Το άρθρο αφού αναλύει την στρατηγική και την πολιτική του ΝΑΤΟ στην Ασία και την Ευρώπη και τον ρόλο της Ρωσίας, κλείνει με το ρητορικό ερώτημα «Μήπως όντως ζούμε ξανά «ημέρες 1939» και πρέπει οι δύο υπερδυνάμεις να υπογράψουν Σύμφωνο μη επίθεσης»;
Συγκεκριμένα το άρθρο αναφέρει ότι:
«Το ΝΑΤΟ αυξάνει σημαντικά τη στρατιωτική παρουσία του στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ ναύαρχο Τζέιμς Σταυρίδη, του Σώματος των Πεζοναυτών των ΗΠΑ η Συμμαχία θα επεκτείνει τις δραστηριότητές της στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Σταυρίδη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, την ίδια στιγμή κατέχει τη θέση του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή (ΑΕΜ) του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, η αύξηση του αριθμού των Αμερικανών πεζοναυτών οφείλεται στην ανάγκη εκπαίδευσης των συμμαχικών δυνάμεων για την περαιτέρω ανάπτυξή τους στο Αφγανιστάν....
Σύμφωνα με τον Σταυρίδη, το 2011 οι ΗΠΑ έχουν προγραμματιστεί διάφορες μορφές στρατιωτικής συνεργασίας με περισσότερες από 14 χώρες του Ευξείνου Πόντου. Η συνεργασία περιλαμβάνει την προετοιμασία των στρατών των συγκεκριμένων κρατών για ανάπτυξη στο Αφγανιστάν.
Ωστόσο, δεν διευκρινίζει ποιες χώρες είχε κατά νου. Ακόμη και αν επρόκειτο να συμπεριλάβει τη Μολδαβία στον κατάλογο των χωρών της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας, δεν θα υπήρχαν περισσότερα από 14 κράτη. Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία και Γεωργία είναι οι χώρες που έχουν πλήρη πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα.
Η συνεργασία με τη ρωσική πλευρά είναι προφανές ότι δεν προβλέπεται. Ίσως ο Σταυρίδης είχε κατά νου τις χώρες της Οικονομικής Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου, που περιλαμβάνουν την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, την Ελλάδα, τη Σερβία και την Αλβανία; Στην περίπτωση αυτή έχουμε μόνο 11 δυνητικούς εταίρους της Αμερικής στην περιοχή. Επιπλέον, η Αρμενία και η Σερβία είναι απρόθυμοι να στείλουν τα στρατεύματά τους στο Αφγανιστάν.
Ο Σταυρίδης μπορεί να συμπεριλαμβάνει ακόμη και την... Πολωνία στον κατάλογο των χωρών του Ευξείνου Πόντου. Σύμφωνα με όσα έχει πει, εκτός από δύο Γεωργιανά τάγματα υπολογίζει και δύο πολωνικές ταξιαρχίες. Λαμβάνοντας υπόψη το παλαιό «όνειρο» της πολωνικής ελίτ για μια χώρα που θα εκτείνεται «από τη μία θάλασσα έως την άλλη», είναι σαφές ότι η Βαρσοβία δεν θα είχε αντίρρηση να συμπεριληφθεί μεταξύ των χωρών του Ευξείνου Πόντου. Ωστόσο, αυτό δεν δίνει μια ολοκληρωμένη απάντηση σχετικά με τα σχέδια της Ουάσινγκτον στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Σταυρίδη, οι κοινές ασκήσεις μ΄ αυτές τις χώρες, έχουν ήδη αρχίσει, με τη συμμετοχή και του Βρετανικού Ναυτικού. Οι ασκήσεις γίνονται στην Κριμαία, στη βάση που φιλοξενεί το Κέντρο Κατάρτισης του Ουκρανικού Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των «συνεκπαιδευομένων», αντιπροσωπεύουν απλώς «την ανταλλαγή εμπειριών κατά την εκτέλεση αποστολών διατήρησης της ειρήνης.»
Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί στόχοι που επιδιώκονται από το ΝΑΤΟ;
Μία πηγή από την Αντιπροεδρία της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Υποθέσεων υποστηρίζει μιλώντας στη Pravda: «Οι Αμερικανοί, εκτός από το να προετοιμάζουν «το κρέας για τα κανόνια» στις επιχειρήσεις εναντίον του Αφγανιστάν, προετοιμάζονται για μάχη στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Αυτή τη φορά δεν θα είναι πλέον μια τοπική διένεξη, όπως ο πόλεμος του 2008, αλλά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος. Επιπλέον, αυτό το ίδιο συμπέρασμα μπορεί να συναχθεί από τα διαθέσιμα στοιχεία σχετικά με την οικοδόμηση των ομάδων του ΝΑΤΟ στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας και στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν νέες στρατιωτικές βάσεις στην Πολωνία και αναβαθμίζουν υφιστάμενες».
Η στρατιωτική συγκέντρωση δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας δείχνει σαφώς ότι η προετοιμασία για την επίθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το γεγονός ότι οι Βρετανοί, με την έγκριση των ουκρανών αδελφών, εκπαιδεύονται στη βελτίωση των στρατιωτικών δεξιοτήτων τους στην Κριμαία -κοντά στη Σεβαστούπολη- επίσης λέει πολλά.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος είναι σε μια κατάσταση που ανακαλεί στη μνήμη το 1939, δηλαδή την εποχή πριν από την έναρξη ενός παγκοσμίου πολέμου, του οποίου πρόδρομος είναι η επιθετικότητα των ΗΠΑ και των δορυφόρων της κατά του Ιράκ, του Αφγανιστάν και πλέον και κατά της Λιβύης. Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα γίνει στη Μαύρη Θάλασσα κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη.
Δεν είναι ότι οι Αμερικανοί και οι ευρωπαϊκοί δορυφόροι τους είναι οι «κακοί». Όμως η ευημερία των οικονομιών τους εξαρτάται άμεσα από τον έλεγχο των πηγών πρώτων υλών στον κόσμο. Σε περίπτωση κρίσης, δεν έχουν άλλη επιλογή. Όσον αφορά το ξέσπασμα της σύγκρουσης με τη Ρωσία, υπάρχουν περισσότεροι από ένας λόγος για να συμβεί κάτι τέτοιο.»
Για παράδειγμα, το γεωργιανό σενάριο μπορεί να παιχτεί και πάλι ή αντ' αυτού να επιχειρηθεί αυτό της Λιβύης. Η Δύση είναι πολύ «ευαίσθητη» στις τρομοκρατικές ομάδες που δρουν στο Βόρειο Καύκασο. Μια ματιά στο Δυτικό Τύπο, αρκεί να γίνει κατανοητό πώς καλύπτονται αυτά τα γεγονότα. Μετά από μία ακόμη επιτυχημένη ρωσική επιδρομή εναντίον των τρομοκρατών, το ΝΑΤΟ μπορεί να υψώσει φωνή για την υπεράσπιση των «επαναστατών και των ανταρτών», συνεχίζοντας να λειτουργεί στο πλαίσιο του σχεδιαζόμενου σενάριου.
Σίγουρα η συγκεκριμένη ανάλυση έχει κάποιες, έστω υποτυπώδεις, βάσεις. Χάριν αντιλόγου θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η πλειονότητα των χωρών που αναφέρονται βρίσκονται σε καθεστώς εξέτασης για ένταξη στο ΝΑΤΟ, γεγονός που δικαιολογεί -εν μέρει- τη διεξαγωγή κοινών ασκήσεων. Βέβαια αυτή καθ' εαυτή η ένταξη των συγκεκριμένων χωρών στο ΝΑΤΟ, πιθανόν ν' αποτελεί ένδειξη αμερικανικής επιβουλής εναντίον της Ρωσίας. Μήπως όντως ζούμε ξανά «ημέρες 1939» και πρέπει οι δύο υπερδυνάμεις να υπογράψουν «Σύμφωνο μη επίθεσης»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.