Η Αννούλα της παιδείας μάς το είπε έμμεσα με το κείμενο του Μανδραβέλη, το οποίο επέλεξε στις πρόσφατες εξετάσεις και το οποίο σχολιάσαμε κατάλληλα με το κείμενό μας "Η ''πάσχουσα'' παιδεία".
Ο Ντον Τάπσκοτ, από τις σελίδες των "New York Times" δεν τηρεί τα προσχήματα και είναι σαφέστερος: "Η απομνημόνευση είναι χάσιμο χρόνου, αφού η Google είναι μόνο ένα κλικ μακριά σας... η μάθηση με απομνημόνευση πλησιάζει στο τέλος της... οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται να διαχειριστούν καλύτερα τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες online... Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πλέον πηγή γνώσης... Το διαδίκτυο είναι".
Λυσσάξανε όλα τα "παπαγαλάκια" με την παπαγαλία. Δεν θα υποστηρίξω, βέβαια, ότι η παπαγαλία είναι καλή, να εξηγούμαστε.
Λυσσάξανε όλα τα "παπαγαλάκια" με την παπαγαλία. Δεν θα υποστηρίξω, βέβαια, ότι η παπαγαλία είναι καλή, να εξηγούμαστε.
Αλλά δεν θα υποστηρίξω κιόλας ότι κάθε μορφής απομνημόνευση συνιστά παπαγαλία. Το να θυμάσαι ότι 7 επί 8 κάνει 56 είναι παπαγαλία αλλά αν δεν "παπαγαλίσεις"την προπαίδεια θα πρέπει να επιστρατεύεις τα δάχτυλα χεριών και ποδιών τόσο τα δικά σου όσο και δυο φίλων σου ταυτόχρονα κάθε φορά που θα πρέπει να βρίσκεις πόσο κάνει 7 επί 8.
Η Αννούλα κι η κομπανία της, λοιπόν, ρίχνουν την απομνημόνευση στο καθαρτήριο πυρ και μαζί της ρίχνουν και την μάθηση στο σύνολό της. Η Εφούλα της Αννούλας (η Χριστοφιλοπούλου ντε!) είναι σαφής για τα σχέδια του υπουργείου περί του "νέου σχολείου", λέγοντας ότι "φεύγουμε από το λύκειο της επαχθούς ύλης" και ότι οι μαθητές "θα έχουν λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη".
Ρε, δεν πα' να λέει ο Ισοκράτης ότι "της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί ο δε καρπός γλυκύς". Οι σοσιαλιστάδες μας απορρίπτουν την "επαχθή ύλη", ευαγγελιζόμενοι την "ήσσονα προσπάθεια", το τεμπελίκι. Λιγοστεύουν κι υποβαθμίζουν τη ύλη. Ταυτίζουν έντεχνα την παπαγαλία με κάθε είδους απομνημόνευση, χτυπώντας την βασικότερη διαδικασία της οικοδόμησης της γνώσης. Όταν λένε "μη παπαγαλίζεις" εννοούν "μη μάθεις". Καλλιεργούν άρνηση της ανάγκης της μνήμης, άρα συνολικά της μόρφωσης και της γνώσης.
Δεν χρειάζεται πια να μαθαίνουμε αφού η γνώση υπάρχει στο διαδίκτυο. Μόνο που αυτό δεν είναι "γνώση μας". Είναι πληροφορίες χύμα. Ο υπολογιστής από εργαλείο γίνεται αποκλειστικός φορέας της γνώσης. Ούτε βιβλίο χρειάζεται, ούτε και καθηγητής, ούτε τύποι και κανόνες. Γιατί να μάθεις την προπαίδεια;... Υπάρχει το κομπιουτεράκι. Γιατί να μάθεις κανόνες γραμματικής; Εχει αυτόματη διόρθωση το Word.
