. θα πάρουμε τα ντουφέκια (που δεν έχουμε κανέναν λόγο να το κάνουμε μια και είμαστε οι περισσότεροι, κι όχι μόνο γι’ αυτό) ή

 2. θα πάρουμε τις εκλογές, διότι μέσα από τις πλατείες, και κυρίως την πλατεία Συντάγματος, θα ξεπηδήσει μια πολιτική οργάνωση, που σαν ενιαίο πανελλαδικό κόμμα, θα πάρει μέρος στις επόμενες εκλογές και θα σαρώσει.

 Μια πολιτική οργάνωση που θα έχει την γνήσια δημοκρατία ως εσω-οργανωτικό μηχανισμό λειτουργίας και θα είναι παιδί της πλατείας. Τέκνο της λαϊκής αγανάκτησης και συσπείρωσης.

Διότι οτιδήποτε άλλο, παλιό ή νέο κόμμα και πολιτική οργάνωση, δεν πρόκειται να το εμπιστευθούν οι ...

πλατείες των Αγανακτισμένων, αν δεν είναι δική τους πρόταση, δικό τους παιδί και δημιούργημα. Δεν θα το εμπιστευθούν ούτε όσοι πηγαίνουν στις πλατείες, ούτε και όσοι δεν πηγαίνουν στις πλατείες αλλά συμφωνούν μ’ αυτούς που πηγαίνουν, και που είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ, μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, περισσότεροι. Είναι η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, πέρα από τους παλιούς παραταξιακούς και κομματικούς διαχωρισμούς. Διαχωρισμούς που πια ΔΕΝ μετράνε, προς μεγάλη λύπη των σημερινών κομματικών ηγεσιών, καναλαρχών, κλπ κλπ ολιγαρχικών.

Και οταν αυτή η πολιτική οργάνωση-παιδί των πλατειών πάρει την πολιτική εξουσία στις εκλογές  θα πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα, δηλαδή το πολίτευμα, ώστε από την αρχή να το κάνει να μοιάζει με δημοκρατία όσο γίνεται περισσότερο, και να βάλει τα θεμέλια εκείνα που θα οδηγήσουν το πολίτευμα στην πλήρη δημοκρατία.

Τα υπόλοιπα, τα οικονομικά ζητήματα δηλαδή, θα τα ρυθμίσει ο λαός, αν και εφόσον έχει δημοκρατία, με την δημοκρατία ως εργαλείο και όπλο στο χέρι του. Οχι φυσικά με αυτοματισμό. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα αυτόματα, μόνο και μόνο επειδή θα έχουμε γνήσια δημοκρατία.

Αλλά με την δική μας επιμονή, την συνεχή διαφώτισή του λαού για τους λόγους της οικονομικής ανισότητας και της ταξικής διαστρωμάτωσης, την ξεκάθαρη ερμηνεία των οικονομικών φαινομένων σχετικά με την αδικία και την εκμετάλλευση, τον ρόλο του χρήματος και των τραπεζών και πολλά παρόμοια. Και κυρίως με τις δικές μας πολιτικές και οικονομικές προτάσεις προς τους συμπολίτες μας, που και τώρα τις κάνουμε αλλά δεν έχουν και μεγάλο νόημα, μια και δεν υπάρχει ο πολιτικός μηχανισμός εξουσίας που θα τις εφαρμόσει.

Ο λαός για να ρυθμίσει προς όφελός του τα οικονομικά ζητήματα πρέπει να έχει πραγματική δημοκρατία για να το κάνει.

Εν ολίγοις από τις πλατείες πρέπει να προκύψει, πριν μας συμβεί κάποιο αιματοκύλισμα, μια πολιτική οργάνωση πανελλαδικής εμβέλειας, που θα είναι παιδί των πλατειών, θα πάρει την εξουσία στις εκλογές και θα εφαρμόσει πολιτική και οικονομική δημοκρατία.

Θραξ Αναρμόδιος