22 Οκτ 2012

Αυτά τα δέντρα είχαν ρίζες από χρυσό



Δεν με νοιάζουν πια οι μισθοί που πέφτουν. 
Ούτε οι άρρωστοι που παρακαλάνε για φάρμακα. 
Ούτε τα παιδιά των άλλων...



 
Δε με νοιάζει ποιος θα κυβερνάει, πώς θα κυβερνάει, γιατί θα κυβερνάει. 

Δε με ενδιαφέρουν καθόλου τα δικαιώματα των πολιτών και των ανθρώπων. 

Δεν με καίει καθόλου το ζήτημα, αν θα ξεπαγιάσουν φέτος 1.000.000 "Έλληνες", ούτε αν τα παιδιά τους θα στηθούν σε μοντέρνα συσσίτια. 

Δεν με νοιάζει πλέον ούτε η δική μου ύπαρξη, που έχει βολεμένη την κωλάρα της σε μια καρέκλα και γράφει κειμενάκια διαδικτυακά για να ξεσπάσει. 

Γενικώς μας έχω όλους γραμμένους στα άγραφα. 

Είχαμε στόμα, είχαμε χέρια, είχαμε πόδια, είχαμε επιλογές. 

Η κατάθλιψή μου έχει μόνο μία πηγή: 

Σε όσα δεν είχαν ποτέ ούτε στόμα να ουρλιάξουν, ούτε πόδια να τρέξουν, ούτε χέρια να αμυνθούν, ούτε επιλογές να υπάρξουν αλλιώς...







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.