Κουραστικοί έρωτες...

Γιατί οι έρωτες να είναι τόσο περίπλοκοι; Μάλλον, λάθος διατύπωση - αφού δεν είναι οι έρωτες που είναι περίπλοκοι. Εμείς τους κάνουμε. Πιάνω τον εαυτό μου να σκεύτεται όλη την ώρα, και να σχεδιάζει τι θα κάνει, ώστε να δώσει την καλύτερη εντύπωση.

Να το «παίξω» έτσι, ή αλλιώς;

Να εκδηλώσω το ενδιαφέρον μου, ή να κρατηθώ;

Να της μιλήσω τώρα, ή θα με βαρεθεί;

Και άλλα πολλά ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό μου. Γιατί να τα κάνουμε όλα τόσο περίπλοκα; Δεν μπορούμε να είμαστε απλά οι εαυτοί μας; - απλά να πράττουμε όπως αισθανόμαστε - και να μη βομδαρδίζουμε τον εαυτό μας με αμέτρητες ερωτήσεις. Είμαστε αλήθεια τόσο εύθραστοι - ωστε να σκευτόμαστε τόσο σοβαρά, με τόσες παραμέτρους την κάθε κίνησή μας;

Γιατί είναι οι άνθρωποι τόσο επιφυλακτικοί; τόσο απρόσωποι. Πως φτάσαμε εδώ; Αλλιώς φανταζόμουν τους έρωτες - μάλλον σε ένα κόσμο που η ανθρώπινη επαφή είναι επιθυμητή. Που δεν διστάζουμε να προσεγγίσουμε κάποιον, ούτε τον φοβόμαστε.

Δε θέλω να μιλάω μαζί σου με τις ώρες απο τον υπολογιστή. Θέλω να γνωρίσω εσένα - όχι αυτή που έχει πλάσει το μυαλό μου με τα λεγόμενά σου. Να σε γνωρίσω. Τόσο παράλογο έχει γίνει πια αυτό; ...Το πιο φυσικό αίσθημα κοινονικοποίησης, και δημιουργίας ανθρωπίνων σχέσεων, έχει χαθεί μέσα σε μια οθόνη - μάλλον φράκαρε κάπου στα καλώδια - δεν εξηγείτε αλλιώς.

Όμως οι άνθρωποι φοβούνται και διστάζουν. Τι είναι αυτό που τους κρατάει; Μήπως η επιθυμία να γνωρίσεις τον άλλο, δεν είναι αμοιβαία; Μπορεί, αν και αμφιβάλλω. Πιο πιθανό μου φένεται, πως νομίζουμε πως γνωρίσαμε κάποιον, αν του μιλήσουμε δυο λεπτά, ή μια ώρα σε ένα chat. Είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί πλέον, που δεν διαθέτεις χρόνο για να γνωρίσεις ανθρώπους;

Έχω τόσα πολλά να σου πω, που η επιθυμία να σε μάθω, να σε γνωρίσω, μεγαλώνει πιο πολύ - δε θα με έλεγες πολυλογά όμως. Σε φοβίζει τόσο πολύ αυτή η υπερβολική για τα δεδομένα σου εκδήλωση; Εγω δεν καταλαβαίνω απο δαύτα, και θα προσπαθώ να σας αποδείξω κάθε μέρα, πως είναι ωραίο να γνωρίζεις ανθρώπους. Πολλούς. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν - να σε μάθουν, και αντίστροφα. Μη φοβάσαι να αποκαλύψεις την ψυχή σου. Οι διαθέσεις μου είναι οι καλύτερες :)

Και αυτή η συνεχής σκέψη όμως, δεν οδηγεί πουθενά φαίνεται.

Ξέρω γω; Τα έγραψα μπας και ξεκαθαρίσουν λίγο.

Να κλέισω με ένα στίχο, απο τον Ζακ Στεφάνου.

Το σύμπαν του μυαλού σου ένα μυστήριο

Έτσι είπε ο καλλιτέχνης, και μάλλον δίκιο είχε. Αυτό το μυστήριο δύσκολα λύνεται. Θα χεις και συ καιμιά μακαρονάδα στο μυαλό σου. Εδω δεν ξεμπλέκει η δικιά μου - με τη δικιά σου θα βγάλω άκρη;

http://danmilon.blogspot.com/2011/04/blog-post_21.html#more