Λιαζόταν μια μέρα ο λαγός σε ένα κορμό, όταν περνά τυχαία ή αλεπού:

- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, γαμάω και κάνα λιοντάρι να περάσει η ώρα...

Γεμάτη θαυμασμό για τον λαγό, φεύγει η αλεπού. Μετά περνά το ελάφι:
- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, γαμάω και κάνα λιοντάρι να περάσει η ώρα...

Ξαφνιασμένο το ελάφι φεύγει.

Με τα πολλά φτάνουν και στα αυτιά του λιονταριού τα λόγια του λαγού και τον επισκέπτεται στη φωλιά του:
- Τι γίνεται κυρ λαγέ, πώς τα περνάς;
- Πώς να τα περνάω, βοσκάω, κάνω καμιά βόλτα, ρίχνω καμιά πασιέντζα, λέω και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα...








Λοιπόν, έχει και συνέχεια το παραμυθάκι…

Ο λαγός εκνευρισμένος που αναγκάστηκε να υποκύψει στο λιοντάρι, ψάχνει τρόπο να του την κάνει. Πάει λοιπόν την επόμενη μέρα σπίτι του.
Τοκ-τοκ… Ανοίγει το λιονταράκι.
–Ρε, που είναι ο πατέρας σου, ρωτάει ο λαγός.
–Στη δουλειά, κυρ Λαγέ, λέει το λιονταράκι.
-Καλά, πες του όταν έρθει, ότι τον ψάχνω και άμα τον βρω θα τον γ@μήσω. Φεύγει ο λαγός. Κλείνει το λιοντάρι την πόρτα και σκέφτεται ότι ο λαγός ήταν πιωμένος και δεν αξίζει να ασχοληθεί, οπότε το ξεχνάει. Την επόμενη μέρα, το ίδιο σκηνικό.
Τοκ-τοκ… Ανοίγει το λιονταράκι.
–Ρε, που είναι ο πατέρας σου, ρωτάει ο λαγός.
–Στη δουλειά, κυρ Λαγέ, λέει το λιονταράκι.
-Καλά, πες του όταν έρθει, ότι τον ψάχνω και άμα τον βρω θα τον γ@μήσω, και φεύγει.

Ε, λέει το λιονταράκι, παραέγινε το κακό. Θα το πω στον μπαμπά. Όντως το λέει και κανονίζουν την επόμενη μέρα, να βγει πάλι το λιονταράκι και να πει τα ίδια, για να δει ο μπαμπάς (που δεν θα έχει πάει στη δουλειά) τι θα γίνει. Όντως, έτσι γίνεται:
Τοκ-τοκ… Ανοίγει το λιονταράκι.
–Ρε, που είναι ο πατέρας σου, ρωτάει ο λαγός.
–Στη δουλειά, κυρ Λαγέ, λέει το λιονταράκι.
-Καλά, πες του όταν έρθει, ότι τον ψάχνω και άμα τον βρω θα τον γ@μήσω.
Με το που το ακούει το λιοντάρι, εμφανίζεται, τον βλέπει ο λαγός και πιάνει το τρέξιμο. Τρέχει ο λαγός, τρέχει το λιοντάρι από πίσω… Τρέξε, τρέξε, φτάνουν μέσα στο δάσος, πλησίαζε επικίνδυνα το λιοντάρι, ώσπου βλέπει ο λαγός μία διχάλα σε ένα δέντρο. Περνάει ο λαγός στο τσακ, το λιοντάρι κολλάει. Πάει ο λαγός από πίσω, του καρφώνει έναν, πάει πάλι μπροστά και του λέει: -Άντε μαλάκα, θα σε γ@μούσα και στο σπίτι, αλλά ντράπηκα το παιδί.

Τρελαίνεται το λιοντάρι, κινεί γη και ουρανό να βρει το λαγό να τον φάει. Ο λαγός που να κρυφτεί, παντού ρουφιάνοι. Οπότε, παίρνει μία εφημερίδα, κρύβεται πίσω της κάνοντας ότι τη διαβάζει και μένει μπροστά σε ένα δέντρο, στο μόνο μέρος που δεν θα έψαχνε το λιοντάρι, μπροστά στο σπίτι του. Περνάει μία φορά το λιοντάρι, δεν τον προσέχει. Περνάει δεύτερη, το ίδιο. Τρίτη, το ίδιο. Έχοντας ψάξει όλο το δάσος, μία μέρα σταματάει μπροστά στην εφημερίδα…
-Συγγνώμη κύριε, ρωτάει το λιοντάρι, μήπως είδατε να περνάει ένας λαγός από εδώ γύρω;
-Ποιος ρε, αυτός που σε γάμησε;, ρωτάει ο λαγός…
Και το λιοντάρι: -Όχι ρε πούστη, το έγραψε και η εφημερίδα;;;