Δεν φταίνε οι... μαϊμούδες

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Εικόνα κατάρρευσης δημιουργήθηκε χθες, ακόμη μια φορά, στο χρηματιστήριο και την αγορά ελληνικών ομολόγων: κάτω από τις 1.400 μονάδες ο γενικός δείκτης στην Αθήνα, μεγάλες απώλειες για τις τράπεζες, πάνω από τις 2.000 μονάδες το σπρεντ του διετούς ομολόγου, πάνω από 1.140 το σπρεντ του δεκαετούς, πάνω από 1.400 τα ασφάλιστρα κινδύνου σε ορίζοντα πενταετίας. Τι να έφταιξε και πήγαν όλα τόσο χάλια;
Σύμφωνα με όσα κάποιοι υπονόησαν, το φταίξιμο βαρύνει σχεδόν αποκλειστικά τη νέα φημολογία περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το Σαββατοκύριακο του Πάσχα, η οποία προκάλεσε την παρέμβαση του υπουργείου Οικονομικών, που ζήτησε από την Εισαγγελία Αθηνών τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών για τις φήμες διαβιβάζοντας μάλιστα στην Εισαγγελία μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που προέρχεται από διαπραγματευτές διεθνούς επενδυτικής τράπεζας.
Η Εισαγγελία ανταποκρίθηκε, αλλά
το ερώτημα είναι αν οι διάφορες φήμες – που διαδίδονται πια πριν από κάθε τριήμερο ή τετραήμερο αργιών ή και απεργιών στα ΜΜΕ – ευθύνονται πρωτίστως για την κατάρρευση όλων των δεικτών άμεσου ενδιαφέροντος για την εικόνα της ελληνικής οικονομίας.
Η αλήθεια είναι ότι μέσω Ίντερνετ μπορεί ο καθένας όχι μόνο να βγάλει το θλιβερό σώψυχό του, αλλά και να διασπείρει με μεγάλη ευκολία σωρεία ψευδών ειδήσεων. Όπως άλλωστε ο καθένας μπορεί να βρίζει, να χυδαιολογεί, να λοιδορεί, να συκοφαντεί και να προβοκάρει σχεδόν ανενόχλητος όποιον του κάνει κέφι, σχεδόν πάντα χωρίς να υφίσταται καμιά έννομη συνέπεια.
Για να επιστρέψουμε όμως στην πραγματικότητα: Είναι η όποια φημολογία υπεύθυνη για όλα όσα συνέβησαν χθες; Μάλλον όχι, για τους εξής απλούς λόγους:
● Το Χρηματιστήριο όχι μόνο βράζει στο ζουμί του από καιρό, σημειώνοντας αλλεπάλληλες απώλειες, αλλά τις τελευταίες μέρες έφτασε να χάνει με εντατικό ρυθμό το ένα «σημείο στήριξης» μετά το άλλο.
● Τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων, κυρίως αυτά των βραχυπρόθεσμων, αλλά και τα ασφάλιστρα έναντι κινδύνου πτώχευσης έχουν από καιρό πάρει τον ανήφορο και όλες τις τελευταίες μέρες κάνουν «ράλι».
● Το χάλι της ελληνικής οικονομίας και ο κίνδυνος η ύφεση να γίνει ανεξέλεγκτη είναι ισχυρότατος ήδη από την προηγούμενη χρονιά.
Ως εκ τούτου προκύπτουν τα εξής απλά ερωτήματα:
1. Γιατί ένα «περίεργο» ηλεκτρονικό μήνυμα να είναι πιο ανησυχητικό από την έρευνα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), με ημερομηνία 19 Απριλίου 2011, η οποία λέει ότι η προοπτική της ελληνικής οικονομίας για το 2011 παραμένει αρνητική, με την ύφεση να προβλέπεται ότι θα φτάσει το 4,12% του ΑΕΠ (έναντι 3,48% που προβλεπόταν τον Ιανουάριο);
2. Γιατί θα χρειαζόταν ένα e-mail, έστω και μαϊμού, για να ανησυχήσει κάποιος όταν ήδη από προχθές η Deutsche Bank, έχοντας κάνει τη δική της «μελέτη βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους, κρίνει πως η Ελλάδα θα χρειαστεί «κούρεμα» έως και 50%;
3. Ποιο e-mail, έστω και μαϊμού, είναι ισχυρότερο από την άποψη των 46 από τους 55 οικονομολόγους που έλαβαν μέρος σε δημοσκόπηση του πρακτορείου Reuters και εκτιμούν πως ότι η Ελλάδα «θα πρέπει» να αναδιαρθρώσει το χρέος της εντός τις διετίας;
Τα παραδείγματα, τα στοιχεία, οι αναλύσεις και οι ειδήσεις καθημερινά είναι αμέτρητα και, εν είδει χιονοστιβάδας, συμπαρασύρουν ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί πως συνιστά την «ελληνική αξιοπιστία». Συνεπώς η όποια φημολογία ελάχιστα έχει να προσθέσει στο σκηνικό πλήρους κατάρρευσης.
Πολύ περισσότερο όταν την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Ελλάδας δίνει την εικόνα ότι δεν ελέγχει ούτε στοιχειωδώς την οικονομική πραγματικότητα, η οποία την έχει πλήρως συμπαρασύρει. Ήδη, με ετήσιο στόχο αύξησης των εσόδων κατά 8,5%, το πρώτο τρίμηνο του 2011 αυτά μειώθηκαν κατά 8%.
Εικόνα τραγική για ένα οικονομικό και πολιτικό επιτελείο το οποίο, παραδομένο στη «μοίρα» που το ίδιο έφτιαξε, αρκείται πλέον στο να διαψεύδει καθημερινά την αναδιάρθρωση του χρέους και να προσπαθεί να ξεπουλήσει το συντομότερο δυνατόν ό,τι έχει απομείνει ως εθνική περιουσία. Παρότι μάλιστα ξέρει πολύ καλά ότι ο δρόμος που διάλεξε είναι απλώς αδιέξοδος για την ίδια και μαρτυρικός για τη χώρα...
ΥΓ.: Τα παραπάνω δεν σημαίνουν σε καμιά περίπτωση ότι οι μαϊμουδιές πρέπει να μένουν ατιμώρητες. Απλώς η πραγματικότητα δυστυχώς τις ξεπερνά.