Μέχρι πριν λίγα χρόνια ο πολύτεκνος ήταν ήρωας

Μέχρι πριν λίγα χρόνια ο πολύτεκνος ήταν ήρωας,έτσι τουλάχιστον χαρακτηρίζονταν.Ήταν άνθρωπος που αγαπούσε τα παιδιά,την οικογένεια,όντας ο ίδιος αγωνιστής,που έσκυβε το κεφάλι και έδινε τα πάντα στο να μεγαλώσει τα παιδιά του και να τα αναθρέψει με αρχές και ιδανικά,θυσιάζοντας ο ίδιος την προσωπική του ζωή.

Σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη-ισοπεδωτική σύγχρονη- κοινωνία ο πολύτεκνος χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος που δεν παρακουλουθεί τις εξελίξεις που επιβάλλουν και επιτάσσουν ''οι σύγχρονες επιταγές ''της.Χαρακτηρίζεται ως ''ντεμοντέ'' και πολλές φορές δέχεται επιθέσεις με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς,όπως εθνικιστής και σκοταδιστής επειδή ανατρέφει τα παιδιά του με αγάπη για την πατρίδα και την θρησκεία, έννοιες που κάποιοι προσπαθούν και τα έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να τους προσδώσουν αρνητικό χαρακτήρα.

Θα έλεγα όμως σ' όλους αυτούς τους δήθεν προοδευτικούς, που λανσάρουν άλλα ''σύγχρονα''μοντέλα,ότι σε μια πολύτεκνη οικογένεια,πρώτα και πάνω από όλα,επικρατεί η Δημοκρατία και αυτό για έναν απλούστατο λόγο΄΄ γιατί όλοι μαθαίνουν να μοιράζονται τα πάντα,να σέβεται ο ένας τον άλλο και πάνω από όλα να μην θέτουν τον εαυτό τους στο κέντρο του σύμπαντος μέσα στην οικογένεια,προσδίδοντας τους ανιδιοτέλεια και αγάπη για τον συνάνθρωπο και πάνω απ' όλα αποστροφή στην αδικία.

Τελειώνοντας κάνω μια παράκληση επιτέλους κάντε και καμιά εκπομπή στα Μ.Μ.Ε.για τις πολύτεκνες οικογένειες και τα προβλήματα τους και όχι μόνο για τις μητέρες που αποφασίζουν να κάνουν παιδί εκτός γάμου χωρίς την συμμετοχή του φυσικού πατέρα.Το τελευταίο παρουσιάζεται ως πρότυπο στις μέρες μας με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσωματική-συναισθηματική ανάπτυξη μιας αθώας ψυχής που βιώνει την ανυπαρξία του ρόλου του πατέρα.
Χ.Τ


anemomilos