Η αποστολή της Χίλαρι και ο ρόλος της Ρωσίας – Τι ζητούν οι ΗΠΑ από την Ελλάδα

Χίλαρι: Πετάξτε Ρώσους και Γερμανούς από το Αιγαίο! 

Θρίλερ για γερά νεύρα παίζεται πάνω από το Αιγαίο με τη Τουρκία να σηκώνει «μπαϊράκι», τις ΗΠΑ να προσπαθούν να ελέγξουν τα κοιτάσματα στη χώρα μας αλλά και κυρίως το διάδρομο για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης.

 Στο παιχνίδι μπαίνουν το Ισραήλ και οι Ευρωπαϊκές χώρες αφού στερεύουν οι αραβικές πηγές αλλά και η Ρωσία. 

Τα κοράκια οι πολυεθνικές μυρίστηκαν «ψαχνό» στο Αιγαίο και τσακώνονται για το ποιος θα το πρωτοπάρει.

Μέχρι πρόσφατα ξέραμε πως η χώρα μας είχε πετρελαιοπαραγωγικές εγκαταστάσεις στα κοιτάσματα του Πρίνου, μεταξύ Καβάλας και Θάσου, τα οποία είχαν αρχίσει να στερεύουν.

 Όμως τώρα υπάρχουν νέα δεδομένα. Ο Γ. Μανιάτης μίλησε για νέα εγχώρια κοιτάσματα πετρελαίου, άνω των 500 εκατ. βαρελιών, η εκμετάλλευση των οποίων μπορεί να φέρει έσοδα που θα φτάσουν τα ...

15 δις. Ευρώ. Προς επιβεβαίωση αυτών ο τεχνικός σύμβουλος της Ενεργειακής Αιγαίου Δρ. Κων/νος Νικολάου παρουσίασε έρευνα από 175 γεωτρήσεις από τις οποίες προκύπτει πως υπάρχουν τουλάχιστον 11 ενεργά πετρελαϊκά κοιτάσματα κυρίως στη Δυτική Ελλάδα και την Ανατολική Θράκη.

Ενεργειακό φιλέτο.

Από τη μια λοιπόν έχουμε ένα ενεργειακό φιλέτο και από την άλλη τις ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή που και την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών κάνουν δύσκολη και τίθεται εν αμφιβόλω για την αποτελεσματικότητά της στο μέλλον (αφού είναι θολό το πόσα εκατομμύρια βαρέλια μπορούν να βγάλουν ακόμα). Για τις ΗΠΑ λοιπόν το Αιγαίο είναι ένας τρόπος θωράκισης από μια ενεργειακή –πετρελαϊκή κρίση και όχι μόνο.

Οι Αμερικάνοι λοιπόν επισημαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση τη σημασία που έχει ο νότιος διάδρομος εφοδιασμού της Ευρώπης. Στόχος του είναι να μετριαστεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε από τη Ρωσία. Και στα πλαίσια αυτού του ψυχρού πολέμου οι ΗΠΑ θέλουν από την Ελλάδα να βγάλει τη Ρωσία εκτός παιχνιδιού. Απώτερος στόχος δεν είναι βέβαια μόνο το φυσικό αέριο στο οποίο πόνταρε η Ρωσία αλλά κυρίως τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου. Και αυτό η Ελλάδα εν μέρει το έκανε πραγματοποιώντας μια απότομη πολιτική μεταστροφή που έβγαλε τις μπίζνες με τους Ρώσους σε δεύτερο πλάνο, προκαλώντας φυσικά την έντονη δυσφορίας τους. Από την άλλη θέλουν να βγάλουν και τους Γερμανούς από το παιχνίδι οι οποίοι έχασαν τα πετρέλαια της Λιβύης και του Λιβάνου.

Επί της ουσίας αν η Ελλάδα συνταχθεί με τον αμερικανικό και όχι το ρωσικό άξονα σαν αντάλλαγμα δίνονται δύο σενάρια:

-         είτε η συνεκμετάλλευση με τη Τουρκία

-         είτε η εκμετάλλευση μόνο με αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως η εγγυήτρια δύναμη στη σταθερότητα στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και εδώ παίζεται το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι. Για να πείσουν τη χώρα μας προς αυτή τη κατεύθυνση προτείνουν να προχωρήσει η Ελλάδα στην ανακήρυξη ΑΟΖ, ενώ σχεδόν εκφοβιστικά επισημαίνουν τις «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο για να κάνουν λόγο για αμφισβητούμενα σύνορα. Οι Τούρκοι που βλέπουν να παραγκωνίζονται στη συζήτηση (έστω και διακριτικά) αρχίζουν τους λεονταρισμούς, προσπαθώντας να δείξουν πως δεν θα τεθούν τόσο εύκολα εκτός παιχνιδιού και ότι παραμένουν υπολογίσιμη δύναμη.

Και εδώ υπάρχει απάντηση όμως. Αμέσως μετά την επίσκεψη της Χίλαρι στην Αθήνα δημοσιοποιήθηκε η έκθεση της αμερικανοκινούμενης Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (ICG) η οποία προτείνει ουσιαστικά στην Ελλάδα να συμφωνήσει με τη Τουρκία στις «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο. Η ICG επισημαίνει πως οι εξελίξεις ωθούν Ελλάδα και Τουρκία να επιλύσουν τις διαφορές του για τα χωρικά ύδατα. Η ομάδα προτείνει στην Ελλάδα να αναγνωρίσει τα δικαιώματα της Τουρκίας και η Τουρκία να δεσμευτεί για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Εάν προκύψει άλλο θέμα θα παραπεμφθεί στη Χάγη. Η ομάδα προτείνει να δεσμευτούν Ελλάδα και Τουρκία ότι θα διαπραγματευτούν ειδικές ρυθμίσεις για το Αιγαίο, βάση των όσων προβλέπει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ιδιαίτερα βάση των προβλέψεών της για ευθυδικία και ειδικές περιστάσεις. Βάση του κανόνα των 12 μιλίων οι δύο χώρες πρέπει να χωρίσουν τα χωρικά τους ύδατα. Για να γίνει όμως αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μέση γραμμή αλλά και η μείωση των ελληνικών χωρικών υδάτων. 

πηγη