πότε προβλέπεται η διάσπαση του Βελγίου;

Η νίκη των αυτονομιστών Φλαμανδών (N-VA), που ζητούν τη διάσπαση του Βελγίου με βάση τις δύο γλωσσικές του ομάδες στις εκλογές της περασμένης εβδομάδας, απειλεί να αφήσει τη χώρα χωρίς ηγεσία κατά την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1η Ιουλίου μεσούσης μιας πολύπλοκης διευρυμένης οικονομικής κρίσης. Και το ερώτημα είναι ένα: για πότε προβλέπεται η διάσπαση του Βελγίου;

ΣΟΦΗ ΛΟΥΚΑ






Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει, με δεδομένο ότι η επικράτηση των Φλαµανδών αυτονοµιστών κατέπληξε άπαντες, αφού ποτέ στην ιστορία του Βελγίου ένα κόμμα που ζητά την ανεξαρτησία ......
της Φλάνδρας δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι τις κάλπες, πόσο μάλλον να κερδίσει τις εκλογές. «Είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα», δήλωσε και ο ίδιος ο 39χρονος ηγέτης του Ν-VA, Μπαρτ ντε Βέβερ, ο οποίος απηύθυνε στους οπαδούς του κάλεσμα για «αλλαγή» στο Βέλγιο, με μια μεταρρύθμιση που θα δώσει αυξημένη αυτονομία στη Φλάνδρα τόσο στον οικονομικό όσο και στον κοινωνικό τομέα. Γνωρίζοντας όμως καλά ότι υπάρχουν όρια που είναι αδύνατο να παραβιαστούν τη στιγμή μάλιστα που το εθνικό χρέος έχει χτυπήσει κόκκινο, ο Μπαρτ ντε Βέμπερ ξεκαθάρισε ότι η ανεξαρτησία της Φλάνδρας δεν είναι κάτι άμεσο, εξηγώντας ότι «δεν επιθυμούμε μια επανάσταση, δεν θέλουμε να ανακηρύξουμε ανεξάρτητους τους Φλαμανδούς μέσα σε μια νύχτα αλλά πιστεύουμε στη σταδιακή εξέλιξη των πραγμάτων μέχρις ότου το Βέλγιο, αργά αλλά σταθερά, θα εξαφανιστεί».

Κρατάει 180 χρόνια αυτή η κόντρα

Η γλωσσική διαμάχη ανάμεσα στους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς και τους γαλλόφωνους Βαλόνους συντηρείται αμείωτη εδώ και 180 χρόνια και δεν πρόκειται να λυθεί άμεσα, αφού οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης αναμένονται μακρόχρονες, γεγονός που προκαλεί μεγάλους φόβους ότι θα υπάρξει καθυστέρηση στην εφαρμογή ενός προγράμματος περικοπών των δημόσιων δαπανών που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει αυτή τη στιγμή το Βέλγιο που διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά χρέη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ακρίβεια το τρίτο μεγαλύτερο πίσω από την Ελλάδα και την Ισπανία. Σημειώνεται ότι πίσω από το αυτονοµιστικό Ν-VΑ, που αναδείχθηκε πρώτο κόµμα στην πλούσια και ολλανδόφωνη Φλάνδρα, όπου ζουν τα 6 από τα 10,5 εκατομμύρια κάτοικοι του Βελγίου παίρνοντας τις περισσότερες ψήφους σε όλη την επικράτεια, στη δεύτερη θέση τερμάτισαν οι Σοσιαλιστές του Ελιο ντι Ρούπο, έχοντας κατακτήσει τις περισσότερες ψήφους στη φτωχή γαλλόφωνη Βαλονία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανεργία στη Φλάνδρα δεν ξεπερνά το 7% όταν στη Βαλονία αγγίζει το 17% και στις Βρυξέλλες το 21%. Επίσης το εισόδημα των Φλαμανδών είναι κατά 25% υψηλότερο από αυτό των υπόλοιπων με αποτέλεσμα να υποχρεούνται μέσω των φόρων να προσφέρουν 7 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση προς τους φτωχότερους γαλλόφωνους πολίτες της Βαλονίας σηκώνοντας παράλληλα στους ώμους τους το μεγαλύτερο βάρος του κοινού συστήματος πρόνοιας, γεγονός που έχει προκαλέσει τον τελευταίο καιρό εξαιρετικά μεγάλες αντιδράσεις στις τάξεις των ολλανδόφωνων Φλαμανδών.
Η κυβέρνηση του Ιβ Λετέρμ, του πρώην πρωθυπουργού που παραιτήθηκε τον Απρίλιο έπειτα από την ανεπιτυχή προσπάθεια επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για τη γλωσσική διένεξη μεταξύ γαλλόφωνων και Φλαμανδών με αποτέλεσμα η εκλογική διαδικασία να επιταχυνθεί κατά ένα χρόνο, υπέβαλε και τυπικά την παραίτησή της αλλά θα παραμείνει μέχρι το σχηματισμό της επόμενης που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα καθυστερήσει αρκετά, αφού στις τελευταίες εκλογές του 2007 χρειάστηκαν εννέα ολόκληροι μήνες για να επιτευχθεί το ανάλογο αποτέλεσμα. Το εκλογικό σύστημα ορίζει ότι χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα κόμματα για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού, γι’ αυτό και ουσιαστικά διεξήχθησαν δύο αναμετρήσεις με διαφορετικά κόμματα να ζητούν την ψήφο των Φλαμανδών στο βορρά και των φτωχότερων Βαλόνων στο νότο, οι οποίοι και αντιδρούν στη διάλυση του Βελγίου.

Απειλή να τιναχθούν όλα

Οι αναλυτές πάντως στρέφουν συνεχώς την προσοχή στο γεγονός ότι το Βέλγιο αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα υπογραμμίζοντας ότι δεν υπάρχουν τα περιθώρια η χώρα να μείνει ακυβέρνητη σε καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας για μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα όταν ετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις αρχές του επόμενου μήνα, τη στιγμή που δίνεται από όλα τα κράτη μέλη της τελευταίας ένας μεγάλος αγώνας για την έξοδο από την κρίση του ευρώ και την εύρεση ενός τρόπου αρμονικής συνύπαρξης στη μετά τη συνθήκη της Λισαβόνας εποχή. Όπως έγραψε και η συντηρητική «Die Welt», «αυτή η εκλογική αναμέτρηση απειλεί να τινάξει στον αέρα ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν μπορεί να προβλεφθεί πότε το Βέλγιο θα συνέλθει από τις συνέπειές της, γι’ αυτό τα δύο μεγαλύτερα κόμματα πρέπει να σχηματίσουν έναν κυβερνητικό συνασπισμό το συντομότερο δυνατόν».


http://www.dixti.net