με πιανει το παραπονο οταν μιλουν με θαυμασμο για τους Ιαπωνες...

Εμεις να δεις ψυχραιμια...

Απο το πρωι τα ΜΜΕ μιλουν με θαυμασμο για τη ψυχραιμια που εδειξαν οι Ιαπωνες κατα τη διαρκεια του σεισμου.
Και εχουν απολυτο δικιο.
Ειδαμε εργαζομενους σε βιντεακι κατα τη διαρκεια του σεισμου,
να διατηρουν πραγματικα αξιοθαυμαστη ψυχραιμια και να παραμενουν στις θεσεις τους!

Βλεποντας ολα αυτα ομως,
ηρθε και με επιασε ενα παραπονο....

Για εμας εδω στην Ελλαδα κανεις δεν εξεφρασε το θαυμασμο του.

Και μιλαω για το σεισμο που επληξε τη χωρα μας πριν απο ενα περιπου χρονο και συνεχιζει να μας ταρακουνα ακομα.
 Ενας σεισμος που δεν εχει αφησει τιποτα ορθιο.
Και ενα τσουναμι που εχει παρασυρει τα παντα στο περασμα του.
Μισθοι, συνταξεις, εργασιακα δικαιωματα και ζωες, πολλες ζωες εχουν σαρωθει απο αυτο το τσουναμι χωρις να γνωριζουμε ποτε και που θα τα ξερασει.
Τα κοιταμε να περνουν μπροστα απο τα ματια μας και με αξιοθρηνητη ψυχραιμια παραμενουμε στις θεσεις μας.

Γι αυτο με πιανει το παραπονο οταν μιλουν με θαυμασμο για τους Ιαπωνες.
Εμεις τι ειμαστε δηλαδη;
Τα παιδια ενος κατωτερου σεισμου ;;;

πηγη