19 Ιαν 2013

Ήλπιζες τι; Πως ο αγώνας θαν΄ εύκολος;






Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια


 τίποτα.


Μάθε λοιπόν:

εμείς το ζητάμε.

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει 


πια να πει:


σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.

Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;



Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος.



Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: 


“έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.



Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;

Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, 


είτε όχι.



Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. 


δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.



Άκου λοιπόν: 


είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις 

θα πεθάνεις.



Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια 


να ελπίσεις.

Ήλπιζες τι;


Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;



Δεν είν’ έτσι.


Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.


Είναι τέτοια που: 


αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.


Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει


 θα χαθούμε.



Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.



Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, 


οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.



Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.



Μπρεχτ

Χρήστος Κάτσικας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.