Αν δει κανείς τη Λιβύη ως το πεδίο που δίνεται - σήμερα - η μάχη των μεγάλων δυνάμεων για τη διανομή των παγκόσμιων πόρων και της ισχύος, πολλά ερωτήματα που αιωρούνται αυτές τις μέρες στην ατμόσφαιρα βρίσκουν κάποια απάντηση. Κατ' αρχήν τα ερωτήματα:...
♦ Τι είναι η Λιβύη ως μέγεθος στο παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα;
♦ Ποιοι «παίζουν» με τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας;
♦ Γιατί ο Καντάφι μόλις πέρυσι φωτογραφιζόταν με τον Ομπάμα, τον Μπερ-λουσκόνι, τον Παπανδρέου, τον Σαρκοζί, και σήμερα όλοι αυτοί τον βομβαρδίζουν;
♦ Τόσο γρήγορα ξέχασαν ότι ο συνταγματάρχης ήταν, μεταξύ άλλων, μέγας ευεργέτης του London School of Economics και χρηματοδότης του Ιδρύματος Καντάφι, στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου προβεβλημένο μέλος ήταν
- μεταξύ άλλων - ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου;
♦ Πώς προέκυψε η ένοπλη εξέγερση κατά του δικτάτορα Καντάφι;
♦ Τι έκαναν 35.000 Κινέζοι στη Λιβύη;
Λιβύη και πετρέλαιο
Η Λιβύη δεν κατατάσσεται στις ισχυρές χώρες. Μέχρι το 2004 μάλιστα ήταν χώρα-παρίας τοποθετημένη από τον Μπους στον άξονα του κακού και περίμενε τη σειρά της για βομβαρδισμό. Παρ' όλα αυτά η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Libyan National Oil Corporation κατατάσσεται από το Energy Ιntelligence Organization ανάμεσα στις 25 κορυφαίες επιχειρήσεις του κόσμου. Αυτό συμβαίνει γιατί διαχειρίζεται τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας, τα οποία έχουν τα εξής ποσοτικά
- ποιοτικά χαρακτηριστικά:
♦ Διαπιστωμένα 46,6 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο (εύκολο στη διύλιση), σύμφωνα με εκτίμηση της BP.
♦ Πάνω από 1,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικό αέριο.
♦ Χαμηλότατο κόστος (ένα δολάριο το βαρέλι!) εξόρυξης.
♦ Σκόπιμα χαμηλή παραγωγή (1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως), γεγονός που σημαίνει ότι με αυτό τον ρυθμό εξόρυξης τα αποθέματα της Λιβύης δεν πρόκειται να εξαντληθούν πριν περάσουν 50 χρόνια.
Πολεμικές επιδρομές - θα συμφωνήσει κανείς - έχουν γίνει και για μικρότερα λάφυρα από το ενεργειακό θησαυροφυλάκιο της Λιβύης...
Η επιδρομή
Η σκόπιμα προβεβλημένη εικόνα της εξέγερσης του λαού της Λιβύης ως συνέχεια των εξεγέρσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο δεν είναι ακριβής ως προς ένα, τουλάχιστον, σημείο: Οι εξεγερμένοι στην Τυνησία και την Αίγυπτο δεν ήταν ένοπλοι, όπως συμβαίνει με τους Λίβυους. Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι ποιος εξόπλισε και οργάνωσε τους μέχρι πριν από λίγο καιρό φιλήσυχους πολίτες σε «αντάρτες»;
Στο παραπάνω ερώτημα κάθε απάντηση είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθεί. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ήδη κάποιες αναφορές και πληροφορίες από έγκυρα δυτικά (και άλλα) Μέσα Ενημέρωσης. Υπάρχουν ακόμη και κάποιες επίσημες αξιοσημείωτες δηλώσεις:
♦ «Η αμερικανική διοίκηση θα προσφέρει κάθε είδους βοήθεια στους Λίβυους που μάχονται για την ανατροπή του Καντάφι» (Χίλαρι Κλίντον, 27 Φλεβάρη).
♦ Στις 6 Μαρτίου έγινε η κατά λάθος σύλληψη των οκτώ ανδρών των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (SAS) από αντικανταφικές δυνάμεις. Όπως έγραψε η βρετανική «Sun»: «Ο Βρετανός "διπλωμάτης" που πιάστηκε με επτά ακόμη κομάντο ήταν και αυτός μέλος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (στην ΜΙ5) σε μυστική αποστολή».
♦ Στο γνωστό αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor υπάρχουν αναφορές που κάνουν λόγο για τη δραστηριότητα ανδρών μυστικών υπηρεσιών από δυτικές και άλλες χώρες (π.χ. Αίγυπτος), οι οποίοι βοήθησαν στην οργάνωση της εξέγερσης.
Σύμφωνα με όσα είπαν στο «Π» παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας, η δραστηριότητα κάποιων ξένων δυνάμεων στην προετοιμασία, οργάνωση και εκδήλωση της εξέγερσης κατά του Καντάφι είναι τόσο μεγάλη και έντονη, που δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί.
