Το Καναλι της ντροπής

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΠ’ τα βάθη της πολιτικής ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο γνήσιος κεντρώος των αγώνων του «1-1-4» και σημερινός βουλευτής. Με τον αγώνα του προσαρμοσμένο στα σημερινά και με καινοτόμο διάθεση, ως Πρόεδρος της Βουλής, πριν από μερικά χρόνια. Κι αν ο κ. Έβερτ είναι ο «πατέρας» της ιδιωτικής τηλοψίας μας και επαίρεται γι αυτό, ο κ. Κακλαμάνης είναι ο εμπνευστής του “Καναλιού της Βουλής”. Μας στοιχίζει σε χρήμα, βολεύτηκαν άεργοι, προκλήθηκε θόρυβος, αλλά...
είναι αυτό μια άλλη ιστορία και πρέπει να την αναζητήσουμε στο μάτσο της κρατικής σπατάλης. Θα σταθούμε στο επίπεδό του και μόνο. Στον σκοπό και την αποστολή του. Στο κανάλι που λειτουργεί σαν σχολείο, όταν....δεν μεταδίδει συνεδριάσεις. Πέρα από τηλεθεάσεις και νούμερα. Και το σχολείο δεν το γουστάρει το «πρωτάκι», αλλά το συνηθίζει, με τον καιρό, το νιώθει πως πρέπει να μάθει γράμματα. Κι αν είναι «άχρηστες» για τον τηλεθεατή και εν πολλοίς ανιαρές οι συζητήσεις, είναι απείρως χρήσιμο το υπόλοιπο πρόγραμμα.

ΟΤΑΝ τα λοιπά κανάλια του κέρδους, της πολιτικής και των σκοπιμοτήτων μας…ταΐζουν μεσημεριανούδες με τη φούστα επιμελώς αποκαλυπτική, το κανάλι της βουλής μας γεμίζει την ψυχή με συναισθήματα από επιλογές της παγκόσμιας μουσικής δημιουργίας. Ώρες μουσικής πανδαισίας. Εξοικείωση με την κλασική μουσική και εθισμός του μέσου έλληνα, που απολαμβάνει μουσική πατώντας κουμπιά και του «καλλιτέχνη» που δεν πάτησε σε ωδείο ή σε δραματική σχολή.

ΚΑΙ, βέβαια, με τις σωρευμένες αμαρτίες στην κρατική μας τηλοψίας, δεν έμεινε καιρός και διάθεση για θετική κριτική σκέψη. Ακούμε ΕΡΤ και ο νους πάει στον υποχρεωτικό οβολό μας στη ΔΕΗ και μέσω αυτής στα θυλάκια οργανωμένων του κυκλώματος για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Θέλεις δείγμα; Θυμήσου τα… ομορφόπαιδα και τις ωραιοπαθείς του χιλιάρικου ημερησίως. Πήραν δρόμο απ’ την ΕΡΤ, όταν ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες. Με περιουσίες φτιαγμένες απ’ τον… ιδρώτα τους (διάβαζε σχόλια, σαχλαμάρες ακόμα και… βωμολοχίες) «τοις ‘κείνων (των φορολογουμένων) χρήμασι τρεφόμενοι» και χωρίς να χάσουν δεκάρα απ’ τα «δεδουλευμένα» τους.

ΚΙ αν θέλεις να μην το’ χει όνειρό του ο μαθητής της «πενταήμερης» το πρώτο τραπέζι πίστα και να μην εκστασιάζεται απ’ την πενιά και μόνο, καλλιέργησέ τον μουσικά, λαξεύοντας το μουσικό του αισθητήριο. Με μουσική παιδεία στα σχολεία και με κανάλια σαν εκείνο «της Βουλής». 

πηγη