# #

24 Ιουλ 2012

Τριάντα χρόνια στη φυλακή και δυο ώρες στο φούρνο




(Επαναστατική Κουζίνα)

Αγαπητές μου φίλες –και φίλοι- καλωσήρθατε στον τομέα μαγειρικής και επανάστασης του Γελωτοποιού.
Σήμερα θα μαγειρέψουμε κάτι πολύ συνηθισμένο με πολύ ξεχωριστό τρόπο. Θα φτιάξουμε φασόλια-γίγαντες chakalakaστη γάστρα. Τα αγαπημένα όσπρια κάθε παιδιού και κάθε Δον Κιχώτη -με άρωμα νότιας Αφρικής και παρεισφρήσεις Άπω Ανατολής.

Με την ευκαιρία της γαστρονομικής μας περιπλάνησης θα μάθουμε και λίγα πράγματα για τον χαμογελαστό και αποφασιστικό Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε τις προάλλες τα γενέθλια του –έφτασε αισίως τα 94!
Να τα εκατοστίσεις, πρόεδρε.

Προτού ξεκινήσουμε θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στο μπλοκ μας δε θα βρείτε κρεατοφαγικές συνταγές. Όχι μόνο επειδή το κρέας επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη υγεία μας. Ούτε επειδή η παραδοσιακή κουζίνα της χώρας μας, βρίθει από υπέροχες συνταγές για όσπρια και λαχανικά, χόρτα, λαδερά και σαλάτες. Αλλά κυρίως γιατί ο.. Γελωτοποιός πιστεύει ότι τα ζώα δεν υπάρχουν για να τα σφάζουμε. Και αν δεν μπορούμε να γίνουμε αποκλειστικά χορτοφάγοι τουλάχιστον ας γινόμαστε υπαίτιοι της σφαγής όσο μπορούμε πιο σπάνια.
Ας γίνει η κουζίνα μας ο προθάλαμος της λήξης του απαρτχάιντ –του διαχωρισμού- ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα.

Προτού σας φανερώσουμε τα υλικά της μυστικής μας συνταγής ας δούμε πως μεγάλωσε ένας άνθρωπος προορισμένος από την κοινωνία να είναι κατώτερος.

Ο Μαντέλα γεννήθηκε το 1918 σε ένα μικρό χωριό της Νότιας Αφρικής. Άνηκε στη φυλή των Κόσα, και το αληθινό του όνομα ήταν Ρολιλάλα –το οποίο στη γλώσσα τους σημαίνει: «Ταραχοποιός».
Δεν νομίζω ότι ο πατέρας του, που διάλεξε αυτό το όνομα, μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν ο γιος του.
Ο Μαντέλα μεγάλωσε στην ύπαιθρο, βοσκώντας τα ζώα της οικογένειας. Εκείνες τις μέρες τις αναφέρει ως τις πιο ευτυχισμένες της ζωής του. Πήγε σε σχολείο Μεθοδιστών, όπου η δασκάλα του έδωσε το όνομα Νέλσον.

Εκείνα τα χρόνια η Νότια Αφρική ήταν αποικία των Βρετανών και των Μπόερς (κυρίως Ολλανδοί). Οι γηγενείς κάτοικοι αντιμετωπίζονταν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας –στην καλύτερη περίπτωση, όπως οι Αβορίγινες στην Αυστραλία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι εφεύρεση των Βρετανών και των Ευρωπαίων, πολύ πριν οι Αμερικάνοι πάρουν τη σκυτάλη.

Μόνο σαν έγινε φοιτητής ο Μαντέλα, σε ένα από τα λίγα πανεπιστήμια για μαύρους, ανακάλυψε την επαναστατική του φλέβα. Σύντομα αποβλήθηκε από το πανεπιστήμιο και βρέθηκε στην «πόλη του χρυσού», το Γιοχάνεσμπουργκ.
Εκεί ξεκίνησε να ασκείται ως δικηγόρος, με τη βοήθεια ενός Εβραίου δικηγόρου, ο οποίος καταπώς λέει ο Μαντέλα: «Ήταν ο πρώτος λευκός που με αντιμετώπισε ως ανθρώπινο ον.»
Αντίθετα στο μεικτό πανεπιστήμιο όπου συνέχισε τις σπουδές του ήταν πάντα –για τους λευκούς συμφοιτητές του- ο κάφρος (kaffir), η πιο προσβλητική λέξη για έναν μαύρο.

