Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες, ανάλλαχτοι σαν τα βαμπίρ, από γενιά σε γενιά - μια συμφωνία με τον διάβολο, όχι για μια Μαργαρίτα, αλλά για μια χούφτα δολάρια...

Το παράλογο δύσκολα ερμηνεύεται.
Είμαι στην πολιτική απ' το 1973, σκιτσάρω και γράφω για αυτήν απ' το 1981, πρώτη φορά δεν κατανοώ έναν εκβιασμό. Οπως αυτόν που θέτει ο Παπανδρέου: ψηφίστε με να μη χάσω, διότι, αν χάσω, θα σας βάλω να ξαναψηφίσετε για να χάσω περισσότερο!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός εκβιάζεται, απειλείται ή τίθεται προ διλήμματος, μάλιστα αυτή είναι μάλλον η συνήθης πρακτική, αλλά είναι ίσως η πρώτη φορά που ο εκβιασμός είναι παράλογος και το δίλημμα κουτό.
Επιπλέον.
Ο Παπανδρέου έχει φθάσει στο σημείο να πιστεύει ότι «υπονομεύεται». Και τι είναι αυτή η «υπονόμευση»; απλώς το να ψηφίσει κανείς κάποιον άλλον. Εντυπωσιακό!
Επιπροσθέτως: ο κ. Παπανδρέου χαρακτηρίζει «αντιπατριωτική» όποια ψήφο δεν τον υποστηρίζει. Εδώ
τα πράγματα χάνουν τη σοβαρότητά τους ή είναι πολύ σοβαρά. Δηλαδή, αν ψηφίσει κανείς Παφίλη ή Πορτάλιου ή Κικίλια ή Ψαριανό, δεν είναι πατριώτης. Ενώ αν ψηφίσει Καμίνη ή Τατούλη είναι πατριώτης και ουχί μίασμα!
Οντως το παράλογο δύσκολα ερμηνεύεται.
Παράκρουση, παραλήρημα, πανικός, φόβος ή απλή χαζομάρα, ό,τι και να 'ναι, είναι επικίνδυνο.
Ηδη η χώρα έχει υποστεί πολλά, έχει Μνημόνιο αντί Σύνταγμα, πάει για «Πειναλόγκα» (όπως προσφυώς αυτοσαρκαζόμεθα), όταν λοιπόν ούτε καν οι σοφιστείες δύνανται να εμφανίζονται κάπως πιο έξυπνες, τότε τα πράγματα είναι σκούρα.
Δυτικώς του 25ου Μεσημβρινού. Διότι, ανατολικώς πάνε για μαύρα. Μαυρίστε τους, αυτή την Ιερά Συμμαχία Παπανδρέου - Καρατζαφέρη - Ντόρα με ολίγην από Κουβέλη, μαυρίστε τους, όσον είναι καιρός...
Μετά είκοσι έτη -σαν να μην πέρασε μια μέρα αφότου δημοσιεύθηκε η ως άνω γελοιογραφία. Από τότε το ΔΝΤ. Επί Μητσοτάκη· κι αν στη θέση του Μητσοτάκη, βάλετε τον Γιωργάκη, να τη η μαγική εικόνα, το πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ, με την Ελλάδα παγιδευμένη μέσα του να γερνάει· με τους δυνάστες της να παραμένουν οι ίδιοι, Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες, ανάλλαχτοι σαν τα βαμπίρ, από γενιά σε γενιά - μια συμφωνία με τον διάβολο, όχι για μια Μαργαρίτα, αλλά για μια χούφτα δολάρια...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 6.ΧΙ.2010 stathis@enet.gr