Τα 20 ευρώ του ξεβράκωτου...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Όποιος παίρνει πάνω από 571 ευρώ μηνιαίως (8.000 ετησίως διά δεκατέσσερις μισθούς – όσοι ακόμα παίρνουν δεκατέσσερις και όσοι έχουνε ακόμα μισθούς) καλείται από τον υπουργό Οικονομικών να πληρώνει, επί τέσσερα χρόνια, έκτακτη εισφορά για να επιτευχθούν οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ευτυχώς!


Διότι κάποιοι διαδίδουν τρισάθλιες φήμες ότι η εισφορά αυτή σχεδιαζόταν να πληρωθεί απ’ όσους εισπράττουν άνω των 429 ευρώ (6.000 ετησίως, με τον ίδιο ως άνω υπολογισμό). Άφεριμ εφέντη! Ο Θεός να μας κόβει ευρώ και να σου δίνει σούσι.

Και πόσο θα πληρώνει η άθλια αυτή μπουρζουαζία των 572 ευρώ (571 + 1 για να τους πιάσει η εισφορά);
Ποσοστό, λέει, που θα κυμαίνεται μεταξύ 3% και 7%. Δηλαδή, αν υπολογίζουμε σωστά, η βάση εκκίνησης της εισφοράς θα κυμαίνεται από 17 μέχρι 40 ευρώ τον μήνα, δηλαδή από 240 μέχρι 560. Δηλαδή στην καλύτερη θα πληρώσουνε μισό μισθό και στη χειρότερη έναν. Τζάμπα πράμα. Κι από την άλλη, εύλογο και λογικό το μέτρο, αφού το μαγαζί δεν βγαίνει ούτε με σφαίρες και οι τοκογλύφοι – με τα καρακόλια τους πρώτο τραπέζι πίστα – απειλούν ξεδιάντροπα με πτώχευση.

Οι πιασμάν και η σιγουράντζα
Στο κάτω - κάτω της γραφής μη νομίζετε ότι η δουλειά του υπουργού είναι εύκολη. Όλα θα τα δοκιμάσει, μέχρι και με ρίσκο για την τιμή και την υπόληψή του πολύ φοβούμαι. Αλλά νομίζει κανείς ότι είναι εύκολο να πάρεις μετρητό τη σήμερον; Τι το περάσατε το cash flow που χρειάζεται η χώρα για να σωθεί από τη χρεοκοπία; Κι όταν λέμε ότι ο υπουργός θα τα κάνει όλα, το εννοούμε:
● Πρώτα απ’ όλα θα κάνει νόμιμα τα αυθαίρετα, για να δικαιωθούν οι συμπατριώτες μας που με κόπο μεγάλο εδώ και τόσα χρόνια ψιλοκαταπάτησαν ένα μικρό χτηματάκι και το χτίσανε βιαστικά τη νύχτα με κίνδυνο να τους πέσει καμιά σκεπή στο κεφάλι. Είπαμε όμως: είναι δύσκολη η εποχή και ο έρημος ο Παπακωνσταντίνου πάνω από 300 εκατομμύρια δεν περιμένει ότι θα πέσουν στον κορβανά. Αστείο το ποσόν. Μόλις το 1,15666 χιλιοστό του χρέους. Αν πέσουν κι αυτά δηλαδή και δεν τον γράψουν οι αυθαιρετούχοι εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
● Για φέτος επίσης ο υπουργός δεν μπορεί να περιμένει πάνω από 100 εκατομμύρια με την έκτακτη εισφορά σε αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, ακίνητα μεγάλης αξίας, σκάφη και πισίνες. Αφήστε που πολλά εξ αυτών (ειδικώς των πισινών) είναι σε οφ σορ και πού να παιδεύονται τώρα να ψάχνουν οι εφοριακοί σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο και δημόσιο χρήμα – όσοι δηλαδή από δαύτους δεν είναι πιασμάν για να τα κρύβουνε από την υπερεσία με το αζημίωτο. Ενώ ο μισθός του ξεβράκωτου είναι, αν μη τι άλλο, μια σιγουράντζα τέτοιες δύσκολες εποχές.
Χώρια δε που τα άλλα παλληκάρια, αυτά ντε με το μαύρο και αδήλωτο χρήμα, δεν δυνάμεθα να τα μαγκώσουμε προς το παρόν. Έχουμε όμως στρατηγική: Θα τα αφήσουμε πρώτα να πάρουνε τα σπίτια αυτών που θα τα πουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί. Τι; Να κατασχεθούν και να μείνουν αμανάτι στις τράπεζες τα ακίνητα; Και πώς θα κινηθεί η αγορά;
Εξ άλλου οι μπατίρηδες έτσι κι αλλιώς θα τα πουλάγανε. Επειδή είναι άσχετοι και αποτυχημένοι και δεν μπορέσανε να δουν τις ευκαιρίες της κρίσης. Αφήστε που, με τέτοια διαφθορά στη χώρα, μάλλον με τίποτα μπινιές τα αποκτήσανε.
Αναστέλλουν λοιπόν οι μάγκες του Παπακωνσταντίνου την υποχρέωση του πόθεν έσχες για την αγορά όχι μόνο πρώτης, αλλά κάθε κατοικίας για δύο χρονάκια, δελεάζουν τους φοροφυγάδες να αγοράσουν και ύστερα θα τους χώσουνε την... έκτακτη εισφορά και τους αυξημένους φόρους επί των ακινήτων στα οποία θα έχουνε ξεπλύνει το μαύρο χρήμα. Σατανικό!

