Τραπεζίτες, βιομήχανοι, βολεμένοι δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι της κάθε εξουσίας ζητούν από τους νηστικούς να... κάνουν δίαιτα.

Πριν από λίγες μέρες τραπεζίτης δήλωσε ότι τα νέα μέτρα θα είναι επώδυνα, υποστήριξε όμως ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Λίγο παλιότερα, βιομήχανος που έχει βγάλει τα λεφτά του στην Ελβετία, ζητούσε πιο σκληρά μέτρα, ενώ πρόσωπα που βλέπουμε συχνά στις κοσμικές στήλες (παρ' ότι κάποια απ' αυτά θα 'πρεπε να φιγουράρουν στις λίστες των φοροφυγάδων) δηλώνουν ότι όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες.

Αλήθεια; Κι αυτοί ποιες ακριβώς θυσίες είναι πρόθυμοι να κάνουν; Θα σταματήσουν να πηγαίνουν για σκι στο Γκστάαντ και στην Κουρσεβέλ; Θα κόψουν τις Ντομ Περινιόν; Ή μήπως θα φέρουν τα λεφτά από την Ελβετία;

Προφανώς τίποτα απ' αυτά. Από τους πληβείους ζητάνε τις θυσίες κι ας μην είναι εκείνοι που έχουν τις αδήλωτες πισίνες και τα σκάφη, τις οφ σορ με τα μαύρα λεφτά, ούτε τους λογαριασμούς στην Ελβετία.

Τι εύκολο που είναι, όμως, να δίνουν οι χορτάτοι συμβουλές στους πεινασμένους και ...
οι διοργανωτές των πάρτι να κουνάνε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν προσκλήθηκαν, λέγοντάς τους ότι το πάρτι τελείωσε γι' αυτούς;

Δεν είναι οι μόνοι, όμως, που προκαλούν. Καθηγητές, δημοσιογράφοι, opinion makers και επικοινωνιολόγοι που παίζουν το ρόλο του απολογητή της εξουσίας, συχνά προκαλούν περισσότερο.

Δημοσιογράφοι με αργομισθίες -όχι πάντα φανερές- από ΔΕΚΟ, κρατικούς οργανισμούς και γραφεία τύπου ξιφουλκούν κατά του σπάταλου κράτους, καταγγέλλοντας ως κρατιστή οποιονδήποτε στέκεται κριτικά απέναντι στο μνημόνιο.

Τηλε-δημοσιογράφοι παριστάνουν τους άμεμπτους κριτές, αποκρύβοντας κουμπαριές με υπουργούς που ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας. «Συνάδελφοι» που αμείβονται από τράπεζες παριστάνουν τους αντικειμενικούς οικονομικούς αναλυτές.

Καθηγητές και επικοινωνιολόγοι που πληρώνονται από υπουργεία και κόμματα μας δίνουν τα φώτα τους, χωρίς να θεωρούν απαραίτητο να ενημερώσουν το κοινό που τους ακούει ή τους διαβάζει για τις σχέσεις τους με την εξουσία.

Εδώ και καιρό, μάλιστα, ένας απ' αυτούς, που έχει διατελέσει συνεργάτης υπουργού και -μεταξύ άλλων- μεσολαβεί για να φέρνει σε επαφή δημοσιογράφους με οικονομικά συμφέροντα, πάντα έναντι αμοιβής, αλλά εξασφαλίζοντας στο δημοσιογράφο ότι δεν θα φαίνεται, λασπολογεί εναντίον οποιουδήποτε έχει κριτική στάση απέναντι στο μνημόνιο. Και φυσικά θεωρεί τους αγανακτισμένους ως τη μεγαλύτερη πληγή της χώρας.

Το πάρτι για κάποιους συνεχίζεται, ακόμα και πάνω από το οικονομικό πτώμα της χώρας. Μόνο που είναι πριβέ για πολύ λίγους. Εύλογη λοιπόν η απαίτησή τους να κάνουμε ησυχία, να μην τους το χαλάσουμε.

http://www.enet.gr