Γυναικειος οργασμος....

Mάθετε για τον γυναικείο οργασμό...

Ο οργασμός είναι μια συναισθηματική και σωματική εμπειρία που συμβαίνει στο τέλος ενός κύκλου ερωτικής απόκρισης.

Πριν τον οργασμό το σώμα της γυναίκας βρίσκεται σε εγρήγορση. Αυξάνονται η αρτηριακή πίεση, οι παλμοί της καρδιάς και ο ρυθμός της αναπνοής. Οι κόρες των οφθαλμών διαστέλλονται, το χρώμα των χειλιών βαθαίνει, οι θηλές ανορθώνονται, η κλειτορίδα υγραίνεται, σκληραίνει και διογκώνεται. Επίσης, παρατηρείται μια έξαψη σε όλο το σώμα και εφίδρωση σε όλη την επιφάνεια του. Τα εξωτερικά χείλη του αιδοίου, η κλειτορίδα, ο κόλπος και...
τα όργανα της κάτω πυέλου διογκώνονται περίπου κατά τον ίδιο τρόπο που επιτυγχάνεται η στύση του ανδρικού μορίου.

Ο οργασμός είναι η φάση, διάρκειας 10-30 δευτερολέπτων ή και περισσότερο, που όλη η ένταση απελευθερώνεται σε μια σειρά από ακούσιες και ευχάριστες μυϊκές συσπάσεις που βιώνει η γυναίκα κολπικά ή και στην μήτρα. Ακούσιες μυϊκές συσπάσεις και σπασμοί μπορούν να εκδηλωθούν και σε άλλα σημεία του σώματος, περιλαμβανομένων των ποδιών, του στομάχου και της πλάτης.

Οι κολπικοί αδένες ή αλλιώς σημείο-G (πήρε το όνομά του από το διάσημο Γερμανό Μαιευτήρα-Γυναικολόγο Ερνστ Γκράφενμπεργκ, ο οποίος πρώτος "ανακάλυψε" την συγκεκριμένη περιοχή, δηλαδή μια μικρή διόγκωση που εντοπίζεται στο πρόσθιο τοίχωμα του κόλπου δύο εκατοστά περίπου από την είσοδό του) απελευθερώνουν εκκρίσεις σε ρευστή μορφή, οι οποίες λιπαίνουν τον κόλπο. Μάλιστα η διαδικασία αυτή θεωρείται ανάλογη της ανδρικής εκσπερμάτωσης. Μόνο το 25% των γυναικών καταφέρνει να "εκσπερματώσει".

Τέλος ο οργασμός προκαλεί την παραγωγή ενδορφινών, μιας ομάδας ουσιών που παράγονται στον εγκέφαλο και έχουν την ιδιότητα να ανακουφίζουν από τον πόνο. Έχουν χημική δομή παρόμοια με αυτή της μορφίνης. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι οι ενδορφίνες μπορούν να παραχθούν και κατόπιν εντατικής σωματικής άσκησης, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι μπορούν να παραχθούν εξίσου κατά τη διαδικασία του γέλιου και του οργασμού.

Εκτός από την αναλγητική τους δράση, οι ενδορφίνες πιστεύεται ότι εμπλέκονται στην διαδικασία του ελέγχου του στρες, της μείωσης των συσπάσεων των εντερικών τοιχωμάτων και τον καθορισμό της διάθεσης. Επίσης ρυθμίζουν την απελευθέρωση διαφόρων ορμονών από την υπόφυση και ειδικά των αναπτυξιακών ορμονών και της γοναδοτροπίνης.

Ποια η διαφορά μεταξύ κλειτοριδικού και κολπικού οργασμού;
Συχνά απαντάται η άποψη ότι ο γυναικείος οργασμός διακρίνεται σε δύο μορφές, τον κλειτοριδικό και τον κολπικό, χωρίς ωστόσο να υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ τους. Η βασική διαφορά τους έγκειται στο σημείο που διεγείρεται ώστε να επιτευχθεί ο οργασμός και όχι στο σημείο όπου τον βιώνει η γυναίκα, όπως η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει.

Η κλειτορίδα κατέχει κεντρικό ρόλο στο να αναδεικνύει τα συναισθήματα της σεξουαλικής έντασης. Κατά τη διάρκεια της ερωτικής διέγερσης διογκώνεται και αλλάζει θέση. Τα αιμοφόρα αγγεία της περιοχής της κατώτερης πυέλου επίσης διαστέλλονται, προκαλώντας ένα αίσθημα πληρότητας και αυξάνοντας την ευαισθησία στα εξωτερικά ερεθίσματα. Τα μικρά χείλη του αιδοίου επίσης διογκώνονται και αλλάζουν σχήμα. Ο κόλπος "φουσκώνει" με φορά προς τα πάνω και η μήτρα αλλάζει θέση εντός της πυέλου.

Σε μερικές γυναίκες, η είσοδος του κόλπου και ο αυχένας είναι επίσης σημεία υπερευαίσθητα ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό από την κλειτορίδα. Όταν λοιπόν διεγείρονται κατά τη διάρκεια της κολπικής διείσδυσης, προκαλούν έντονο οργασμό. Αυτό χαρακτηρίζεται ως κολπικός οργασμός διότι δεν προηγείται κλειτοριδική διέγερση.

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ είχε χαρακτηρίσει ως "ώριμο" τον κολπικό οργασμό θέτοντας στο επίκεντρο της ερωτικής πράξης το ανδρικό μόριο, ενώ είχε χαρακτηρίσει τις γυναίκες που βίωναν κλειτοριδικό οργασμό ως "ανώριμες" καθώς αναζητούσαν μόνο την σεξουαλική διέγερση και όχι την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης.

Η άποψη του Φρόιντ έδωσε το έναυσμα στον Δρ ʼλφρεντ Τσάρλς Κίνσλεϊ να ερευνήσει το ζήτημα. Μετά από επεξεργασία των απαντήσεων που έδωσαν 2.700 γυναίκες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία αυτών βίωναν τον οργασμό κατόπιν διέγερσης της κλειτορίδας χωρίς τίποτα να υποδεικνύει ότι ήταν λιγότερο ώριμες από τις γυναίκες που βίωναν κολπικό οργασμό.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 οι σεξολόγοι Μάστερς και Τζόνσον διατύπωσαν την άποψη ότι τελικά υπάρχει μόνο μια μορφή οργασμού η οποία για επιτευχθεί πρέπει η γυναίκα να διεγερθεί σε όλη την περιοχή που καταλαμβάνει η κλειτορίδα μέχρι και τους κολπικούς μύες.

Σήμερα, το ζήτημα αυτό φαίνεται να μην απασχολεί πια τόσο πολύ τις γυναίκες, διότι έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ερωτογενείς ζώνες υπάρχουν σε διάφορα σημεία του ανθρώπινου σώματος, οι οποίες όταν διεγερθούν μπορούν να προκαλέσουν οργασμό. Μάλιστα έχουν αναφερθεί περιπτώσεις γυναικών που βιώνουν πρωκτικό οργασμό.
http://www.mensonly.gr