Και προχωρούν οι σοσιαλιστάδες μας. Γιατί να υπάρχουν μαθήματα; Τώρα χρειάζονται οι εργασιούλες και η διαθεματικότητα. Είναι δύσκολο ένα κομμάτι της ύλης; Θα στο αφαιρέσουμε. Κι αν υπάρχει κάτι που δυσκολεύεσαι να μάθεις...μη το μάθεις! Κατακερματίζουμε την γνώση κι ο καθένας ας μάθει ό,τι μπορεί.
Μ' αυτή την "φιλοσοφία" οικοδομείται το νέο σχολείο. Με "ασκησούλες" της πιο ελεεινής μορφής, όπως "η εξίσωση χ2-5χ+6=0 έχει ρίζα τον αριθμό 0, 1 ή 2;". Γιατί να θυμάσαι τον τύπο που δίνει την λύση της δευτεροβάθμιας εξίσωσης; Δοκιμάζεις το 0, τζίφος. Δοκιμάζεις το 1, ξανά τζίφος. Δοκιμάζεις το 2... μπράβο, το βρήκες! Την έλυσες την "άσκηση", άσχετα αν ποτέ σου δεν θα μάθεις να λύνεις εξισώσεις δευτέρου βαθμού.
Κάπως έτσι θα στηθεί το "νέο σχολείο". Ο μαθητής θα παίρνει άριστα σε τέτοιες ασκήσεις και θα μαζεύει μηδενικά στην γνώση, στην κρίση και στην παρατηρητικότητα. Θα μαζεύει "πόντους" δεξιοτήτων και θα "οικοδομεί" την δική του σχολική πορεία, δίχως να πάει μυρουδιά από την γνώση που οικοδόμησε η ανθρωπότητα στα 3.000 τελευταία χρόνια.
Τέτοιους μαθητές χρειάζεται το σύστημα. Με σκέτες δεξιότητες. Δίχως πραγματική γνώση και -κυρίως- δίχως κρίση. Βλέπετε, η γνώση και η κρίση αποτελούν τα πρώτα βήματα για να απαιτήσει ο σκλάβος την απαλλαγή από τα δεσμά του.
Τελειώνω με μια πληροφορία για όσους θεωρούν ότι όσα είπα παραπάνω είναι παρατραβηγμένα. Το σχέδιο νόμου, το οποίο προωθεί η Αννούλα της παιδείας, αναφέρει στο άρθρο 37: "Από το ακαδημαϊκό έτος 2014-15 παύει η διανομή των διδακτικών συγγραμμάτων στους φοιτητές με δαπάνες του Δημοσίου και θεσπίζεται η υποχρέωση ανάρτησης στο διαδίκτυο της αναλυτικής ύλης των παραδόσεων/σημειώσεων των μαθημάτων που διδάσκουν οι καθηγητές όλων των βαθμίδων". Δηλαδή, από το 2014 οι φοιτητές θα υποχρεωθούν να αντικαταστήσουν την βιβλιοθήκη τους με μια σύνδεση στο διαδίκτυο...
"Νέο σχολείο" δίχως βιβλία; Ποιος να μου το 'λεγε! Αχ, δόλια παιδεία...
Η Αννούλα κι η κομπανία της, λοιπόν, ρίχνουν την απομνημόνευση στο καθαρτήριο πυρ και μαζί της ρίχνουν και την μάθηση στο σύνολό της. Η Εφούλα της Αννούλας (η Χριστοφιλοπούλου ντε!) είναι σαφής για τα σχέδια του υπουργείου περί του "νέου σχολείου", λέγοντας ότι "φεύγουμε από το λύκειο της επαχθούς ύλης" και ότι οι μαθητές "θα έχουν λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη".
Ρε, δεν πα' να λέει ο Ισοκράτης ότι "της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί ο δε καρπός γλυκύς". Οι σοσιαλιστάδες μας απορρίπτουν την "επαχθή ύλη", ευαγγελιζόμενοι την "ήσσονα προσπάθεια", το τεμπελίκι. Λιγοστεύουν κι υποβαθμίζουν τη ύλη. Ταυτίζουν έντεχνα την παπαγαλία με κάθε είδους απομνημόνευση, χτυπώντας την βασικότερη διαδικασία της οικοδόμησης της γνώσης. Όταν λένε "μη παπαγαλίζεις" εννοούν "μη μάθεις". Καλλιεργούν άρνηση της ανάγκης της μνήμης, άρα συνολικά της μόρφωσης και της γνώσης.
