Μετά την επικίνδυνη (πράγματι) κραυγή «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», ο πανικός είναι μεγάλος.

Η κότα έκανε το αυτό ή το αυγό την κότα; Οι πολιτικοί φταίνε για τη διαφθορά και για την άθλια οικονομική κατάσταση ή οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες; Φταίει ο εφοριακός, ο γιατρός ή ο πολεοδόμος που παίρνει φακελάκι ή ο πολίτης που τον λαδώνει; Φταίνε οι έχοντες πισίνα που φοροδιαφεύγουν ή μήπως το «μπουρδέλο» η Βουλή;

Όχι, δεν είμαστε απ’ αυτούς που υποστηρίζουν ότι «όλοι φταίμε, έχει και η κοινωνία τις ευθύνες της» ή «πρέπει ν’ αλλάξουμε νοοτροπία για ν’ αλλάξει η χώρα».

Φταίει πρώτα και πάνω απ’ όλα αυτός που βάζει τους κανόνες, που νομοθετεί. Και αυτός ήταν πάντα ο πολιτικός, οι πολιτικοί, το πολιτικό σύστημα.




Το έργο της κάθαρσης έχει ξαναπαιχτεί σ’ αυτή τη χώρα. Ήταν και τότε (1990) φάρσα και υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχτεί και τώρα σε μία ακόμα πιο μεγάλη φάρσα. Μόνο που τώρα θα είναι και επικίνδυνη γιατί δεν υπάρχουν λεφτά, ο κόσμος είναι αγανακτισμένος, το κράτος ψάχνει χρήματα απεγνωσμένα και η δημόσια διοίκηση παραπαίει ανάμεσα «στο δεν δουλεύω» και στο «πιάνω όποιον βρω μπροστά μου».

Επί 30 χρόνια ψηφίζουν κάθε βράδυ στη Βουλή 100 τροπολογίες εξυπηρετώντας συγκεκριμένες περιπτώσεις, συγκεκριμένα οφέλη, με το αζημίωτο φυσικά. Τώρα που το οικοδόμημα καταρρέει έρχεται ο κ. υπουργός ή ο κ. βουλευτής και μας λέει: «Ναι, φταίω εγώ, αλλά φταίει και η κοινωνία».

Η διαφθορά στην Ελλάδα είναι νομοθετημένη, είναι θεσμοθετημένη.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο πλούτος μοιράζεται αδιαφανώς κάτω από το τραπέζι και αυτό επειδή η νομοθεσία σπρώχνει στον «κανόνα της προσωπικής συνδιαλλαγής». Πλούσιος η φτωχός θα περάσει υποχρεωτικά από το αλά γκρέκα σύστημα αδειοδότησης, χρηματοδότησης, ή φορολόγησης.

Θα το γράφουμε συνεχώς: Η βασική νομοθεσία της Πολεοδομίας αποτελείται από 18.500 σελίδες. Τα εκατομμύρια αυθαίρετα ή το 1,5 εκατ. ημιυπαίθριοι δεν έγιναν κατά τύχη ή από κάποιους διεφθαρμένους. Είναι ολόκληρο σύστημα, είναι πολιτική επιλογή.

Επιχειρηματίες πλούτισαν επειδή συνεργάστηκαν με το πολιτικό σύστημα, ενώ οι διπλανοί τους καταστράφηκαν επειδή δεν το κατάφεραν. Πολλοί επιχειρηματίες για να απαλλαγούν από το σύστημα της Ελλάδας φεύγουν τρέχοντας, παίρνοντας ό,τι μπορούν και αφήνοντας φέσια στην εφορία και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Το μαύρο χρήμα δεν ρέει κατά τύχη, είναι Κανόνας.

Ο μικρομεσαίος για να επιβιώσει πρέπει να λαδώσει, διότι αν ακολουθήσει το γράμμα του νόμου, πάει στη σίγουρη καταστροφή ή στην ανεργία.
Πράγματι «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά», αλλά ο πιο γυαλιστερός γιακάς είναι δυστυχώς αυτός των πολιτικών και των δημόσιων λειτουργών. Αυτοί βάζουν τους κανόνες τους οποίους καλούνται να εφαρμόσουν.



Οι «γκιλοτίνες» δεν φέρνουν λεφτά





Μετά την επικίνδυνη (πράγματι) κραυγή «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», ο πανικός είναι μεγάλος.
Όμως η λύση δεν θα έρθει με το να δώσουμε «αίμα στο λαό» για να κατευνάσουμε την οργή. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί στήνοντας άρον άρον δικαστήρια. Ούτε μπαζώνοντας τις πισίνες.

Κανένα σύστημα δεν σώθηκε επειδή κρέμασε άρον άρον τους ενόχους ή επειδή φυλακίστηκαν οι σύντροφοι.

Σε ένα νομοθετημένα διεφθαρμένο σύστημα, ποιος δικαιούται να κρεμάσει το διπλανό του;

Ναι, οι φτωχοί πλήρωσαν, οι φτωχοί και θα ξαναπληρώσουν. Οι φτωχοί όμως είναι πιο ψύχραιμοι από τους πρωταγωνιστές και τους συμμέτοχους. Γι’ αυτό δεν έχουν ανάγκη από «αίμα», αλλά από αλλαγή νομοθεσίας. Αλλαγή συστήματος, αλλαγή διοίκησης, αλλαγή του τρόπου που ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ.

ΥΓ: Αν αυτό δεν γίνει, τότε θα δούμε μόνο το «αίμα». Κάποιων ενόχων και πολλών αθώων.



http://www.dixti.net