μη ανησυχείτε οι τούρκοι δεν θα εισβάλουν...

Το πιο ενοχλητικό πράγμα που συμβαίνει σε αυτή την χώρα είναι η μονοδρόμηση της. Όπως ένα σπασμένο χέρι τοποθετείται σε θέση ακινησίας για να γιάνει…

Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτής της ιστορικής περιόδου.

Έχει εθνοσωτήριο μήνυμα και έντονο προσωπο -κεντρικό χαρακτήρα.
Έχει τους ανθρώπους της απολύτου επιλογής του εθνοσωτήρα (με ένα όραμα ο καθενας) και πολλοί από αυτούς είναι μη εκλεγμένοι αλλά διορισμένοι.
Έχει ισχυρή προπαγάνδα και υποστηρικτές στην αστική τάξη και ένα λαό υπό διαρκή απειλή. Έχει ποινικοποιήσει ως εθνική μειοδοσία κάθε άλλη άποψη.
Μια εποχή στην οποία ετοιμάζομαστε να μειώσουμε των αριθμό των Βουλευτών εις βάρος προφανώς της αντιπροσωπευτικότητας.
Ετοιμαζόμαστε να περιορίσουμε την εκλογική περιφέρεια σε απολυτος μικρά κεντρικά ελεγχόμενα μεγέθη.
Έχει μια κυβέρνηση προσώπων, χωρίς συνεκτική ιδεολογία η οποία δεν αντιλαμβάνεται την «περίπτωση» και την «διαφορά» αλλά επιχειρηθεί με ισοπεδωτικό τρόπο επί δικαίων και αδίκων, κάνοντας την εικόνα έντονα μονόχρωμη- μουντή.
Δεν αντιλαμβάνεται την διαδήλωση ως μέσω διεκδίκησης ή -στην περίπτωση μας- αυτοάμυνας αλλά ως συλλογική πράξη εθνικά τυχοδιωκτική.
Έχει απεριόριστη αμερικανική υποστήριξη και φίλους στα ξένα ΜΜΕ.
Έχει σωτηριολογικά διαγγέλματα από κρατικής τηλεοράσεως κάθε τρεις και λίγο.
Έχει μια κυβέρνηση που έχει αφαίρεσει από την Βουλή αρμοδιοτήτες και τις έχει εκχωρήσει στον ΥΠΟΙΚ.
Έχει θεατρικά Υπουργικά συμβούλια οπερέτες, πλήρως σκηνοθετημένα και προβαλλόμενα από την κρατική TV.
Έχει «απομόνωση» της χώρας από την Ευρώπη και τοποθέτηση της υπό περιορισμό σε έναν ορθοπεδικό τελικά ” Μηχανισμό”.
Μια εποχή που περικλύει την εθνική τραγωδία της άτυπης Χρεοκοπίας με πολλά στοιχεία κρυφά (Για την οποία καλό είναι να συνταθεί «Φάκελος» αντίστοιχος του «φάκελου της Κύπρου»).
Έχει μια κυβερνήση που παραμυθιάζεται και εμπιστεύεται ξανά “φωνές” εξ Αμερικής που λένε «μη ανησυχείτε οι τούρκοι δεν θα εισβάλουν».
Έχει μια κυβέρνηση της οποίας κατά δήλωση κορυφαίων υπουργών της “η νομιμοποιητική της βάση έχει μετακινηθεί”.
Και τελικά αναρωτιέμαι… Μήπως το στερεότυπο της 7ετίας (άρματα στην πόλη, “πειραγμένοι” συνταγματάρχες, παρωχημένη γλώσσα και βασανιστήρια ) δεν μας αφήνει να δούμε ότι είμαστε μπροστά σε ένα νέου τύπου «πολίτευμα» το όποιο φύεται ως υβρίδιο ανάμεσα στην Δημοκρατία και στην Δικτατορία;

Ένα πολιτευμα που έχει προβλεφτεί εδώ και καιρό ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή ελέω κρίσης. Μήπως αναζητώντας έναν σωτήρα δεν είδαμε ότι μας κατσικώθηκε ήδη ένας;

http://papaioannou.wordpress.com/