Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.
Γιώργου Σεφέρη, Συλλογή "Μυθιστόρημα"
apo @http://priorknowledgesrecalls.blogspot.com@
Υπέροχο. Μια απέραντη πίκρα σαν έκρηξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι.
ευχαριστω ..επισης...πραγματι..ειναι υπεροχο
ΑπάντησηΔιαγραφή