Tα παιδιά γύρισαν στο σπίτι

Δυο ζευγάρια μάλλινες κάλτσες, μάλλινη χοντρή ζακέτα και μια κουβερτούλα στα πόδια  μου, προσπαθούν μάταια να υποκαταστήσουν την θαλπωρή του πάλαι ποτέ αναμένου καλοριφέρ. -« Τί μαγειρεύουνε αύριο πάλι;» Από το διπλανό δωμάτιο ακούω το μουρμουρητό της μικρής  μου που προσπαθεί να αποστηθίσει  το μάθημα για την εξεταστική του Φλεβάρη. «Δυο μαθηματάκια μαμά και ξεμπέρδεψα. Ούτε απέξω δεν θα ξαναπεράσω». Αυτό το «ξεμπέρδεψα» κάθε φορά που το ακούω,  γυρνάω και  κοιτάω αλλού.  Μην δει η μικρή  τα  μάτια μου. « Υπάρχει ένα κοτόπουλο στην κατάψυξη. Να θυμηθώ να το βγάλω να ξεπαγώνει» «Τελείωνε επιτέλους από το μπάνιο . Δυο ώρες εκεί μέσα, τί κάνεις; Δεν ζεις μόνη σου εδώ  μέσα» Ο γιός μου φωνάζει στην αδελφή  του. Δεν ζει μόνη της πραγματικά, ζούσε δηλαδή μέχρι τον.... Σεπτέμβρη  που μας πέρασε, όπως και εκείνος άλλωστε.  Εκείνος  μαζεύτηκε  τον  Οκτώβριο. Δυο νέοι άνθρωποι  ηττημένοι  στην μάχη της αυτονόμησής τους, μια  μάχη που έμεινε στη  μέση. Από τον Σεπτέμβρη μέχρι και σήμερα η οικογένειά  μας ξανάγινε ο μπαμπάς, η μαμά και τα τρία τους παιδιά. [Νεοκομείο…που λέει και μια φίλη…]  Μόνο που είμαστε όλοι 10-15 χρόνια  μεγαλύτεροι.  Μόνο που κανείς  μας δεν είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά  γι'αυτό. Μόνο που κανείς δεν δείχνει να  έχει την διάθεση και τις αντοχές  να  το κάνει. Μόνο που δεν έπρεπε να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, για κανέναν μας. . « Και πώς θα χορτάσουν πέντε άνθρωποι με ένα κοτόπουλο. Πρέπει να κάνω και ένα συνοδευτικό» Από τον Σεπτέμβρη μέχρι και σήμερα συναγωνίζομαι με μεγάλη επιτυχία  το θαύμα  του  Ιησού στην έρημο που με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια, τάισε 5.000 πιστούς του. «Να το κάνω με μακαρόνια;" Μακαρόνια  είχα και προχθές και τρεις  μέρες πριν, ούτε αθλητές  για την Ολυμπιάδα να προετοίμαζα,  τόσο υδατάνθρακα! Από την κουζίνα  ακούω  ο μηχάνημα  που χτυπάει το Νες καφέ. Είναι ο πέμπτος που πίνει σήμερα και τόσα  τσιγάρα!!!!!. Θα σπάσει το στομάχι του και τα νεύρα του κουρέλια. «Θα το κάνω με κριθαράκι, να φτουρήσει κιόλας». Υ.Γ. Κάθε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική ούτε τυχαία.  Το κείμενο δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας, αλλά  προϊόν πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που ξεπερνά τα όρια της πιο τολμηρής μυθοπλασίας. της ΚΛΕΜΑΝΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΥ