Όπως είχαμε πει και στον θάνατο του Μανώλη Ρασούλη, οι εφημερίδες σαν όρνια έτοιμα να κατασπαράξουν χτυπάνε αδυσώπητα την κάθε ευκαιρία.
Εδώ είμαστε και θα το δείτε, από την επόμενη εβδομάδα, όλες οι εφημερίδες, η τουλάχιστον αυτές που δεν έχουν ίχνος τσίπας επάνω τους, θα...
έχουν cd του Νίκου Παπάζογλου και αφιερώματα...
γιατί απλά θα πουλήσει !!!!
Σίγουρα κάποιοι θα σκέφτονται ... "Γιατί δεν έφυγε 1 μέρα νωρίτερα" να πουλήσουμε φρεσκότατα την είδηση με το cd σήμερα Κυριακή" ... σε όλους αυτούς υψώνουμε ψηλά το κωλοδάχτυλο !!!!
Καλό ταξίδι Νικόλα... και μην κοιτάς πίσω σου, ξεκίνα το ταξίδι σου!!!
OnNews.gr
Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
η "μουσικη" του ειναι ΕΞ'ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ υμνος στην τουρκικη-αραβοισλαμικη ψευδοκουλτουρα. ολες οι κλιμακες ειναι 100% ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ. εαν αυτο σας ενδιαφερει βεβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήοσον αφορα τις εφημεριδες, συμφωνω..
Ολα μ ενδιαφερουν...αλλα πες μου, ποια τραγουδια ειναι ελληνικα σημερα? εκτος απο τα αρχαια ελληνικα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που κάποιοι ελληναράδες χαρακτηρίζουν με την 'αυθεντική' τους κρίση την μουσική των τελευταίων χρόνων στην ελλαδίτσα μας, τουρκική παραφωνία ή ύμνους στην τουρκική ψευδοκουλτούρα. Λυπάμαι που την ύστατη στιγμή της αναχώρησης του θεσσαλονικιώτη τραγουδοποιού δεν σεβάστηκαν την μνήμη του και μαζί με αυτόν το έργο του. Παιδί προσφύγων, έζησε στην μεγάλη μάνα, τη Σαλονίκη και σαν γνήσιος Μακεδόνας δεν την εγκατέλειψε ποτέ του. Η μουσική του μας έφερε ήχους από την γνήσια ελληνική κουλτούρα και μελοποίησε τον πόνο και την θλίψη που νοιώθει ο έλληνας μέσα του και σαν γνήσιος Ζορμπάς μεθάει και χορεύει με το κάρμα του. Αυτές οι λίγες γραμμές είναι η ωδή για το αναπάντεχο χαμό του σύγχρονου μελωδού. Είναι η αντίδραση στην βουβή οδύνη που νοιώθουμε όσοι τον γνώρισαν από κοντά ή μέσα από τα τραγούδια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου ταξίδι Νίκο.
Συμφωνω μαζι σου φιλε μου..Ηταν , στο λιγο που τον γνωρισα, γνησιο παληκαρι. Με τα τραγουδια του ερωτευτηκαμε, ηπιαμε,τραγουδησαμε,χορεψαμε και θα συνεχισουμε να το κανουμε. Κι αυτο μετραει...
ΑπάντησηΔιαγραφή