14 Ιουλ 2012

ΚΚΕ: Ετοιμάζοντας… αντεπίθεση



thumb
Τον βηματισμό του φαίνεται να αναζητεί το ΚΚΕ στις νέες πολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετεκλογικά, με το ίδιο στην τελευταία θέση της ελάσσονος αντιπολίτευ­σης και έχοντας απολέσει την ηγεμονία στην Αριστερά. 
Στις προτεραιότητές του παραμένει η ανα­σύνταξη του κινήματος, την οποία θεωρεί αναγκαία απέναντι στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού η οποία, κατά την άποψή του, καλλιεργείται στο έδαφος των ανα-τροφοδοτούμενων αυταπατών για τον ρόλο των «μονοπωλίων» και της θεσμικής τους έκφρασης στην Ε.Ε. 
Με αυτό ως δεδομένο, κάποιες κινήσεις πρέπει να θεωρούνται ανα­μενόμενες, όπως η ..
προσπάθεια να ασκήσει από τα αριστερά πολιτική και κοινωνική πίε­ση στον ΣΥΡΙΖΑ, προς τον οποίο είχε σημα­ντικότατες απώλειες, με απώτερο στόχο να επανασυσπειρώσει στις γραμμές του ακρο­ατήριο το οποίο εκτιμά ότι δεν έχει απομα­κρυνθεί οριστικά.
Υπό αυτό το πρίσμα εξακολουθεί να θέτει ως διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό σκη­νικό το ζήτημα της Ε.Ε. στρέφοντας τα βέλη του τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με άλλα λόγια, συνολικά κατά των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, είτε είναι υπέρ είτε κατά του μνημονίου.
Ωστόσο, αν και διαφωνεί με τη γραμμή «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», δέχεται ότι η κα­τάργηση του μνημονίου αποτελεί ένα δίκαιο λαϊκό αίτημα, το οποίο άλλωστε και ο Περισ­σός, λαμβάνοτας υπόψη και το αποτέλεσμα της κάλπης, ενέταξε ως αιχμή στη ρητορική του μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όταν εξήγγειλε την προώθηση από μέρους του πρότασης νόμου για την κατάργησή του. 
Οι τρεις κρίκοι 
Κι ακόμη παραπέρα, δέχεται ότι μπορεί το αίτημα για την κατάργηση του μνημονί­ου να αποτελέσει αίτημα - κρίκο, μαζί με τη διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από την Ε.Ε., πάνω στα οποία μπορεί να οι­κοδομηθεί ένα κίνημα «επιθετικό» και «πο­λιτικοποιημένο», ευρύτερο προφανώς των κομματικών ορίων. 
Ωστόσο, όπως επέμεινε και στην ομιλία της στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, και αυτό το αίτημα δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με το αίτημα της αποδέσμευσης. 
Υπογράμμισε, συγκεκριμένα, ότι «αναμφι­σβήτητα μπορεί φιλολογικά κανείς να απο­δώσει στο Μνημόνιο τα πάντα. Είναι ένα “τέ­ρας” κυριολεκτικά». Όμως, πρόσθεσε, «δεν συμφωνούμε καθόλου με τη θέση που διατυ­πώνεται, ότι το Μνημόνιο γέννησε την κρίση ή έφερε την ύφεση. Η κρίση έφερε το Μνη­μόνιο». Όταν, είπε, «λέμε “όχι” στο Μνημό­νιο, έχουμε πολύ καθαρό το ότι σε μια σειρά από χώρες, κράτη - μέλη, και χωρίς Μνημό­νιο τα μέτρα πάρθηκαν και μάλιστα προ κρί­σης, πριν να ξεσπάσει η κρίση το 2008, σε μία ή δυο χώρες της Ευρώπης». 
«Για μας» κατέληξε «Μνημόνιο, χρέος και διαγραφή του, και αποδέσμευση είναι πολι­τικά αιτήματα τα οποία μπορεί να υιοθετή­σουν, εφόσον το αποφασίσουν φυσικά, ευ­ρύτερες δυνάμεις εργαζομένων, χωρίς απα­ραιτήτως να ταυτίζονται με τη θέση τού ενός ή του άλλου κόμματος». 
Όπως διαφαίνεται λοιπόν, ο Περισσός, χω­ρίς να αμβλύνει τη θέση του για την κρίση και το μνημόνιο, θα επιχειρήσει – ή τουλάχι­στον αυτό το σήμα στέλνει προς τα έξω – να ανοίξει την εμβέλεια της απεύθυνσής του. 
Μέτωπο πάλης
Το παραπάνω τρίπτυχο αναμένεται να απο­τελέσει για το ΚΚΕ την πολιτική βάση για την οικοδόμηση ενός ευρέος μετώπου πάλης από τα κάτω, (υλοποιώντας έτσι και την κα­τεύθυνση της απόφασης της Κ.Ε., η οποία μι­λάει για «κοινωνικοπολιτικές» συμμαχίες). 
Ταυτόχρονα, σε πολιτικό επίπεδο, το ΚΚΕ επιχειρεί με κάθε ευκαιρία να αποδομήσει τη λογική της «επαναδιαπραγμάτευσης» στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, είτε αυτήν την επικαλεί­ται η κυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Μάλιστα, στην ομιλία της η γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ορμώμενη από τους οξείς τόνους αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξι­ωματικής αντιπολίτευσης - με αντικείμενο τη στάση της πρώτης στην Ευρώπη -, μίλη­σε για «αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο» με έναν πόλο τη Ν.Δ. και έναν άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο «δυσκολεύει τον ριζοσπαστισμό ή τη σταθεροποίηση του ριζοσπαστισμού του λαού, και αυτό είναι που μας απασχολεί». 
Από εκεί και πέρα, το ΚΚΕ, όπως προκύ­πτει και από τις ομιλίες της Παπαρήγα και των βουλευτών στο τριήμερο των συζητήσε­ων, ως κεντρικά μέτωπα πάλης αναδεικνύο­νται οι ιδιωτικοποιήσεις (βασικό - αν και όχι το μοναδικό - μέτωπο πάλης, όπως είπε η Αλέκα), οι διαρθρωτικές αλλαγές (με θύμα τις κάθε λογής προνοιακές δομές), η συνε­πακόλουθη περαιτέρω εργασιακή απορύθ­μιση κι εξαθλίωση, οι φοροεπιδρομές και τα χαράτσια και η αγροτική πολιτική. 
Μάλιστα, η Αλέκα αναφέρθηκε ενδεικτικά στον ΟΤΕ, τον Σκαραμαγκά, την Cosco, και κά­λεσε την κυβέρνηση να κάνει μια αποτίμηση για το τι ωφελήθηκε ο λαός από τις εν λόγω αποκρατικοποιήσεις (έστω και «μερικές»).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.