Υπεράνω όλων η γκανιότα
Πάνω απ’ όλα είναι οι ανάγκες του κράτους. Αδήριτες οι ρουφιάνες. Γι’ αυτό λοιπόν θα επιβάλει ο Παπακωνσταντίνου την έκτακτη εισφορά στα ακίνητα από 100.000 ευρώ και πάνω – μη νομίσετε, οι εξ υμών κακοήθεις, ότι το κάνουνε για να γδάρουν τους φτωχομπινέδες.
Θα βάλει λοιπόν ο υπουργός σχεδόν με το ζόρι τους φραγκάτους να αγοράσουνε τα σπίτια των αποτυχημένων μπατίρηδων και ύστερα θα αυξήσουν και τις αντικειμενικές αξίες κι εκεί να δεις πού το πονεί και πού το σφάζει το λαμογιστάν με το μαύρο χρήμα. Όσοι πάρουν από την πατρίδα τούτη τη δύσκολη ώρα, πρέπει κάτι να της γυρίσουνε πίσω. Μια γκανιότα, διάολε.
Αυτό είναι το μεγάλο σχέδιο: Μόλις περάσουνε δυο χρόνια και ξεπλυθούν όσα ευρώπουλα μπούνε στο μεγάλο πλυντήριο που στήνει το υπουργείο, τότε η υπουργάρα θα γδάρει τους μαυραγορίτες με την έκτακτη εισφορά κι έτσι θα δικαιωθεί και η θυσία του μαλάκα με τα 8.000 ευρώ (οκτώ χιλιάρικα ετησίως, διότι αυτοί που τα βγάζουν μηνιαίως έχουν τον τρόπο να τα κρύβουν κάτω από τη μύτη του δίκαιου – και συνεπώς τυφλού – φορολογικού μηχανισμού).
Βέβαια, επειδή στο κορυφαίο υπουργείο έχουν πλέον διαμορφώσει και πολιτικό σχεδιασμό, η εισφορά δεν περιλαμβάνεται στο μεσοπρόθεσμο. Μένει, λέει, για τους εφαρμοστικούς – του μεσοπρόθεσμου – νόμους. Έτσι, για να αλαφρύνει λιγουλάκι η συνείδηση των επαναστατημένων ποπολάρων του κόμματος και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για τη σωτηρία της χώρας δίχως το βάρος ότι ξεφτιλίζονται κλέβοντας ό,τι απέμεινε στα τρύπια παντελόνια των πιο μπατίρηδων αυτής της – άτιμης και διεφθαρμένης ώς το κόκαλο, για να μην ξεχνιόμαστε – κοινωνίας.

Ουστ, κουτόφραγκοι
Έτσι, με τούτα και μ’ εκείνα, ο Παπακωνσταντίνου κι ο Μεγάλος θα πάνε υπερηφάνως στην τρόικα και θα πάρουν το επόμενο δάνειο έχοντας δείξει, επιτέλους, λίγη υπευθυνότητα και χειροπιαστό αποτέλεσμα. Για να μην τους λένε κάθε τρεις και λίγο ανίκανους και αποτυχημένους αυτοί οι άφιλοι, κρυόκωλοι και απολίτιστοι τεχνοκράτες της Ευρώπης και του ΔΝΤ – που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εκείνοι τρώγανε ακόμα βελανίδια.
Και όχι μόνο θα πάρουνε τα καμάρια μας το δάνειο, αλλά, επειδή είναι και πρώτοι μάγκες, θα βάλουνε το ένα τρίτο από την τσέπη μας. Αμ πώς;
Γιατί δηλαδή πουλάμε κοψοχρονιά ολόκληρο το – διεφθαρμένο – κράτος; Για να βγάλουμε καμιά τριανταριά δισεκατομμύρια (τόσο, λέγεται, θα είναι πάνω - κάτω το μερτικό που εμείς θα συνεισφέρουμε στο νέο πακέτο δανεισμού), να τους τα τρίψουμε στη μούρη και μετά αυτοί – τα κορόιδα οι κουτόφραγκοι – να αναγκαστούνε να μας τα δανείσουνε με Γιούριμπορ για να τα πάρει η κυβέρνηση και να πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις.
Άλλωστε, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, γι’ αυτό δανειζόμαστε, για τους μισθούς και τις συντάξεις. Όλα κι όλα. Οφείλουμε ως δημοσιογράφοι να είμαστε ψύχραιμοι, ρεαλιστές, να βλέπουμε όλες τις πλευρές και τις απόψεις και ν’ αναγνωρίζουμε τα δίκια της κυβέρνησης. Όχι σαν τα τσογλάνια που έχουνε κάνει το Σύνταγμα Κουμμούνα των Παρισίων...