Κρύβεται ο Ραγκούσης???

Όταν πριν από 8 χρόνια η Βάσω Πα­πανδρέου, υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, μαζί με τον τότε περιφερειάρχη Αττικής, επέ­λεγε την Κερατέα και το Οβριόκαστρο ως χώρο κατασκευής ΧΥΤΑ για τα σκου­πίδια της ευρύτερης περιοχής, νόμιζε ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα… και ότι όλοι τη θαύμαζαν για το πολιτικό της θάρρος. Είχαν προηγηθεί άλλα οκτώ χρόνια στη διάρκεια των οποίων οι κά­τοικοι της Κερατέας έδιναν τη μάχη τους να πείσουν μελετητές και υπουρ­γείο ότι η περιοχή δεν προσφέρεται για τη δημιουργία χωματερής…

Επτά χρόνια μετά την επιλογή της Βάσως (2003), τα υπουργεία Περιβάλ­λοντος και Εσωτερικών (Μπιρμπίλη και Ραγκούσης) αποφασίζουν τον περα­σμένο Δεκέμβριο (2010) να εφαρμό-σουν τον νόμο και, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, με κάθε τρόπο. Και ενώ όλα δείχνουν ότι η κατάσταση έχει φθάσει σε αδιέξοδο, οι κάτοικοι δείχνουν συ­σπειρωμένοι και χωρίς αντιθέσεις και διαφωνίες, η κυβέρνηση επιμένει με δυναμικό τρόπο να εγκαταστήσει τον εργολάβο και τα μηχανήματά του.

Έλλειψη διαλόγου
Η εφαρμογή της απόφασης έχει αφεθεί πλέον στα χέρια του υπουρ­γού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, άν­θρωπο λιγομίλητο και βαρύ, ο οποίος μοιάζει να δίνει μεγαλύτερη σημασία στο προφίλ του παρά στις φωτιές που έχουν ανάψει στην Κερατέα και ο οποί­ος μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει δείγ­ματα διαλόγου… Φαίνεται ότι πεποίθη­σή του είναι πως μέσα από τη σκληρό­τητα και την ακαμψία μπορεί να καλλι­εργήσει το προφίλ ενός ηγέτη που δεν κάνει συμβιβασμούς και δεν υποχωρεί. Αποτέλεσμα; Η Κερατέα κινδυνεύει να γίνει Υπατία... Η κυβέρνηση μέσω δύο υπουργών (Ραγκούση και Παπουτσή) δείχνει το πλέον σκληρό της πρόσωπο στις μάχες σώμα με σώμα που δίνο­νται στους δρόμους και τα χωράφια της Κερατέας. Μόνο που οι κάτοικοί της δεν το βάζουν κάτω...
Κανένας δεν ξέρει τι έχει στο μυα­λό του ο υπουργός Εσωτερικών, ού­τε τι ακριβώς θα γίνει στην περίπτωση της Κερατέας, ενώ τον αντιμετωπίζουν απαξιωτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο δή­μαρχος Λαυρεωτικής αναφέρθηκε στην αδιαφορία του με σκληρούς χαρακτηρι­σμούς. Γεγονός είναι ότι κάθε μέρα που περνάει οι συγκρούσεις γίνονται πιο σκληρές, ο διάλογος γίνεται πιο δύσκο­λος και η ανάγκη παρέμβασης του πρω­θυπουργού γίνεται όλο και πιο απαραί­τητη. Διαφορετικά με υπουργούς κρυμ­μένους πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ δεν αποκλείεται να θρηνήσουμε και νε­κρό. Και τότε θα είναι αργά…

απο το Ποντικι