Αταίριαστοι πολιτικοί έρωτες...«Πάρε με και μένα, θείο, στο γκουβέρνο»!!!

του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Φοβερό το άλμπουμ του Αρκά. Το θυμάμαι κάθε φορά που βλέπω τον Γιώργο τον παραιτηθέντα και τον άλλο Γιώργο, τον ευλύγιστο πρόεδρα, να τον κοιτάει λιγωμένα από τα έδρανα. «Πάρε με και μένα, θείο, στο γκουβέρνο».



Η «Κομανέτσι» της μεταπολιτευτικής παράγκας είναι φοβερός καρατερίστας.

Ούτε ο Αρκάς δεν θα μπορούσε να τον φανταστεί, αν και πιστεύω πως θα ‘κανε μεγάλη καριέρα μια καλλιτεχνική εκδοχή του, ως «πολιτικό καρτούν» στον θίασο της Θέκλας, μαζί με τον Βαγγέλη, τον Χλέμπουρα, την Ασώματο Κεφαλή και τ’ άλλα παιδιά.

Βέβαια, ως λαϊκό παιδί, ο μαδημένος εξαπτέρυγος είναι πρωτίστως φιλότιμος κι ως λαϊκό παιδί αγαπάει με πράξεις, όχι στο μπούρου μπούρου. 

 Μην δει τον Γιώργο να ζορίζεται, θυσία γίνεται. Έτσι κι αυτή τη φορά. Ο ΓΑΠ υπέβαλε την παραίτηση του στον Αντώνη, του φύγανε...
μερικοί, ετοιμαζόσαντε και κάτι άλλοι αγριεμένοι και πολύ βαμμένοι σοσιαλισταί, που δεν το βαστούν το άδικο και μισούν την αντιλαϊκή πολιτική, όταν είναι στην απέξω αλλά της κάνουν σέρβις έξτρα πρίμα γκούτ, όταν είναι μέσα.

 Με την βαλίτσα δίπλα απ’ την πόρτα ήταν ο παραιτηθείς. Αφού όμως ο Γιώργος ο Αντεξουσιαστής ο ταξιδιάρης, έφαγε κατσάδα από την φαμίλια και το ΠΑΣΟΚ της Αβύσσου, τα μάζεψε άτσαλα κι αρκούντως ταπεινωτικά. 