Δεν χρειάζεται πια να μαθαίνουμε αφού η γνώση υπάρχει στο διαδίκτυο. Μόνο που αυτό δεν είναι "γνώση μας". Είναι πληροφορίες χύμα. Ο υπολογιστής από εργαλείο γίνεται αποκλειστικός φορέας της γνώσης. Ούτε βιβλίο χρειάζεται, ούτε και καθηγητής, ούτε τύποι και κανόνες. Γιατί να μάθεις την προπαίδεια;... Υπάρχει το κομπιουτεράκι. Γιατί να μάθεις κανόνες γραμματικής; Εχει αυτόματη διόρθωση το Word.
Και προχωρούν οι σοσιαλιστάδες μας. Γιατί να υπάρχουν μαθήματα; Τώρα χρειάζονται οι εργασιούλες και η διαθεματικότητα. Είναι δύσκολο ένα κομμάτι της ύλης; Θα στο αφαιρέσουμε. Κι αν υπάρχει κάτι που δυσκολεύεσαι να μάθεις...μη το μάθεις! Κατακερματίζουμε την γνώση κι ο καθένας ας μάθει ό,τι μπορεί.
Μ' αυτή την "φιλοσοφία" οικοδομείται το νέο σχολείο. Με "ασκησούλες" της πιο ελεεινής μορφής, όπως "η εξίσωση χ2-5χ+6=0 έχει ρίζα τον αριθμό 0, 1 ή 2;". Γιατί να θυμάσαι τον τύπο που δίνει την λύση της δευτεροβάθμιας εξίσωσης; Δοκιμάζεις το 0, τζίφος. Δοκιμάζεις το 1, ξανά τζίφος. Δοκιμάζεις το 2... μπράβο, το βρήκες! Την έλυσες την "άσκηση", άσχετα αν ποτέ σου δεν θα μάθεις να λύνεις εξισώσεις δευτέρου βαθμού.
Κάπως έτσι θα στηθεί το "νέο σχολείο". Ο μαθητής θα παίρνει άριστα σε τέτοιες ασκήσεις και θα μαζεύει μηδενικά στην γνώση, στην κρίση και στην παρατηρητικότητα. Θα μαζεύει "πόντους" δεξιοτήτων και θα "οικοδομεί" την δική του σχολική πορεία, δίχως να πάει μυρουδιά από την γνώση που οικοδόμησε η ανθρωπότητα στα 3.000 τελευταία χρόνια.
Τέτοιους μαθητές χρειάζεται το σύστημα. Με σκέτες δεξιότητες. Δίχως πραγματική γνώση και -κυρίως- δίχως κρίση. Βλέπετε, η γνώση και η κρίση αποτελούν τα πρώτα βήματα για να απαιτήσει ο σκλάβος την απαλλαγή από τα δεσμά του.
Τελειώνω με μια πληροφορία για όσους θεωρούν ότι όσα είπα παραπάνω είναι παρατραβηγμένα. Το σχέδιο νόμου, το οποίο προωθεί η Αννούλα της παιδείας, αναφέρει στο άρθρο 37: "Από το ακαδημαϊκό έτος 2014-15 παύει η διανομή των διδακτικών συγγραμμάτων στους φοιτητές με δαπάνες του Δημοσίου και θεσπίζεται η υποχρέωση ανάρτησης στο διαδίκτυο της αναλυτικής ύλης των παραδόσεων/σημειώσεων των μαθημάτων που διδάσκουν οι καθηγητές όλων των βαθμίδων". Δηλαδή, από το 2014 οι φοιτητές θα υποχρεωθούν να αντικαταστήσουν την βιβλιοθήκη τους με μια σύνδεση στο διαδίκτυο...
"Νέο σχολείο" δίχως βιβλία; Ποιος να μου το 'λεγε! Αχ, δόλια παιδεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.