Ξεσάλωσε πάλι ο «άγιος» Καλαβρύτων, Αμβρόσιος

Ξεσάλωσε πάλι ο «άγιος» Καλαβρύτων, Αμβρόσιος. 

Τούτη την φορά με αφορμή την επιστολή προς τους μαθητές που εξέδωσε το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου με τίτλο "Οι λαϊκές επαναστάσεις μπορούν να νικήσουν!".

 Η επιστολή απευθύνεται στους μαθητές, αναδεικνύοντας πλευρές από τον πραγματικό κοινωνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821 και τα επίκαιρα διδάγματά της για το λαό, κάτι που έφερε ανατριχίλα στο γνωστό φερέφωνο των γερμανοτσολιάδων, και χωροφύλακα στην κατοχή, σημερινό... δεσπότη Καλαβρύτων.




Ορμώμενος, λοιπόν απ' αυτό το γεγονός ξέσπασε σε εμετικά κηρύγματα, απευθυνόμενος στο "θεοσεβούμενο ποίμνιο" του  ενάντια στα "αριστερόστροφα κόμματα".

Μιλάμε πάντα για τον δεσπότη Αμβρόσιο, θαυμαστή του χουντικού δολοφόνου Ντεριλή  -παρευρισκόμενος στην κηδεία του τον αποκάλεσε «πρότυπο γενεών», «Σωκράτη» και «Κολοκοτρώνη»- και αρχιρασοφόρου που δεν κρύβει την συμπάθεια του στην ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.


Ο δεσπότης δεν είναι σαλταρισμένος, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς διαβάζοντας το κήρυγμα που μας κάνει από τον άμβωνα του ιστότοπου του.

 Είναι απλώς ένας πορωμένος φασίστας.

Στο τροπάριο του αποκαλεί «απειλή μεγαλύτερη απ’ την κρίση» τα «αριστερόστροφα κόμματα», που «και άλλοτε επούλησαν την Ελλάδα μας», ενώ κάνει αναφορά σε «συμμοριτοπόλεμο» που όμως «Χάρις στην παλληκαριά των Ελλήνων η Ελλάδα μας σώθηκε». 

Και συνεχίζει τον ψαλμό του ο "άγιος" Καλαβρύτων: «Οι οπαδοί της Αριστεράς, στρέφουν τα βέλη τους κατά της Θρησκείας και κατά της Πατρίδος. Προσπαθούν με αλλοίωση των ιστορικών δεδομένων, τα οποία χωρίς ντροπή προβάλλουν, να μας αλλάξουν τα εθνικά μας "πιστεύω"! Ο κίνδυνος βέβαια δεν είναι για μας τους μεγαλυτέρους στην ηλικία. Κίνδυνο διατρέχουν τα παιδιά μας, τό αύριο της φυλής μας και της Χώρας μας».

 Και με αφορμή την επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, ο παπάς δείχνει προς αυτούς όλη του την «χριστιανική αγάπη»: «"Φτύστε τους ωρέ", θα σας έλεγα, για να καταλάβουν, ότι πρέπει να λογικευθούν! 

Αντισταθήτε, λογομαχήστε, ακυρώσετε τυχόν φιλίες με πρόσωπα, τα οποία προσβάλλουν είτε την Πατρίδα μας, είτε την Πίστη μας!».

Δεν υπάρχει άραγε κανείς να τον μαζέψει; 

Να παρατήσουμε στον σκοταδισμό του τον φασίστα δεσπότη και να φέρουμε στην μνήμη μας απόσπασμα από περασμένη ανάρτησή μας για τον ρόλο του παπαδαριού αυτή την χρονική περίοδο:

 Oταν ξέσπασε η επανάσταση του '21 πατριάρχης έλαχε να είναι ο Γρηγόριος ο E', το άγαλμα του οποίου έχουμε και καμαρώνουμε στα Προπύλαια.

Aυτός, λοιπόν, έστειλε ένα φιρμάνι σε όλους τους ραγιάδες όπου οι επαναστάτες χαρακτηρίζονται:

 «αγνώμονες, φυγάδες, κακόβουλοι, τέρατα εμψύχου αχαριστίας, αλαζόνες, δοξομανείς, ανόητους», και προτρέπει τους σκλαβωμένους:

 «εκείνους τους ασεβείς προταιτίους ολεθρίους αποστάτας να τους μισήσετε καθότι και η εκκλησία τους έχει μισήσει ως μέλη σεσηπότα (σάπια) αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και μετά θάνατον άλυτοι και τυμπανιαίοι και τω αιώνιο αναθέματι και αυτοί και όσοι ακολουθήσωσι του λοιπού να γίνουν τα τέκνα αυτών ορφανά, άγγελος Kυρίου καταδιώξαι αυτούς εν πυρίνη ρομφαία». 

 Aυτά, που λέτε έλεγε ο αρχιτράγος της εποχής και οι δεσποτάδες του τα υλοποίησαν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα του Πορφύριου στην Aρτα που αφόρισε τους Σουλιώτες και στρατολόγησε μισθοφόρους για να πολεμήσει στο πλευρό των Tούρκων.

 Aυτά έβλεπε ο Oδυσσέας Aνδρούτσος και με γράμμα του στον Kολοκοτρώνη ζητούσε να κλαδέψουν τα κεφάλια των ρασοφόρων.

O Kορδάτος τα γράφει πολύ παραστατικά: «γύρω από τον πατριαρχικό θρόνο μαζεύτηκε μια συμμορία καλοθρεμένων ρασοφόρων που μετέβαλε το πατριαρχείο σε χρηματιστήριο αξιωμάτων και διέθεταν τους καλύτερους επιβήτορες που και τα σουλτανικά χαρέμια ζήλευαν».  

Όταν επαναστάτησε ο λαός το 1821 εκτός από τους Τούρκους θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες, τους νησιώτες καραβοκύρηδες, τους χριστέμπορους της εποχής.

 Ηδη από το 1924, ο Γιάννης Κορδάτος με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» δείχνει το πραγματικό περιεχόμενο της επανάστασης: ήταν μια επανάσταση ενάντια στη φεουδαρχία και την καταπίεση, που εκφραστές της δεν ήταν μόνο οι Οθωμανοί πασάδες και μπέηδες αλλά και οι ντόπιοι προύχοντες, κοτζαμπάσηδες και δεσποτάδες.

 Και ο Νίκος Μπελογιάννης συμπληρώνει στο βιβλίο του: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»: «οι αστοί και οι τσιφλικάδες, δε φοβούνταν τον τουρκικό ζυγό όσο φοβούνταν το λαϊκό ποτάμι που πάλευε για την απελευθέρωση...».