Ένα από τα κοινά χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθούν τα δύο κόμματα εξουσίας είναι η πολιτική μυωπία των κυβερνήσεων τους. Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 36 ετών δεν θέλησαν να δουν πέρα από ένα ορίζοντα τετραετίας ή και λιγότερο. Οι κυβερνήσεις αυτές δεν θέλησαν να δουν καταστάσεις που εξελίσσονταν μπροστά στα μάτια τους, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται το μέλλον της χώρας. Μια από τις κρίσιμες αυτές καταστάσεις είναι η γήρανση του πληθυσμού, η οποία ήρθε στην επικαιρότητα με όσα μονόπλευρα και άδικα για τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους μέτρα ...
επέβαλε η τρόικα και νομοθετεί και εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Χωρίς να θέλουμε να πάμε πολύ παλαιά θα περιοριστούμε στις πληθυσμιακές εξελίξεις στη χώρα μας σε σχέση με εκείνες στα άλλα 14 κράτη-παλαιά μέλη της Ε.Ε. τα τελευταία 17 χρόνια και ιδιαίτερα στη σύγκριση του ρυθμού γήρανσης του πληθυσμού τους για τα οποία υπάρχουν τα αναγκαία στοιχεία στη βάση δεδομένων, στης Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε. (της Eurostat).
Είναι γνωστό ότι ένας δείχτης της γήρανσης του πληθυσμού μιας χώρας είναι η σχέση της ομάδας ηλικιών 65 ετών και άνω προς την ομάδα ηλικιών 0-14 ετών. Ο δείχτης αυτός είναι κρίσιμος για τη μακροχρόνια λύση του συνταξιοδοτικού, δεδομένου ότι από την ομάδα ηλικιών 0-14 ετών προέρχεται η ανανέωση του εργατικού δυναμικού και επομένως και οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Όσο μεγαλύτερος είναι ο δείχτης αυτός τόσο γηραιότερος είναι ο πληθυσμός μιας χώρας και όσο ταχύτερος είναι ο ρυθμός αύξησής του τόσο ταχύτερη είναι η γήρανσή του.
Με βάση τα στοιχεία της Eurostat δίνεται στην 1η στήλη του Πίνακα που ακολουθεί ο αριθμός των παιδιών ηλικίας 0-14 ετών στις χώρες-παλαιά μέλη της Ε.Ε. και στο σύνολό τους (Ε.Ε.15) την 1η Ιανουαρίου 1991, στη 2η ο αριθμός τους την 1η Ιανουαρίου 2008 και στην 3η η ποσοστιαία μεταβολή τους. Στις επόμενες τρεις στήλες δίνονται τα αντίστοιχα στοιχεία των ηλικιωμένων στην ομάδα ηλικιών 65 ετών και άνω. Στην 7η και 8η στήλη δίνεται ο δείχτης γήρανσης δηλαδή η σχέση του αριθμού των ηλικιωμένων προς τα παιδιά τα έτη 1991 και 2008 και στην τελευταία στήλη η ποσοστιαία μεταβολή του.
Από τον Πίνακα αυτό φαίνεται ότι το 2008 σε σχέση με το 1991 στην ομάδα ηλικιών:
- 0-14 ετών σημειώθηκε αύξηση σε τρεις χώρες (το Λουξεμβούργο, τη Δανία και την Ολλανδία) και μείωση στις υπόλοιπες και στην Ε.Ε.15 ως σύνολο. Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στο Λουξεμβούργο και στη Δανία και η μεγαλύτερη μείωση στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα.
- 65 ετών και άνω σημειώθηκε αύξηση σε όλες τις χώρες. Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στην Ελλάδα και στην Ισπανία και η μικρότερη στη Σουηδία και στη Δανία.
Συνεξετάζοντας και τις δύο ομάδες ηλικιών παρατηρούμε ότι οι πέντε χώρες με τη μεγαλύτερη μείωση της ομάδας ηλικιών 0-14 ετών (κατά σειρά Πορτογαλία, Ελλάδα, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία) έχουν και τη μεγαλύτερη αύξηση της ομάδας ηλικιών με διαφορετική, όμως, σειρά (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία). Πρόκειται για τις χώρες με τη μικρότερη γεννητικότητα, δηλαδή τις χώρες με το οξύτερο δημογραφικό πρόβλημα.
Εξαιτίας των διαφορών στη μεταβολή των ομάδων ηλικιών 0-14 και 65 ετών και άνω, όπως φαίνεται από την τελευταία στήλη του Πίνακα ο δείχτης γήρανσης αυξήθηκε στις 14 από τις 15 χώρες (μειώθηκε μόνο στη Δανία). Η μεγαλύτερη αύξηση, όπως ήταν αναμενόμενο, σημειώθηκε, κατά σειρά, στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Ιταλία.
Με την εξαίρεση της Γερμανίας, πρόκειται για τις χώρες που αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο δημοσιονομικό πρόβλημα λόγω των μεγάλων δημόσιων ελλειμμάτων (η Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία), του μεγάλου δημόσιου χρέους (η Ιταλία) και του μεγάλου δημόσιου ελλείμματος και χρέους (η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται και στη δυσμενέστερη θέση). Και στις 4 χώρες (αλλά και στη Γερμανία) λαμβάνονται σκληρά μέτρα για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πρόκειται για μέτρα με βραχυπρόθεσμους στόχους, δεδομένου ότι η γήρανση των πληθυσμών τους θα αυξάνεται και μαζί μʼ αυτήν οι δαπάνες για τις συντάξεις και τη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η μακροχρόνια λύση του δημοσιονομικού προβλήματος, όμως, είναι αδύνατη αν δεν αντιμετωπιστεί και το άλλο σκέλος του προβλήματος. Δηλαδή η ανανέωση του εργατικού δυναμικού προκειμένου να αυξηθούν οι εισφορές, ανανέωση η οποία καθιστά πρώτη προτεραιότητα την αύξηση των γεννήσεων, δηλαδή τη λήψη μέτρων από όλες τις κυβερνήσεις (αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο) ώστε σε όλες τις χώρες να δοθεί η δυνατότητα στα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν. Είναι αυτονόητο ότι παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη προκειμένου οι νέοι να μπορούν να βρίσκουν δουλειά και να μην παραμένουν άνεργοι και, κατά συνέπεια, να αδυνατούν να κάνουν οικογένεια.
* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
Η ΑΥΓΗ, Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/07/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.