1 Νοε 2011

σαν τα κυκλαμινα....




περπατω μες στ'αγκαθια


μες στα σκοτεινα

σ'αυτα που'ναι να γινουν


και στ'αλλοτινα






κι εχω για μονο μου οπλο



μονη μου αμυνα

τα νυχια μου τα μωβ


σαν τα κυκλαμινα.....





Ο. ΕΛΥΤΗΣ






1 σχόλιο:

  1. ανοιγω το στομα μου κι αναγαλλιαζει το πελαγος
    και παιρνει τα λογια μου στις σκοτεινες του σπηλιες
    και στις φωκιες τις μικρες τα ψιθυριζει
    τις νυχτες που κλαιν των ανθρωπων τα βασανα
    χαραζω τις φλεβες μου και κοκκινιζουν τα ονειρα
    και τσιρκουλα γινονται στις γειτονιες των παιδιων
    και σεντονια στις κοπελες που αγρυπνουνε κρυφα για ν'ακουν των ερωτων τα θαυματα
    ζαλιζει τ'αγιοκλημα και κατεβαινω στον κηπο μου
    και θαβω τα πτωματα των μυστικων μου νεκρων
    και το λωρο το χρυσο των προδομενων αστερων τους κοβω να πεσουν στην αβυσσο
    σκουριαζουν τα σιδερα και τιμωρω τον αιωνα τους
    εγω που δοκιμασα τις μυριαδες αιχμες
    κι απο γιουλια και ναρκισσους
    το καινουργιο μαχαιρι ετοιμαζω
    που αρμοζει στους ηρωες
    γυμνωνω τα στηθη μου και ξαπολυονται οι ανεμοι
    κι ερειπια σαρωνουνε και χαλασμενες ψυχες
    κι απ'τα νεφη τα πυκνα της καθαριζουν τη γη
    να φανουν
    τα Λιβαδια τα Παντερπνα!!

    Ο. ΕΛΥΤΗΣ

    μαρια
    επειδη το ζητησες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.