η αποχή δεν λογίζεται ως διαμαρτυρία αλλά ως αδιαφορία. Κι όταν απέχεις, απλά επιτρέπεις σ' εκείνους που σιχαίνεσαι ν' αποφασίζουν για σένα.

ΜΠΟΡΕΙ να 'ναι μεγαλύτερη η αποχή από τη συμμετοχή;

Βεβαίως! Δεν θα 'ναι καθόλου έκπληξη αν τη δεύτερη Κυριακή, στις επαναληπτικές εκλογές, ψηφίσει λιγότερο από το 50% των εγγεγραμμένων. Διότι την πρώτη Κυριακή όλο και κάποιο φίλο γκαρδιακό, μια κουμπάρα, μια συμπεθέρα, ένα δευτεροξάδελφο έχουμε και είμεθα υποχρεωμένοι να πάμε να τον σταυρώσουμε.
ΑΥΤΗ η γενικευμένη αποχή, παρ' όλο που μπορεί να γίνει η απαρχή ενός θεμελιακού προβλήματος αντιπροσώπευσης και, εν τέλει, πολιτικής νομιμοποίησης, στην παρούσα συγκυρία ευνοεί κυρίως την κυβέρνηση· και δευτερευόντως και την αξιωματική αντιπολίτευση. Με την έννοια πως η αποχή δεν λογίζεται ως διαμαρτυρία αλλά ως αδιαφορία. Κι όταν απέχεις, απλά επιτρέπεις σ' εκείνους που σιχαίνεσαι ν' αποφασίζουν για σένα.
ΑΝΤΙΔΡΑΣ συνήθως όταν ελπίζεις και αισιοδοξείς για κάτι. Ο περισσότερος κόσμος είναι απογοητευμένος και δεν ελπίζει σε τίποτα. Χάρη στη δική μας απογοήτευση κάνουν πάλι πάρτι οι τιποτένιοι...
ΣΤΑ περιφερειακά και δημοτικά ψηφοδέλτια δύσκολα μπορούν να βρουν κάποιους ανθρώπους της προκοπής που να δεχτούν να 'ναι υποψήφιοι. Οι περισσότεροι τους αρνούνται. Το διακρίνω και εδώ στη στήλη. Οι πιο πολλοί από εκείνους που 'χαμε υποστηρίξει δεν ξανακατεβαίνουν.
ΚΑΙ κάτι ακόμα. Ξέρω πολλούς που την πρώτη Κυριακή θα ψηφίσουν έναν κάποιο συνδυασμό για να βάλουν ένα σταυρουδάκι στον φίλο τους και τη δεύτερη Κυριακή θα απέχουν ή θα πάνε να τον μαυρίσουν τον συνδυασμό. «Ελπίζω στις εκπλήξεις», είπε και ελάλησε.
Δημήτρης Καλαφάτης (Δήμος Θεσσαλονίκης)