το χρέος είναι τόσο γιγαντιαίο που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να αποπληρωθεί...και κυριως με τους απαραδεκτους τοκους που υπεγραψε ο Γιωργος

Ολα τα 'χουμε κάνει ρημαδιό. Αυτή την άθλια εικόνα εισπράττουν στο εξωτερικό. Αυτό βιώνουμε καθημερινά εδώ. Και γι' αυτό οι πιθανότητες χρεοκοπίας είναι περισσότερες από το παρελθόν. Ολα χειροτέρευσαν όταν η κυβέρνηση άρχισε να παριστάνει τον καμπόσο και να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να «πουλήσει» αλλά να αξιοποιήσει τα ασημικά. Τζάμπα μαγκιές και επικοινωνιακές τακτικές. Γιατί το χρέος είναι τόσο γιγαντιαίο που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να αποπληρωθεί. Γιατί η κρατική μηχανή λειτουργεί σαν τίποτα να μην έχει συμβεί. Γιατί πολεοδομίες και εφορίες εξακολουθούν να λαδώνονται όπως παλιά. Γιατί η ύφεση καλπάζει ασυγκράτητη προς τον γκρεμό. Γιατί ο δημόσιος τομέας όχι μόνο είναι ασύμφορα και παράλογα πολυπληθής, αλλά είναι και αντιπαραγωγικός. Και γιατί επί της ...ουσίας δύο πράγματα είναι διαφορετικά: η καρατόμηση συντάξεων και μισθών και η τρόικα των δανεικών. Με έναν λόγο, αδιέξοδο χωρίς κανένα φως. Που πάει να πει ότι Ελλάδα και Ευρώπη προορίζονται για διαζύγιο οριστικό. Που ακόμα πάει να πει ότι κοστίζει πολύ ακριβά αυτή η παραλία και αυτό το καφενείο που λέγεται Ελλάς. Που ακόμα πάει να πει ότι για να απολαμβάνεις τα όποια πλεονεκτήματα της ευρωζώνης πρέπει ταυτόχρονα να παράγεις και να πληρώνεις. Και που ακόμα πάει να πει ότι πρέπει να μάθεις να ζεις με όσα εισπράττεις. Για να μην κοροϊδευόμαστε: Αποδείχτηκε ότι με σκουριασμένα ανθρώπινα «εργαλεία» αποκλείεται να φτιάξεις νέα «υλικά». Με τους ίδιους πολιτικούς, τον ίδιο χαβαλέ και τον ίδιο πολιτικο-δημοσιογραφικό πολτό, θα καταλήξεις όπισθεν ολοταχώς. Η χώρα, για να σωθεί, απαιτούσε, φώναζε, ούρλιαζε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Το 'χω γράψει δεκάδες φορές. Αν μας αρέσει αυτό το σύστημα, πρέπει να συμμορφωθούμε με τις άνωθεν εντολές. Αν δεν μας αρέσει, να το αλλάξουμε με κάθε κόστος ανθρώπινο και υλικό. Η ακινησία, το τέλμα, η φλυαρία, οι τζάμπα μαγκιές και οι μπαλοθιές θα μας στείλουν αδιάβαστους πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν!
Δημήτρης Δανίκας..Βημα