αλεπού του Ολύμπου

Θρη Μάιλ Αϊλαντ, 1979...

Τσερνομπίλ, 1986

Φουκουσίμα, 2011

είναι αναγκαίο κάθε δέκα-είκοσι χρόνια να περνάει η ανθρωπότης ξυστά απ' το «Σύνδρομο της Κίνας»;

Κι αν τώρα τη γλυτώσουμε (η τραγωδία στη Φουκουσίμα είναι σε εξέλιξη), έως πότε θα τη γλυτώνουμε; Αν την επόμενη φορά ή τη μεθεπόμενη ανοίξουν τις πόρτες της αβύσσου;

Αν στην Ιαπωνία λειτουργούσαν «πεπαλαιωμένοι» αντιδραστήρες, στη Βουλγαρία τι γίνεται; Στην Τουρκία τι θα γίνει, όταν κι εκεί οι αντιδραστήρες θα γεράσουν; Στις ΗΠΑ; Στη Γερμανία;

Μήπως έως τώρα αποδείχθηκε ποτέ ότι γίνονται προληπτικώς οι αναγκαίες δαπάνες για την ασφάλεια των αντιδραστήρων εις βάρος του κέρδους που αποκομίζουν απ' αυτούς άπληστες κι ολιγοφρενείς εταιρείες;

Οπως με την «Κατρίνα» στις ΗΠΑ, έτσι με την τραγωδία Φουκουσίμα στην Ιαπωνία ο καπιταλισμός αποδεικνύεται εις ό,τι αφορά τους ανθρώπους κι όχι τα φράγκα, τριτοκοσμικός.

............................................

Απ' ό,τι φαίνεται μια Ιαπωνική Εταιρεία δουλεύει την Ιαπωνική κυβέρνηση και, με τη σειρά της, η Ιαπωνική κυβέρνηση δουλεύει την υφήλιο.

Οι συνέπειες για τον Ιαπωνικό λαό, ολέθριες! και θα είναι ζήτημα τύχης (και Μέρφυ) αν θα 'ναι επίσης καταστροφικές για όλη την ανθρωπότητα. Αλλά...

...κι αν τη γλυτώσουμε αυτήν τη φορά, δεν θα τη γλυτώσουμε την επόμενη.

Σαν κάτι φουκαράδες Αφγανούς που είχαν πάει σε έναν γάμο, τους εξέλαβαν οι αητοί της Αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας για Ταλιμπάν, τους χτύπησαν, αλλά αστόχησαν (σκότωσαν κάτι άλλους δυστυχείς -παράπλευρες απώλειες) και οι φουκαράδες τη γλύτωσαν...

Δυστυχώς όμως δεν έβαλαν μυαλό -είναι και μεγάλα τα σόγια εκεί πέρα, πήγαν οι στόχοι και σε άλλον γάμο, άλλου γαμπρού με άλλη νύφη, όμως αυτήν τη φορά η ηρωική USAF δεν έριξε στον γάμο του Καραγκιόζη ως συνήθως, έριξε κατά πάνω στον δικό τους γάμο και τους αφάνισε όλους!

Χειρουργικό χτύπημα! χωρίς παράπλευρες απώλειες! κατακρεούργησαν αυτούς που στόχευσαν χωρίς να πάρουν στον λαιμό τους λάθος ανθρώπους, που βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή...

Οπως τώρα στη Λιβύη.

*****

Το κακό με το σύστημα είναι πως όταν λειτουργεί συντονισμένο, βρισκόμαστε όλοι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή (φέρ' ειπείν στην Ελλάδα: παίρνουν 108 δισ. απ' το Μνημόνιο οι τράπεζες, χρωστάνε 110 δισ. στο Μνημόνιο οι Ελληνες) -χώρια οι τόκοι...

Οταν όμως το σύστημα λειτουργεί ασυντόνιστο (ας πούμε με Υπουργό τον κ. Δρούτσα) τότε μας συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και βρισκόμαστε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος...

(λόγου χάριν στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου).

Εκεί να δεις χειρουργικά χτυπήματα η Τουρκία...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.ΙΙΙ.2011 stathis@enet.gr