πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης, η Ελλάδα πήγαινε κατά διαόλου...

Πριν από την εκδήλωση της κρίσης στην Ελλάδα, η χώρα βρισκόταν σε κρίση. Μάλιστα μια κρίση που κρατούσε πολύ καιρό, βάθαινε τα χαρακτηριστικά της και απεδείκνυε ότι η φύση του συστήματος ήταν (και είναι) η κρίση του.
Πριν από την εκδήλωση της κρίσης η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις 30-35 πιο αναπτυγμένες χώρες, με τους Ελληνες να δουλεύουν περισσότερο από τους περισσότερους Ευρωπαίους και να αμείβονται λιγότερο απ' όλους πλην των Πορτογάλων.
Με τους πλούσιους κατά πλειοψηφίαν να φοροδιαφεύγουν και τους μισθωτούς - συνταξιούχους να σηκώνουν τα φορολογικά βάρη. Αμεσα και έμμεσα. Χωρίς ταυτοχρόνως να λαμβάνουν απ' το κομματικό κράτος κανένα αντίδωρο -με την εκπαίδευση να παρακμάζει, το σύστημα Υγείας να ...
εκφυλίζεται και τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση να απλώνεται.
Προσέτι η χώρα υπέφερε όλο και πιο πολύ από τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες, τους μιζαδόρους και τους αεριτζήδες, ενώ το φαινόμενο της διαπλοκής του δικομματισμού μαζί τους αποξένωνε τους πολίτες απ' τις δημοκρατικές διαδικασίες
οι οποίες με τη σειρά τους εξέπεσαν σε έναν συντεχνιακό ιστό που εξυπηρετούσε με κομματικά κριτήρια πελάτες και σμπίρους.
..............................................
Πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης η παρακμή της χώρας είχε φθάσει εις βάθος, τα κολλητηλίκια είχαν υποκαταστήσει τον πολιτισμό, οι δημόσιες σχέσεις τη δημιουργία, ενώ τα αντανακλαστικά της κοινωνίας προς πάσαν παθολογία θύμιζαν -πλην Λακεδαιμονίων- αντανακλαστικά ζόμπι.
Με δυο λόγια, πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης η Ελλάδα πήγαινε κατά διαόλου.
Παρά την προσπάθεια του ελληνικού λαού ο οποίος μέσα από πολέμους, τραγωδίες και κακουχίες έστησε ένα κράτος δυτικού τύπου κατά το μάλλον ή ήττον αξιοπρεπές, η άρχουσα τάξη αυτού του τόπου εν τέλει το ξεπουπούλιασε. 

πηγη