Αφυπνίστηκε πολιτικά, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC), παντρεύτηκε και έκανε το πρώτο του παιδί, μέχρι που το 1948, στις εκλογές όπου ψήφιζαν μόνο λευκοί, πήρε την εξουσία το Εθνικό Κόμμα, του δόκτορα Μαλάν, και νομοθετήθηκε το απαρτχάιντ.
Με το σύστημα του διαχωρισμού οι άνθρωποι κατατάσσονταν σε λευκούς, Ασιάτες, μιγάδες και μαύρους. Κάθε φυλή πήγαινε σε ξεχωριστά σχολεία και νοσοκομεία, ζούσε σε διαφορετικές περιοχές και χρησιμοποιούσε διαφορετικά μέσα μεταφοράς. Ακόμα και ο γάμος ανάμεσα σε άτομα διαφορετικής φυλής απαγορευόταν.

Μέχρι τότε ο Μαντέλα και το ANC, που ήταν επηρεασμένοι από τις επιτυχίες του Μαχάτμα Γκάντι στην Νότια Αφρική και στην Ινδία, πίστευαν στη μη-βίαιη αντίσταση.
Οργάνωσαν την Εκστρατεία Απείθειας, όπου οι εθελοντές-ακτιβιστές αγνοούσαν εσκεμμένα τις επιγραφές «μόνο για λευκούς».
8.500 χιλιάδες εθελοντές φυλακίστηκαν, ανάμεσα τους και ο Μαντέλα, ο οποίος όμως κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής (μια ιδιώνυμη κατηγορία και στην Νότια Αφρική).
Ένα χρόνο αργότερα άνοιξε το πρώτο δικηγορικό γραφείο μαύρων στην Νότια Αφρική.

Ας δούμε τώρα, γιατί καταλαβαίνω ότι αρχίσατε να κουράζεστε και θα πάτε να αγοράσετε ένα ακόμα από τα άνοστα έτοιμα γεύματα του Μπαρμπα-Θωμά, τα υλικά που θα χρειαστούμε για τους γίγαντες chakalaka:

300 γρ φασόλια γίγαντες (ή ελέφαντες)
Ένα μικρό κομμάτι φρέσκο τζίντζερ (σε μέγεθος σκελίδας σκόρδου)
Δυο πιπεριές Φλωρίνης
Δυο πράσινες πιπεριές
Μια καυτερή πιπεριά
Δυο καρότα
300 γρ κρεμμυδάκια για στιφάδο
100 γρ πατάτες
Ένα μεγάλο ποτήρι χυμό πορτοκάλι
Μια κουταλιά πάπρικα
Μια κουταλιά ρίγανη
Στη μύτη της κουταλιάς κάρυ
Αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο
(Μπορείτε να προσθέσετε και ντομάτα, φρέσκια στον τρίφτη ή τοματοπολτό, αλλά καλύτερα να μην το κάνετε... Επίσης μπορείτε να προσθέσετε και νιτρογλυκερίνη, αλλά σίγουρα δεν σας το προτείνουμε.)
Και τέλος: Μια γάστρα (μην την μπερδεύετε με τη γλάστρα, κι ας είναι πήλινη).

Ας βάλουμε τα φασόλια στο νερό να φουσκώνουν (για 12 ώρες το λιγότερο) κι ας πάμε να διασκεδάσουμε με τους φίλους μας, να περάσουμε λίγο χρόνο με το παιδί μας, να ασχοληθούμε με το έτερον ήμισυ μας, να επισκεφτούμε τους παππούδες μας, να κάψουμε μια τράπεζα.
Το φαγητό, ο Μαντέλα και ο Γελωτοποιός μπορούν να περιμένουν.
Η ζωή δεν περιμένει.

2 σχόλια:

  1. Αλεπού, ευχαριστώ για την αναδημοσίευση. Διάβασε και τη συνέχεια (είναι καλύτερη πιστεύω)
    "Ποτέ μη βάζετε νιτρογλυκερίνη στα φασόλια"
    http://sanejoker.blogspot.gr/2012/07/blog-post_22.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.