 Αφού να φανταστείτε, αναγκάστηκε να κάνει συγκυβέρνηση με αυτόν που νικήθηκε από ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ στις εσωκομματικές. Τον είδε λοιπόν ο πρόεδρος του τηλεπατριώτου Αδώνιδος – Σπυρίδωνος,  λαβωμένο κι ολίγον τσαλακωμένο, σου λέει θα του την πέσει τώρα ο Σαμαράς και θα τον κάνει ίσαμε δυο παράδες. Οπότε ως αφοσιωμένος βοηθητικός του Μνημονίου, αποφάσισε να κάνει γι’ άλλη μια φορά το καθήκον του. Να βάλει πλάτη και σβέρκο στην συμπολίτευση, πλάτη φτιαγμένη ζόρικα, στα γυμναστήρια, όχι αστεία και σβέρκο ταυρίσιο, που υπομένει κάθε ζυγό. Διότι έτσι γίνεται η σωστή παρασυμπολίτευση. Όταν κινδυνεύει το πράσινο καθεστώς, την πέφτεις στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Έτσι κολλάς ένσημα, ως παρακυβερνητικός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά αδέρφια. Ο Καρατζαφέρης θα μπορούσε να γίνει οτιδήποτε. Δεξιός, τροτσκιστής, μνημονιακός, αντιμνημονιακός, Εορδαϊκός Πτολεμαΐδος κι αν το νιτερέσο του κι ο καθεστωτικός άνεμος το απαιτούσαν, θα ‘κανε σουνέτι και θα γινόταν Μεγάλος Μουφτής στην Ιερουσαλήμ ή Αρχιραββίνος. No problem.
Αν έχετε προσέξει την στάση του, σε όλα τα κρίσιμα στάθηκε στο ΠΑΣΟΚ κολώνα. Και στο Μνημόνιο αλλά και χτες στην ψήφο εμπιστοσύνης. Διότι δεν έχει σημασία αν δίνεις ή όχι την ψήφο σου, σημασία έχει να δίνεις την ψυχή σου. Κι ο Γιωργάρας, παίδες, την έδωσε την ψυχή του στον Παπανδρέου. Απέξω μαύρος κι από μέσα πράσινος.
Ότι είναι σε ευθεία συνεννόηση με το βαθύ ΠΑΣΟΚ, αυτό πια βγάζει μάτι. Δεν χρειάζεται να ‘χεις κληρονομικό χάρισμα για να το καταλάβεις. Σ’ όλες τις κρίσιμες στιγμές πατάνε ένα κουμπί στην Ιπποκράτους και έρχεται ο ευλύγιστος σαν την Άμεσο Πράσινη Δράση να βγάλει πολιτικό «μεροκάματο» εναντίον της παράταξης και του Αντώνη. Πηλοφόρι και μυστρί.
Αυτό όμως που τον έχει κάνει κι έχει χάσει την ψυχραιμία του, είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Πρώτος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης του έκανε ένα πολιτικό κούρεμα με την ψιλή κι ακόμη κι οι πιο άσχετοι κατάλαβαν ότι ο Βαγγέλης είχε δίκιο και τι παιχνιδάκι αποπειράθηκε να παίξει ο περίπου απολογητής του Άκη. Του την τσαλάκωσε την μόστρα του ευφυολόγου.
Το δεύτερο όμως πρόβλημα του ευλύγιστου και πρόθυμου εξαπτέρυγου, είναι βαθύτερο πολιτικά. Ο Αντώνης Σαμαράς, αδέρφια, δεν είναι απλά δύναμη εξουσίας. Είναι δύναμη συνέπειας κι ευθύνης. Δεν το απέδειξε απλά με την ηγεμονική αλλά και πατριωτικά γενναία κι εθνικά επωφελή στάση του στην συμφωνία των λίγων ωρών για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Το απέδειξε και με μια βασική προϋπόθεση που έβαλε στον Παπανδρέου: την κατάργηση του λαθρονόμου, του νόμου- κράχτη των πένητων και τυχοδιωκτών Ασίας κι Αφρικής που διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό μας. Ο Αντώνης τον καταψήφισε, σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζει πως ως Πρωθυπουργός θα τον καταργήσει, τον καταγγέλει συνεχώς και τώρα τον έβαλε και ως όρο για την αληθινή, πατριωτική, συναίνεση.
Ο Καρατζαφέρης έκανε το λιοντάρι για την λαθρομετανάστευση, μάζεψε, λέει και κάτι υπογραφές και μετά πάπαλα. Τι έκανε στην πράξη; Γιατί η ουσία είναι τι κάνεις, όχι τι λες όταν γκαρίζεις στις ρούγες. Στην πράξη λοιπόν στηρίζει πάση δυνάμει την Κυβέρνηση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, την Κυβέρνηση που έφτιαξε κι εφαρμόζει το λαθρονομοσχέδιο και σε κάθε κρίσιμη στιγμή βάλλει με τον συνήθη ατσούμπαλο και λαϊκιστικό τρόπο του κατά της μεγάλης Κεντροδεξιάς και του αδιαφιλονίκητου Αρχηγού της.
Πονάει, σφαδάζει, γιατί η συνεπής αυτή, επίμονη κι υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, αγγίζει την καρδιά, τον σκληρό πυρήνα της βάσης του ΛΑΟΣ. Πλήθη ψηφοφόρων και στελεχών βλέπουν το σέρβις που κάνει σε κάθε ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ και στην μεταπολιτευτική παράγκα ο πρόεδρος τους και ένας ένας θα πάνε για φρέσκα. Οι σοβαροί από τους βουλευτές και τα στελέχη κι η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ, ξέρουν πως η παράταξη έχει πια ηγεσία. Η ενότητα της Κεντροδεξιάς στην βάση θ’ αφήσει τον ευλύγιστο στο κλαρί μονάχο.
Το αληθινό πολιτικό ζήτημα είναι αυτό, αδέρφια. Το σύστημα έτσι τον θέλει τον πατριωτισμό. Γκροτέσκο, πραμάτεια σε τηλεμάρκετινγκ, βολικό κι ευάλωτο. Υπάκουο.
Όμως η αληθινή πατριωτική δύναμη ευθύνης και συνέπειας που βαδίζει με γοργές δρασκελιές προς την εξουσία θα σαρώσει το αποτυχημένο ΠΑΣΟΚ και παρατρεχάμενους. Θα μείνουν με τα χέρια και την ψυχή βουτηγμένα στην πολιτική λάσπη.