Η Κίνα στη Λιβύη
Στη Λιβύη έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια από το καθεστώς Καντάφι οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου: Η γαλλική Τotal, η ιταλική ΕΝΙ, τα βρετανικά πετρέλαια (BP), η ισπανική Repsol και τα... θηρία Exxon-Μοbil και Chevron.
Επιβάλλεται ωστόσο μια πιο προσεκτική ματιά στη δραστηριότητα της κρατικής κινεζικής πετρελαϊκής εταιρείας CNPC, καθώς και στη γενικότερη παρουσία των Κινέζων στη Λιβύη.
Το 11% των λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου απορροφάται από την Κίνα. Τα τελευταία 2-3 χρόνια η Κίνα άρχιζε να παίζει κεντρικό ρόλο στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης. Η CNPC απασχολούσε πάνω από 400 Κινέζους εργαζόμενους, ενώ ο συνολικός αριθμός των Κινέζων εργαζομένων εκεί ξεπερνούσε τις 35.000.
Η κινεζική διείσδυση στη Λιβύη ξεκίνησε από το 2005, όταν ο Καντάφι τα βρήκε με τους Αμερικανούς και τον έβγαλαν από τον κατάλογο των τρομοκρατών. Μέσα σε 5 χρόνια, από το 2006 μέχρι το 2010, οι ανταλλαγές Λιβύης - Κίνας ξεπέρασαν τα 6,5 δισ. Η CNPC αγοράζει πάνω από 6 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο τη βδομάδα. Κινεζικές εταιρείες, στους τομείς των κατασκευών, των επικοινωνιών και των πετρελαίων, σε συνεργασία με τουρκικές, ρωσικές και ιταλικές εταιρείες, έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια που ανέρχονται σε περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Για παράδειγμα, κινεζική κρατική εταιρεία έχει αναλάβει τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας αντί 2,6 δισ. δολαρίων. Επίσης κοινοπραξίες κινεζικών εταιρειών με λιβυκές αναπτύσσονται και χτυπούν μεγάλα έργα σε γειτονικές χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι με το που ξεκίνησε η εξέγερση, οι επαναστάτες (και οι καθοδηγητές τους) στράφηκαν εναντίον των Κινέζων.
Ο κόσμος στα δύο
Σε σκόρπιες αναφορές στον διεθνή (και εκτενείς στον κινεζικό αγγλόφωνο) Τύπο μπορεί κανείς να βρει ειδήσεις για:
♦ Την απαγόρευση σε κινεζικό τάνκερ να φορτώσει συμπεφωνημένη ποσότητα πετρελαίου με προορισμό την Κίνα.
♦ Επιθέσεις σε εταιρείες κινεζικών συμφερόντων.
♦ Επιθέσεις σε Κινέζους εργαζόμενους, κάποιοι από τους οποίους τραυματίστηκαν σοβαρά.
Καλές δουλειές στον τομέα των πετρελαίων της Λιβύης, εκτός από την Κίνα, είχε εξασφαλίσει και η Ρωσία. Η Gazprom είτε με απευθείας συμβόλαια είτε με συμφωνίες συνεργασίας με εταιρείες (π.χ. ιταλική ΕΝΙ) που είχαν εξασφαλίσει δουλειές, είχε μπει χοντρά στο παιχνίδι, εκτοπίζοντας γαλλικά και αμερικανικά συμφέροντα.
Η ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι, λοιπόν, προφανώς θέτει σε κίνδυνο τη μοιρασιά που ήδη έχει γίνει.
Ας συνοψίσουμε: Από τη μια ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και λοιποί δορυφόροι. Από την άλλη Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Τουρκία, Βραζιλία και λοιπές αναδυόμενες δυνάμεις. Στη μέση (στην προκειμένη περίπτωση) η Λιβύη, τα κοιτάσματα πετρελαίου και η γενικότερη (ανα)διανομή των παγκόσμιων πόρων και της πλανητικής ισχύος.
Η μάχη των δύο πλευρών φάνηκε καθαρά στις συζητήσεις στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Κίνα και Ρωσία δεν μπόρεσαν μεν να σταματήσουν την επιδρομή προβάλλοντας βέτο, ωστόσο με την αποχή τους υπογράμμισαν τη διαφωνία τους.
Οι διαφωνίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ υπογραμμίζουν τις νέες διαιρέσεις στο διεθνές σύστημα. Χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Γερμανία και η Τουρκία, εμφανίστηκαν πιο κοντά στις ρωσικές -κινεζικές θέσεις παρά στις θέσεις των «φυσικών» μέχρι πριν από λίγο καιρό συμμάχων. Τόσο η Τουρκία όσο πολύ περισσότερο η Γερμανία, απόλυτα εξαρτημένες ενεργειακά από τη Μόσχα, δεν είναι εύκολο να αγνοήσουν τις διαθέσεις της Ρωσίας, ούτε τα συμφέροντά τους...
Η ακριβέστερη σύνοψη του νοήματος των όσων συμβαίνουν στη Λιβύη προκύπτει, ίσως, από την κωδική ονομασία της στρατιωτικής επιδρομής: «Αυγή της Οδύσσειας». Πρόκειται για την Οδύσσεια του διεθνούς συστήματος στην προσπάθειά του να ισορροπήσει μεταξύ των αντιτιθέμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ
Το «κουτί της Πανδώρας» άνοιξε για τα καλά στη Βόρεια Αφρική και το τι θα βγει από 'κεί μέσα αφορά άμεσα και την Ελλάδα, η οποία χωρίς δεύτερη σκέψη έδωσε «γη και ύδωρ» σε όποιον της το ζήτησε! Η ελληνική κυβέρνηση έχει εμπλέξει τη χώρα στη μεγαλύτερη αεροπορική - προς το παρόν τουλάχιστον - στρατιωτική επιχείρηση της Μεσογείου. Υπολογίζεται ότι σε τρεις - μπορεί και περισσότερες - αεροπορικές βάσεις (Σούδα - Ανδραβίδα - Άκτιο) θα συγκεντρωθούν περίπου 100 μαχητικά αεροσκάφη από διάφορες χώρες! Ήδη έχουν κάνει... σεφτέ Βέλγοι, Νορβηγοί και το Κατάρ.
Η κυβέρνηση είχε πάει ένα βήμα παραπέρα προσφέροντας απλόχερα στη Συμμαχία των προθύμων και τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη F-16! Σύντομα κατάλαβαν ότι δεν τους έπαιρνε! Το κόστος της ελληνικής συμμετοχής μαζί με το ιπτάμενο ραντάρ, τα ελικόπτερα και τη φρεγάτα πήγαινε στο 1 εκατομμύριο την ημέρα! Οι πτήσεις των F-16 μόνο θα μας κόστιζαν 300.000 την ημέρα. Έτσι τα μάζεψαν περιμένοντας την απόφαση του ΝΑΤΟ, η οποία, αν και ασαφής, ανοίγει τον δρόμο για να ενεργοποιηθεί ένα παλιό... χαρτάκι που έχουμε υπογράψει, αλλά κανείς δεν μας το έχει πει, ή τέλος πάντων μας το είπαν με μισόλογα, ακριβώς για να μην του δώσουμε και μεγάλη σημασία.
Το φθινόπωρο του 2009 η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε κατορθώσει με δεύτερη προσπάθεια να περάσει από τη Βουλή ένα «Μνημόνιο Συνεννόησης» με το ΝΑΤΟ, το οποίο κάτω από αυτόν τον πολύ ωραίο τίτλο κρύβει πολλά.
Θα τα πούμε πολύ απλά:
Με την ενεργοποίηση αυτού του Memorandum of Understanding (MOU), ο «ΝΑΤΟϊκός διοικητής», που στην προκειμένη περίπτωση είναι και το «πατριωτάκι» μας, ο ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, θα μπορεί να παίρνει με μία μόνο υπογραφούλα και τη γη μας και το ύδωρ μας και φυσικά και τον εναέριο χώρο μας!
Παλιότερα σε κάθε επιχείρηση που ήταν υπό ΝΑΤΟϊκό καπέλο τουλάχιστον είχαμε το δικαίωμα να εγκρίνουμε κάθε μετακίνηση ξένου στρατιώτη εντός της ελληνικής επικράτειας. Αυτό φαίνεται ότι ήταν πολύ χρονοβόρο για το ΝΑΤΟ μας, που ήθελε πάντα να αποφεύγει τις πολλές αντιρρήσεις από τις εθνικές κυβερνήσεις.
Έτσι τα... τζιμάνια του σκαρφίστηκαν αυτή την ιστορία του MOU, από το κείμενο του οποίου προκύπτει ότι ο εκάστοτε στρατιωτικός ΝΑΤΟϊκός διοικητής μπορεί να έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων
- ακόμη και επιτάξεις να κάνει
- εντός της χώρας, για όσο χρειάζεται και μέχρι να ολοκληρωθεί η επιχείρηση! Κανονική «ΝΑΤΟϊκή κατοχή», δηλαδή, και ποιος να μιλήσει.
Οι ΠΑΣΟΚοι δεν έχουν πει τσιμουδιά γι' αυτό γιατί ακόμη δεν έχει προκύψει το θέμα. Αλλά, και να προκύψει, βολεύονται αφάνταστα από το γεγονός ότι την «τζίφρα» την έχουν βάλει οι προηγούμενοι και ότι οι ίδιοι είχαν κάνει... αντίσταση με τον Χρήστο Παπουτσή στη Βουλή. Τώρα που είναι κυβέρνηση βέβαια, αν θελήσει ο Τζέιμς μία υπογραφούλα, λέτε να μην του τη βάλουμε;
απο το Ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.